ตอนที่ 10
1026 Words
“รวยไม่ธรรมดานี่นา”
ไหมแก้วพึมพำในลำคอ ขณะจ้องมองผ่านกระจกรถไปยังคฤหาสน์หรูหลังงามของฐิติพัฒน์
“คุณทั้งหล่อทั้งรวยแบบนี้ ไม่น่าเชื่อนะคะว่าจะต้องมาจ้างผู้หญิงแต่งงาน” หล่อนหันไปพูดกับเขาด้วยความแปลกใจ
“ผมไม่ชอบความวุ่นวาย ดังนั้นผมจึงไม่เอาตัวเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับอะไรที่จะสร้างความวุ่นวายให้กับชีวิต”
“คุณหมายถึง...”
“ผู้หญิง”
เขาตอบเสียงเย็นชา ก่อนจะเปิดประตูรถ และก้าวลงไปทันที
หล่อนนั่งเผยอปากค้าง และมองตามเขาไปด้วยสายตาหมั่นไส้
“ฉันไม่เชื่อหรอกว่าคุณจะอยู่คนเดียวได้ตลอดชีวิตน่ะ”
หล่อนบ่นจบก็ก้าวลงจากรถ และเดินมาหยุดข้างๆ เขา
“ฉัน...”
หล่อนกำลังจะขอกำลังใจจากเขา แต่พ่อเจ้าประคุณก็ก้าวเดินจากไปอย่างไม่ไยดี
“ท่านประธานคะ รอด้วยสิคะ”
หล่อนวิ่งตามเขาไป แต่เพราะไม่ชินกับชุดหนาหนักๆ แบบนี้ ทำให้ไหมแก้วถึงกับล้มคะมำลงกับพื้น
โครม!!!
คนที่เดินตัวตรงอยู่ชะงักเท้า ก่อนจะหมุนตัวกลับมามอง
“คือ... พื้นมันลื่นน่ะค่ะ”
คนที่นอนแอ้งแม้งอยู่กับพื้นหัวเราะกลบเกลื่อนความอับอาย และพยายามลุกขึ้น
ฐิติพัฒน์เดินกลับไปหา สีหน้าของเขายังคงราบเรียบไม่มีร่องรอยความรู้สึกใดๆ เช่นเดิม
มือใหญ่ยื่นมาตรงหน้า และไหมแก้วไม่มีทางให้โอกาสหลุดลอยไปอย่างแน่นอน หล่อนรีบคว้ามือหนาเอาไว้ และใช้มันพยุงตัวให้ลุกขึ้นได้สำเร็จในที่สุด
“ขอบคุณค่ะ”
“ถ้าคุณจะเปลี่ยนใจตอนนี้ก็ยังทันนะ”
“ห๊า... คุณหมายความว่ายังไงคะ” หล่อนจ้องเขาตาเขม็ง
“ผมดูคุณแล้วไม่น่าจะรอด เปลี่ยนใจตอนนี้ก็ยังทัน ผมจะให้เงินค่าเสียเวลาคุณหนึ่งหมื่นบาท”
“ฉันไม่ได้เห็นแก่เงินนะ”
“แต่คุณมาทำงานนี้ก็เพราะค่าจ้างไม่ใช่หรือครับ”
“เอ่อ...”
เขาสวนกลับมาและทำเอาหล่อนอึ้งเพราะแก้ตัวไม่ได้
“มันก็ใช่ค่ะ ฉันต้องการเงิน แต่ว่าใครในโลกนี้ไม่ต้องการเงินกันล่ะ คุณเองที่ทำงานงกๆ อยู่นี่ก็เพราะอยากได้เงินไม่ใช่เหรอคะ”
“อย่าเอาผมไปเปรียบเทียบกับคุณ” เขาแย้งเสียงเย็นชา
“แหม ทำไมต้องเจ้ายศเจ้าอย่างด้วยค่ะ คุณก็คนเหมือนกับฉันนั่นแหละ แค่ฉันจนกว่าคุณ และกำลังต้องการความช่วยเหลือจากคุณอยู่ก็เท่านั้นเอง”
“ถ้าคุณรู้ว่าคุณยังต้องพึ่งพาผมอยู่ ดังนั้นคุณก็ต้องเชื่อฟังผม ไม่ใช่เถียงฉอดๆ แบบนี้ คุณไหมแก้ว”
“เอ่อ...”
จริงด้วย หล่อนลืมตัวอีกแล้ว
“ค่ะ ท่านประธาน”
หล่อนฉีกยิ้มกว้าง กลบเกลื่อนความขุ่นมัวในใจ
หล่อนเห็นเขาถอนใจแรงๆ ก่อนจะหมุนตัวและเดินเข้าไปภายในตัวตึกใหญ่
“จะจูงมือหน่อยก็ไม่ได้ ผู้ชายอะไรหวงตัวชะมัดเลย”
หล่อนทำปากขมุบขมิบต่อว่าเขาเสียงเบาๆ ในลำคอ ก่อนจะก้าวอย่างระมัดระวังเดินตามเขาเข้าไปข้างใน
ภายในบ้านของฐิติพัฒน์หรูหราสวยงามยิ่งกว่าภายนอกเสียอีก ทุกอย่างที่สะท้อนเข้ามาภายในดวงตามันช่างเหมาะเจาะลงตัวเหลือเกิน ไม่มีอะไรเกะกะหรือเป็นส่วนเกินเลย
“บ้านท่านประธานสวยจังค่ะ”
“เลิกเรียกผมว่าท่านประธานได้แล้ว”
“อ้าว แล้วจะให้ฉันเรียกว่าอะไรล่ะคะ หรือว่าจะให้เรียกว่าที่รัก”
เขาทำตาดุใส่หล่อนทันที
“เรียกว่าผมอัษ”
“อัษ... เรียกพี่อัษได้ไหมคะ”
“ก็แล้วแต่คุณ”
แล้วเขาก็เดินนำหล่อนเข้าไปในห้องกว้างห้องหนึ่ง ซึ่งแน่นอนว่าต้องมีบุคคลสำคัญนั่งรออยู่อย่างแน่นอน
พร้อมนะ ไหม...
เตรียมตัวพร้อมนะ...
หล่อนถามตัวเองเพื่อเตรียมความพร้อม ขณะก้าวเข้าไปภายในห้องรับแขกกว้าง
หญิงชราแต่งกายดูดีมีสง่าราศรีนั่งอยู่บนโซฟา และมองมาที่หล่อนกับฐิติพัฒน์
หล่อนยืนสตั้นไปหลายวินาที และก็พยายามที่จะเอาชนะความเย็นวาบที่สันหลังให้ได้
“สวัสดีค่ะคุณย่า หนูเชื่อไหมแก้วค่ะ”
หล่อนย่อตัวลงกับพื้น และคลานเข่าตรงไปยังตำแหน่งที่หญิงชรานั่งอยู่ จากนั้นก็ก้มลงกราบที่ตัก
“คุณย่าสบายดีไหมคะ”
หญิงชราเลื่อนสายตาขึ้นมาสบตากับหลานชาย ก่อนจะก้มลงมองหญิงสาวที่ยังคงนั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่ตรงหน้า
“ย่าสบายดี ว่าแต่หนูคือ...”
“หนูจะมาเป็นหลานสะใภ้ของคุณย่าค่ะ”
“หลานสะใภ้?”
พิศสมรหันไปมองหลานชายที่ตอนนี้นั่งอยู่โซฟาตัวตรงกันข้ามอย่างแปลกใจ
“จริงเหรอตาอัษ”
ฐิติพัฒน์ยกมือขึ้นบีบขมับ เพราะสถานการณ์ตรงหน้าไม่ค่อยดีนัก เขาคาดการได้เลยว่าคุณย่าจะต้องไม่ยอมรับไหมแก้วอย่างแน่นอน
“ผมพาเธอมาให้คุณย่าเลือกน่ะครับ ถ้าคุณย่าไม่ชอบ ผมก็จะไปหาคนใหม่”
ว่าไงนะ จะไปหาคนใหม่อย่างนั้นเหรอ นี่เขาพูดแบบนี้ได้ยังไง ตั้งใจจะยกเลิกสัญญาอยู่แล้วล่ะสิ หล่อนไม่ยอมหรอก
“พี่อัษได้ไหมแล้วก็จะทิ้งกันง่ายๆ แบบนี้นะเหรอคะ”
ฐิติพัฒน์จ้องหล่อนเขม็งเลยทีเดียว เพราะคิดไม่ถึงว่าไหมแก้วจะกล้าพูดแบบนี้ออกมา
“คุณพูดอะไรน่ะไหมแก้ว”
“คุณย่าขา... พี่อัษน่ะได้หนูแล้วก็ทำท่าจะทิ้ง แถมตอนที่เราได้กันพี่อัษก็ยังไม่ป้องกันอีกนะคะ หนูเกรงว่าถ้าหนูท้องขึ้นมา เหลนของคุณย่าจะต้องเป็นเด็กขาดพ่อแน่ๆ เลยค่ะ”
พิศสมรได้ยินสิ่งที่ไหมแก้วพูดก็หน้าตาตื่น คำว่าเหลนมีผลต่อความรู้สึกนึกคิดของหญิงชราอย่างรุนแรง
“ตาอัษ... จริงไหมเนี่ย”
“ไม่จริงครับคุณย่า”
“ไม่มีผู้ชายที่ไหนยอมรับหรอกค่ะคุณย่า พวกผู้ชายน่ะ ได้แล้วก็คิดจะทิ้งขว้างผู้หญิง คุณย่าก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน คุณย่าเข้าใจความรู้สึกของหนูใช่ไหมคะ ฮืออออ หนูเสียใจ... ความบริสุทธิ์ของหนูก็ยกให้พี่อัษไปแล้ว แต่พี่อัษไม่เห็นค่าเลยค่ะ... ขู่แต่จะทิ้งอย่างเดียว”
- Writer
