ในค่ำคืนที่ไร้ผู้คน มีเพียงสามหนุ่ม ที่นั่งเสวนากันในเลาจน์ของรีสอร์ต เครื่องดื่มถูกเสิร์ฟโดยเตที่เป็นมือหั่นมือหนึ่ง
“ตาแก่พวกนั้นชักเอาใหญ่ เรานั่งหัวโต๊ะมานาน แต่ดันมาพูดเรื่องความไม่เหมาะ ต้องเชือดไก่ให้แก่ดู” เตเอ่ยพูดอย่างโมโห ถึงเนื้อหาของการประชุมที่ผ่านมา ให้กรและวายุที่นั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์ฟัง
“ไม่มีใครอยากอยู่ใต้อำนาจ คนที่อายุน้อยกว่าครึ่งหรอก กูรวยกว่า เก่งกว่า มันยิ่งทำตาแก่พวกอิจฉานั่นหัวร้อน กล้าพูดมาได้ไง ว่าอำนาจที่สืบทอดกันมาในครอบครัว ไม่รู้ว่าคนที่ถือจะมีความสามารถไหม กูไม่เจ๋งป่านนี้ตายห่าไปนานละ เอามาเทียบกับปู่เค เทียบกับพ่ออยู่ได้ กูเนี่ยมีเหตุผลสุดแล้ว สงสัยจะชอบเผด็จการแบบพ่อกู”
“ไม่ทำอะไรบ้าง พวกนั้นจะยิ่งเหิมเกริมนะครับเจ้านาย”
“ไอ้เต นายของมึงเค้ารออยู่” กรตอบออกมาอย่างรู้ทัน เพราะอยู่ข้างกายวายุมานาน เค้าไม่ใช่คนใจร้อนและด่วนทำอะไรที่ไม่แน่ใจ ตอนนี้เค
