“ไม่เคยมี แต่ตอนนี้ก็กำลังจะมีหรือว่ามีแล้ว บอกมาซะดีๆ นะว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร” ไหมแก้วจ้องมองผู้ชายในรูปซ้ำอีกครั้ง และครั้งนี้มองอย่างละเอียดจึงเห็นเครื่องแต่งกาย
“ใส่ชุดยามนี่นา”
เมื่อรู้ว่าไม่สามารถปกปิดเพื่อนได้ รินรดาก็จำต้องบอกออกมา
“เขาเป็นยามอยู่บริษัทที่คู่ค้าของท่านประธานน่ะ”
“อ๋อ ที่วันนั้นแกเอาเอกสารไปให้ใช่ไหม” ไหมแก้วจำได้
“อืม”
รินรดาผงกศีรษะตอบรับ และก็อมยิ้มเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ในวันนั้น
“ตอนฉันไปถึงที่บริษัทนั้น ฝนตกหนักมาก และโรงจอดรถก็อยู่ห่างจากอาคารของบริษัทเยอะ แถมในรถของฉันก็ไม่มีร่มสักคัน”
“แล้วพ่อยามสุดหล่อคนนี้ก็เอาร่มมารับแกใช่ไหมล่ะ ฉันเดาออกนะ”
“ใช่ ตอนที่ฉันอยู่ในร่มคันเดียวกับเขานะ ฉันรู้สึกว่าหัวใจของฉันมันเต้นแรงมาก ฉันยังจำกลิ่นหอมที่ได้จากตัวของเขาได้อยู่เลย...”
“ริน... แกตกหลุมรักผู้ชายคนนี้แล้วเหรอนี่”
รินรดามองหน้าเพื่อน ก่อนจะพยักหน้ายอมร
