ไหมแก้วนั่งๆ นอนๆ จนเตียงของฐิติพัฒน์ยุบหมดแล้ว เจ้าของห้องก็ยังไม่ขึ้นมา
“รอจนเมื่อยหมดแล้วเนี้ย”
หญิงสาวก้าวลงจากเตียง ก่อนจะเดินออกไปจากห้องนอนของเขา
“คิดจะทำให้ฉันเบื่อ แล้วยกเลิกสัญญาเองเหรอ ไม่มีทางหรอก นายผีดิบ”
หล่อนเดินลงบันไดมา ก็พบกับพิศสมรเข้าอีกครั้ง
“หนูไหม มาทางนี้หน่อยจ้ะ”
หล่อนฉีกยิ้มกว้าง และรีบเดินเข้าไปหาด้วยความกระตือรือร้น
“คุณย่ามีอะไรให้หนูรับใช้เหรอคะ” หล่อนคุกเข่ากับพื้น
“ขึ้นมานั่งด้วยกันบนโซฟานี่เถอะ”
“ขอบคุณค่ะ”
หล่อนนั่งบนโซฟาตัวใกล้ๆ กับหญิงชรา ก่อนจะเอ่ยถามออกไป
“คุณย่ามีอะไรเหรอคะ”
พิศสมรหันไปมองรอบๆ ตัว พอเห็นว่าไม่มีใครอยู่แถวนี้ก็พูดขึ้น
“ย่ารู้นะว่าหนูกับตาอัษยังไม่ได้มีอะไรกัน”
เอาแล้วไง????
คนฟังอย่างหล่อนหน้าซีดเผือดยิ่งกว่าสีของกระดาษเอสี่เสียอีก
“คุ... คุณย่า...”
“แต่ไม่ต้องตกใจไป ย่าไม่ว่าอะไรหนูไหมหรอก เพราะย่าน่ะชอบความกล้าได้
