ท่านปู่นั่งมองแฝดสามเล่นอย่างมีความสุข เป๋าเป่าปรายตามองพลางคิดในใจว่าทาสคนนี้ยังใช้ไม่ได้ มือไม้ไม่คล่อง ทำอะไรก็ดูขัดตา เขาพลันหวนนึกไปถึงทาสคนก่อนที่เป็นผู้ชายเหมือนกัน คนนั้นหนุ่มกว่าแถมยังหน้าตาหล่อเหลา ยอมตามใจเป๋าเป่าทุกอย่าง แต่พอเป๋าเป่าเปิดใจให้ก็กลับจากไป นึกแล้วเป๋าเป่าก็เศร้าขึ้นมา
เสี่ยวหวาหวาเห็นพี่ชายนั่งเบะปากทำท่าเหมือนจะร้องไห้ ในมือจับของเล่นค้างอยู่ก็คลานเข้ามาใกล้ เผอิญเหลือบไปเห็นหยกสีเขียวเงางามที่วางอยู่ข้างๆ ก็หยิบขึ้นมาอย่างชอบใจ เป๋าเป่าเห็นก็แผดเสียงดัง พยายามจะแย่งกลับมาจากมือน้องสาว แต่อย่างไรเสี่ยวหวาหวาก็ไม่ยอมคืน ทำท่ากลายจะเป็นศึกระหว่างต้าเกอและเสี่ยวเม่ย ร้อนถึงท่านโหวต้องรีบเข้ามาไกล่เกลี่ย
"โอ๋ๆ เสี่ยวหวาหวา หยกชิ้นนี้เป็นของพี่ชายเจ้า คืนเขาไปเถอะนะ เดี๋ยวปู่จะหาชิ้นใหม่สวยๆ ให้เจ้าเอง"
ท่านโหวปลอบหลานสาวเสียงอ่อนพลางแบมือขอชิ้นหยกคืน เสี่ยวหวาหวา
