เนี่ยซวงยังคิดจะด่าต่ออีกสักหน่อย แต่เฉินเยว่หลันร้องไห้วิ่งหนีไปแล้ว นางจึงหันไปพูดคุยกับบรรดาคุณหนูแทน นางแค่ฉีกยิ้มสวยๆ ชมนั่นชมนี่ การพูดคุยเข้าสังคมแบบนี้ยากตรงไหน ใครๆ ก็ทำได้ เชอะ! ต้องให้คนอย่างเฉินเยว่หลันมาสั่งสอนนางด้วยหรือ นึกแล้วก็โมโหตาแม่ทัพนั่นขึ้นมาอีก
เพียงไม่นานทุกคนก็แยกย้ายเข้านั่งประจำที่ เนี่ยซวงมองหาสามี เห็นเขายืนโดดเด่นเป็นสง่าอยู่ท่ามกลางผู้คน เขากำลังมองมาที่นาง พอนางแยกตัวจากวงสนทนา ร่างสูงก็ก้าวยาวๆ เข้ามาจูงมือ ท่าทางราวกับผู้ปกครองที่ไปรับลูกน้อยกลับจากโรงเรียนอนุบาลวันแรก จากนั้นก็พานางมานั่งเคียงข้างที่โต๊ะ
เขายังอายุน้อย แม้จะได้รับแต่งตั้งเป็นแม่ทัพ แต่ก็ยังเป็นเพียงขุนนางขั้นสาม ที่นั่งจึงค่อนมาด้านหลังเล็กน้อย พอนั่งเรียบร้อยเขาก็หันมาถาม
"เป็นอย่างไรบ้าง"
จะบอกว่าเขาจับตามองนางตลอดเวลาก็ไม่ผิดนัก แรกเริ่มเห็นกลุ่มสตรีรุมล้อมนาง มีเฉินเยว่หลันเขาก็
