คืนนั้นซ่งฉีหลินยังคงมากินมื้อเย็นที่เรือนเหลียนฟาง ตลอดระยะทางที่เดินไปเรือนนาง ฝีเท้าของเขากลับหนักอึ้ง ซ่งฉีหลินไม่รู้จะอธิบายกับนางอย่างไร เขารู้ว่านางต่างจากสตรีอื่น วาจาฉะฉาน มีความคิดอ่านเป็นของตนเอง แม้จะแต่งให้กับเขาแล้วแต่นางกลับมิได้เห็นเขาผู้เป็นสามีเปรียบประดุจโลกทั้งใบ ก็ไม่แปลก ที่ผ่านมาเขาทำผิดต่อนางตั้งมากมาย ยังไม่ทันได้แก้ตัวหรือทำดีกับนาง กลับแต่งภรรยาเอกคนใหม่ นั่นเป็นการเหยียบย่ำความรู้สึกของนางมากเพียงไหน
บรรยากาศในเรือนเหลียนฟางเงียบเหงาไปถนัดตา แม้เนี่ยซวงจะไม่ได้รู้สึกอะไรแต่บรรดาบ่าวในเรือนกลับรู้สึกสงสารผู้เป็นนายจับใจ ยิ่งเมื่อเห็นท่านแม่ทัพต่างก็อดไม่ได้ที่จะส่งสายตาตัดพ้ออยู่ในที เสี่ยวซานและเสี่ยวถงแม้จะรู้อยู่แล้วว่าเนี่ยซวงตั้งใจจะหนีก็ยังอดโกรธไม่ได้ ตระกูลนี้ไม่คิดจะรักษาน้ำใจของฮูหยินน้อยสักนิด นึกดีใจที่นายหญิงของตนตัดสินใจเช่นนี้ แต่งกับคนหลายใจเช่
