“ตาอัษ”
“คุณย่าครับ ผมไม่ได้ทำอะไรไหมแก้วจริงๆ นะครับ เราเพิ่งเจอกันวันนี้เอง แล้วผมจะเอาเวลาที่ไหนไปทำอะไรเธอครับ” ฐิติพัฒน์มองหล่อนด้วยสายตาเดือดดาล
ในที่สุดก็แสดงความรู้สึกออกมาทางแววตาได้แล้วสินะ พ่อประธานจอมเย็นชา
“ก็บนโต๊ะทำงานเมื่อตอนบ่ายไงคะ พี่อัษทำ... นี่กางเกงในของหนูยังขาดอยู่เลยนะคะคุณย่า จะดูไหมคะ”
หล่อนทำท่าจะถลกกระโปรงโชว์กางเกงใน แต่พิศสมรห้ามเอาไว้เสียก่อน
“ไม่ต้องแล้วล่ะหนู ฉันเชื่อว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าเอาเรื่องแบบนี้มาล้อเล่นหรอก”
“จริงค่ะ ไม่มีใครทำแบบนั้นหรอกค่ะ” หล่อนแกล้งบบน้ำตาร้องไห้กระซิกๆ
“ไหมแก้ว สัญญาถือเป็นโมฆะ คุณออกไปจากที่นี่ได้แล้ว ผมจะให้คนไปส่ง”
“คุณย่าขา... ดูพี่อัษสิคะ จะไม่รับผิดชอบหนูกับลูกในท้อง...”
ฐิติพัฒน์ยกมือขึ้นกุมขมับ ตั้งแต่เกิดมาเขายังไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนหน้ามึนเท่านี้มาก่อนเลย
“ตาอัษ อย่าใจร้ายกับเมียแบบนี้สิ อย่าไม่ชอบนะ”
