“ตามที่คุณวายุคาดครับ ไอ้พวกที่มากับมินตรา เป็นลูกน้องของเสี่ยวินัยจริงๆ เสี่ยแกน่าจะโมโหน่าดูเลยครับ ที่ลูกน้องตัวเองจะโดนฟันยับแบบนั้น”
“ไอ้กร ไอ้กร ไอ้กร แกคิดว่ามันมาพักที่นี่ พร้อมกับเมียน้อย ในวันที่ฉันถูกลอบฆ่า แกคิดว่าไม่ประจวบเหมาะไปหน่อยหรอ ยิ่งมินตราไปขอความช่วยเหลือจากเสี่ยวิชัยได้ แสดงว่าต้องรู้จักคนใน อาจจะมีข้อตกลง แต่ที่แน่ๆ ต้อง 1 ในนั่นแหละ เป็นคนส่งข่าว ที่มันหัวเสียเพราะลูกน้องโดนฟันมาจริงเหร้ออ หรือโมโหเพราะฆ่าฉันไม่ได้กันแน่” วายุวิเคราะห์สิ่งที่เจอคร่าวๆ ให้กรฟัง พร้อมกับยิงคำถามให้คนที่ฟังได้คิดตาม
“เอาจะเอายังไงต่อดีครับ”
“ปล่อยไป คนที่ฉลาดที่แท้จริง มักแกล้งโง่ ตอนนี้เราไม่มีหลักฐาน ทำอะไรไปต้องถูกเพ่งเล็งแน่ รอไปก่อน จะเอายังไงเดี๋ยวฉันจะบอกอีกที" วายุทิ้งตัวลงกับพนักพิงของเก้าอี้ทำงาน ได้แต่คิดว่าเค้าใจดีไปรึเปล่า ถ้าเป็นพ่อของเค้าคงรวบแก๊งของเสี่ยวินัยไปแล้ว
