ปัง ปัง ปัง ปัง เสียงทุบประตูห้องนอนของประณีตฟ้าดังขึ้น ในขณะที่เธอกำลังนั่งเป่าผมอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ใบหน้าสวยตกใจไม่น้อยเมื่อได้ยินเสียงทุบประตูดังหลายครั้ง แรงทุบประตูหน้าห้องของพราวฟ้าบ่งบอกถึงอารมณ์ของอคินได้เป็นอย่างดี
“เปิดประตู!!” เสียงเข้มเกรี้ยวกราดของอคินดังลอดเข้ามาภายในห้อง เมื่อพราวฟ้าได้ยินเธอถึงกับลอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ไม่รู้ว่าวันนี้เธอไปทำอะไรให้คนตัวโตโกรธอีก
มือบางจับลูกบิดประตู พราวฟ้าถอนหายใจเฮือกใหญ่และรีบเรียกสติของตัวเอง เธอเปิดประตูห้องนอนของตัวเองช้า ๆ สายตาปะทะเข้ากับดวงตาคมของอคินพอดี
“พี่ โอ๊ย!!” อคินบีบแขนของพราวฟ้าแน่น ตาคมจ้องมองพราวฟ้าเหมือนอยากบีบเธอให้แหลกคามือ
“พราวเจ็บนะ”
“เธออยู่ในฐานะเมียของฉัน อย่าร่านให้มากนัก”
“พี่คิน!!” พราวฟ้าเรียกชื่ออคินเสียงดัง เธอไม่เข้าใจว่าเธอทำอะไรผิดทำไมถึงอคินถึงได้พูดจาทำร้ายจิตใจของเธอขนาดนี้
“ทำไม มีเ
