วรางคณาใช้เวลาเดินเที่ยวชมภายในวัดไชยวัฒนารามกระทั่งห้าโมงเย็น ยังไม่พอใจเท่าไหร่ ไม่เป็นไรหรอก ไว้รอให้เธอได้มาอยู่ที่นี่ก่อน เธอจะมีเวลา เที่ยวตามสถานที่ต่างๆ หญิงสาวกลับโรงแรมทันทีไม่ได้แวะที่ไหน ที่นี่เธอไม่มีคนรู้จัก จะมีก็แค่ป้าเจ้าของที่ดิน นี่ถ้าพรุ่งนี้เช้าเธอไม่ต้องรีบกลับบ้าน เธอต้องได้ไปนอนบ้านป้าเจ้าของที่ดินและบ้านเรือนไทย นั้นแน่นอน
วรางคณากลับถึงโรงแรม ยังมีเวลา เธอแวะที่ห้องอาหารเพื่อกินข้าวเย็น ตั้งใจว่ากินข้าวเสร็จจะเข้าห้องพักและนอนเลย พรุ่งนี้เธอต้องออกเดินทางกลับบ้านแต่เช้า อยากกลับไปจัดการ พวกข้าวของเครื่องใช้ ที่จะต้องขนมาที่บ้านใหม่
บรรยากาศภายในห้องอาหาร ตกแต่งแบบบ้านโบราณ นี่เป็นอีกเหตุผลที่เธอจองโรงแรมนี้
“วอย เป็นยังไงบ้างลูก ถึงที่พักหรือยัง”
“ถึงแล้วค่ะแม่ วอยกำลังจะไปหาข้าวกินค่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะ วอยกินที่ห้องอาหารของโรงแรม ไม่น่ากลัวเลยค่ะ”
วรางคณาเลือ
