“คุณกำลังหว่านล้อมให้ผมนอนกับคุณ?”
“ไม่ใช่ยะ ฉันแค่... กำลังจะหว่านล้อมให้คุณยอมมีลูกเพื่อให้คุณย่าของคุณมีความสุขต่างหาก”
เขายังคงมองหล่อนด้วยสายตาเย็นชาเหมือนเดิม
“แค่ผมยอมมีภรรยา คุณย่าก็มีความสุขแล้ว”
“แต่มันยังไม่ใช่ความสุขขั้นสูงสุดไงคะ คุณต้องมีลูกด้วย ท่านถึงจะมีความสุขที่สุด” หล่อนยิ้มกว้าง ก่อนจะพูดต่อ “พรุ่งนี้เราไปพบคุณหมอกัน”
“เพื่อ?”
“ก็เพื่อปรึกษาการทำกิฟต์ไงคะ”
หล่อนเห็นคิ้วเข้มของฐิติพัฒน์ขมวดเข้าหากันเหมือนกำลังคิดหนัก
“เราไม่ต้องมีอะไรกัน แต่เราก็สามารถมีลูกด้วยกันได้ และฉันสัญญานะว่าฉันจะยกลูกให้กับคุณกับคุณย่า หลังจากที่เรายุติสัญญาจ้างงานกันแล้ว”
คนตัวโตไม่ได้ตอบอะไรออกมา นอกจากล้มตัวลงนอน ทำเอาไหมแก้วที่อุตส่าห์พูดจนคอแหบคอแห้งถึงกับอ้าปากค้าง
“นี่คุณ... ฉันพูดไปตั้งเยอะ คุณไม่คิดจะตอบอะไรเลยเหรอ คุณอัษ”
“ปิดไฟได้แล้ว ผมจะนอน”
“นี่คุณ... ฉันต้องการคำตอบนะ
