When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
เฟย์ Say :: กล่องที่เราจะฝากชีวิตลงไปได้งั้นหรอ แล้วมันจะได้ตลอดไปงั้นหรอ แบบสามีภรรยางั้นหรอ เราควรจะคิดไปถึงขั้นนั้นเลยหรอ ความสับสนและคำถามมากมายเริ่มถาโถมเข้ามาใส่ฉัน ความรู้สึกที่เรามีให้เค้ามันมากพอไหมนะ แล้วเราจะรู้ได้ยังไงว่าเค้าจริงจังกับเรานะ ฉันได้แต่แอบมองพี่วาอยู่ห่างๆ อย่างพิจารณา ถ้าเค้าหายไป ฉันจะเสียใจไหมนะ งื้อออออ แต่ถ้าเค้าฆ่าผู้ชายคนนั้น เพราะฉันถูกยิง แบบนี้ฉันก็มีส่วนผิดด้วยรึเปล่านะ แล้วถ้าเค้าต้องฆ่าคนแบบนี้ทุกวัน ฉันจะทนได้หรอ ต้องใช้ความเข้าใจ ต้องเข้าใจขนาดไหน เค้าไม่กลัวผีพวกนั้นมาหลอกหรอ “จะหลบๆ ซ่อนๆ อีกนานไหม” เสียงดุๆ ที่ตะโกนขึ้นมันทำให้ฉันต้องเดินถอยหลังหนี แบบนี้ฝากชีวิตไม่ได้หรอก ถ้าฉันทำอะไรผิดหนักๆ เค้าต้องฆ่าฉันแน่ๆ ฉันรีบเดินถอยหนีโดยมีพี่วาอุ้มน้องเพชรวิ่งตามมา ยิ่งตามฉันก็ยิ่งต้องหนี แต่ฉันต้องหยุดเพราะมือเล็กๆ ที่ดึงเสื้อของฉันเอาไว้ “พี่เฟย