หนึ่งอาทิตย์ต่อมา พิศสมรก็เห็นความเปลี่ยนแปลงของหลานชายสุดที่รักได้ชัดเจนมากขึ้นเรื่อยๆ
ฐิติพัฒน์ไม่ได้เย็นชาเหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว หล่อนแอบเห็นหลานชายมอบรอยยิ้มอบอุ่นให้กับไหมแก้วบ่อยครั้ง แถมกริยาที่เขาปฎิบัติต่อไหมแก้วในตอนนี้ก็ยังต่างไปจากเมื่อก่อนมากเลยด้วย
“ขอบคุณค่ะ...”
ไหมแก้วกล่าวขอบคุณ เมื่อฐิติพัฒน์เลื่อนเก้าอี้ให้นั่ง
ชายหนุ่มระบายยิ้มน้อยๆ ก่อนจะหย่อนกายลงนั่งบนเก้าอี้ข้างๆ กับไหมแก้ว
พิศสมรลอบมองหลานชายด้วยความสุขใจ และก็อดที่จะเอ่ยแซวขึ้นไม่ได้
“พักนี้หลานชายของย่าดูสดใสขึ้นเยอะเลยนะ”
ฐิติพัฒน์หน้าแดงน้อยๆ ยามสบตากับหญิงสูงวัย
“ผมก็สดใสแบบนี้มาตั้งนานแล้วนี่ครับคุณย่า”
พิศสมรอยากจะหัวเราะออกมาเป็นเสียงไก่ขันนัก เมื่อได้ยินคำตอบของหลานชาย
“เมื่อก่อนหลานเหมือนผีดิบ หรือไม่ก็ก้อนน้ำแข็งเย็นๆ อะไรประมาณนั้นน่ะ”
“ผมเนี่ยนะครับเหมือนผีดิบ เหมือนก้อนน้ำแข็ง”
“ก็ใช่น่ะส
