When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“ตามที่คุณวายุคาดครับ ไอ้พวกที่มากับมินตรา เป็นลูกน้องของเสี่ยวินัยจริงๆ เสี่ยแกน่าจะโมโหน่าดูเลยครับ ที่ลูกน้องตัวเองจะโดนฟันยับแบบนั้น” “ไอ้กร ไอ้กร ไอ้กร แกคิดว่ามันมาพักที่นี่ พร้อมกับเมียน้อย ในวันที่ฉันถูกลอบฆ่า แกคิดว่าไม่ประจวบเหมาะไปหน่อยหรอ ยิ่งมินตราไปขอความช่วยเหลือจากเสี่ยวิชัยได้ แสดงว่าต้องรู้จักคนใน อาจจะมีข้อตกลง แต่ที่แน่ๆ ต้อง 1 ในนั่นแหละ เป็นคนส่งข่าว ที่มันหัวเสียเพราะลูกน้องโดนฟันมาจริงเหร้ออ หรือโมโหเพราะฆ่าฉันไม่ได้กันแน่” วายุวิเคราะห์สิ่งที่เจอคร่าวๆ ให้กรฟัง พร้อมกับยิงคำถามให้คนที่ฟังได้คิดตาม “เอาจะเอายังไงต่อดีครับ” “ปล่อยไป คนที่ฉลาดที่แท้จริง มักแกล้งโง่ ตอนนี้เราไม่มีหลักฐาน ทำอะไรไปต้องถูกเพ่งเล็งแน่ รอไปก่อน จะเอายังไงเดี๋ยวฉันจะบอกอีกที" วายุทิ้งตัวลงกับพนักพิงของเก้าอี้ทำงาน ได้แต่คิดว่าเค้าใจดีไปรึเปล่า ถ้าเป็นพ่อของเค้าคงรวบแก๊งของเสี่ยวินัยไปแล้ว