เผลอใจรักเมียตีทะเบียน

ก็แค่เกลียด

“อย่าได้คิดว่าฉันจะรักผู้หญิงเห็นแก่เงินอย่างเธอได้ลงคอ” เสียงเข้มกระซิบข้างหูเมียนิตินัย อคินและพราวฟ้ายืนอยู่บนเวที

ดวงตาแดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์จ้องมองด้านข้างใบหน้าสวยของเมียนิตินัยที่ใครหลายคนหลงใหลแต่ไม่ใช่กับคนอย่างเขาและเขาเองก็มั่นใจว่าจะไม่หลงไปกับความสวยของผู้หญิงคนนี้แน่นอน

อคินตั้งแง่และเกลียดผู้หญิงที่เห็นแก่เงินที่สุดและแน่นอนว่าเมียทางนิตินัยของเขาก็เป็นจำพวกเดียวกับคนที่เขาเกลียด

ครอบครัวของเขาและเธอต่างเห็นชอบในการแต่งงานครั้งนี้และแน่นอนว่าอคินไปสืบประวัติครอบครัวของพราวฟ้ามาเรียบร้อยแล้ว

ธุรกิจที่กำลังจะเจ้งและไม่สามารถไปต่อได้ ทำให้แม่ของเธอต้องประเคนลูกสาวของตัวเองใส่พานล้างน้ำมาให้กับครอบครัวเขา ดูยังไงก็รู้ว่าผู้หญิงคนนี้คงผ่านผู้ชายมาโชกโชน

“ทำไมพี่คินถึงมั่นอกมั่นใจขนาดนั้นคะ” เสียงหวานหันมาสบตากับสามีทางนิตินัยอย่างท้าทาย เธอไม่เข้าใจเขาเช่นกันว่าทำไมถึงได้ค่อนขอดเธอนักหนา ทั้งที่เธอเองก็ถูกจับแต่งงานเหมือนกันและก็พึ่งรู้เมื่อตัวเองต้องบินกลับประเทศไทยด่วน

“เหอะ!!”

“พราวบอกพี่หลายครั้งแล้ว ว่าพราวไม่รู้เรื่องนี้”

“ครอบครัวของเธอมันหน้าเงิน” พูดจบอคินก็เดินลงจากเวทีทันที เพราะเป็นจังหวะเดียวกับพิธีกรเชิญลงด้านล่างเวที อคินกลับไปดื่มเหล้ากับเพื่อนต่อจนเมามายแทบจะไม่สนใจเจ้าสาวที่ยืนรับแขกเลยสักนิด

เมื่อพิธีการเสร็จสิ้นเจ้าบ่าวและเจ้าสาวถูกส่งตัวเข้าห้องหอ ภายในห้องพักของโรงแรมที่หรูหราสมฐานะของทั้งคู่ ทุกอย่างถูกจัดเตรียมเอาไว้อย่างดี

“พี่คิน พี่จะทำอะไรคะ” ร่างบางของพราวฟ้าผงะเล็กน้อย เมื่อมือหนาของอคินเอื้อมมือไปจับที่หัวไหลบางของเธอ

แรงกระชากทำให้พราวฟ้าถึงกับเซเข้ามาซบที่หน้าอกของคนตัวโต ลมหายใจที่คละคลุ้งเจือจากไปด้วยแอลกอฮอล์จนพราวฟ้าสัมผัสได้

แววตาของอคินที่มองหญิงสาวอย่างนึกรังเกียจ มือหนาจับไหลบาง เอาไว้แน่นจนหัวไหลของพราวฟ้าเริ่มมีสีแดงขึ้น ด้วยผิวที่ขาวราวกับหิมะของเธอดูบอบบางไปหมด

“ในเมื่อครอบครัวของเธอประเคนเธอมาให้ฉันขนาดนี้ ฉันก็คงต้องสนองความใคร่ของตัวเองสักหน่อย”

“พี่คิน!!” อื้ม ปากบางถูกปากหนากระชากเข้าไปจูบอย่างรุนแรง กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปทั่วโพรงปาก มือหนาของอคินล็อกท้ายทอยของพราวฟ้าไม่ให้ขยับหนีไปไหน อคินยังคงมอบจูบที่รุนแรงให้เธอ มือบางทุบที่แผ่นอกของอคินแต่ด้วยแรงอันน้อยนิดไม่สามารถทำให้คนตัวโตรู้สึกเจ็บหรือปล่อยจากพันธนาการของอคินได้แม้แต่น้อย

ชุดแต่งงานราคาแพงถูกกระชากออกจากตัวของพราวฟ้าด้วยฝีมือของอคิน ชุดสีขาวฟูฟ่องเริ่มขาดหลุดลุ่ย แข้งขาของพราวฟ้าเริ่มอ่อนแรงเมื่อถูกการกระทำอันป่าเถื่อนของสามีตัวเอง

ตอนนี้อคินเหมือนสัตว์ป่าที่กำลังหิวโหย เขาทำตามอารมณ์ดิบในร่างกายของตัวเอง อคินไม่ได้เห็นใจคนตัวเล็กที่กำลังสั่นเทาด้วยความกลัว ชายหนุ่มไม่หยุดการกระทำของตัวเองเขายังคงกระทำป่าเถื่อนกับเธอแบบนั้น

เมื่ออคินผลักปากออกจากคนตัวเล็กเขาทิ้งร่างบางที่ไร้เรี่ยวแรงลงบนเตียง เมื่อได้รับอิสระจากอคิน พราวฟ้ารีบกอบโกยอากาศเข้าเต็มปอดอย่างน่าสงสาร

ใบหน้าหล่อมองการกระทำของพราวฟ้าอย่างนึกสมเพชดูสมเพช อคินไม่แม้แต่เห็นใจพราวฟ้าเลยสักนิด เขาไม่ปล่อยให้พราวฟ้านั่งพักได้นานมือหนาผลักร่างเล็กลงกับเตียงนุ่มสีขาวสะอาดที่ถูกโปรยไปด้วยกลีบดอกกุหลาบสีแดง

อคินขึ้นคร่อมร่างเล็กของพราวฟ้าทันที เมื่อคนตัวเล็กเสียหลักหงายหลังล้มลงไปนอนกับเตียง มือหนาใบหน้าสวยขึ้นกระชากจูบดูดวิญญาณของพราวฟ้าอีกครั้ง บีบเคล้นที่หน้าอกคู่สวยของเธออย่างรุนแรงจนพราวฟ้ารู้สึกเจ็บไปหมด

“พี่คิน พราวเจ็บ ปล่อยนะ”

“หึ!!เธอคิดว่าเงินที่สูบจากครอบครัวฉันแล้วจะได้อยู่เป็นคุณนายอย่างสบายใจงั้นเหรอ”

“พราวไม่ได้คิดแบบนั้นค่ะ”

“หึ!!ถ้าไม่ได้คิดแบบนั้น งั้นเธอก็บำเรอฉันสิ ให้คุ้มกับเงินที่ฉันเสียไปหน่อย”

แควก!! กรี๊ด ชุดแต่งงานสีขาวที่ขาดหลุดลุยก่อนหน้านี้ ถูกมือหนาของอคินกระชากขาดหลุดจากร่างบางเผลอให้เห็นชั้นในที่ปกปิดของสงวนของพราวฟ้าเอาไว้

ผิวขาวเนียนละเอียด ส่วนเว้าโครงที่สมส่วน หน้าอกที่ซ้อนรูป ปรากฏให้เห็นแก่สายตาของอคิน เขาลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อเห็นร่างอรชรของคนตัวเอง

มือหนาจัดการถอดชุดสูทของตัวเองอย่างเร่งรีบ อคินใช้ขาของตัวเองล็อกร่างเล็กเอาไว้ไม่ให้ดิ้น ตาคมจ้องมองร่างอรชรอย่างหื่นกระหายจนพราวฟ้าเธอไม่แม้แต่จะกล้าสบตากับเขาด้วยความเขินอาย เพราะนี้คือครั้งแรกที่เธอเหมือนกำลังแก้ผ้าต่อหน้าผู้ชาย

“พี่คิน พราวเจ็บ”

“มันเรื่องของเธอ” เมื่ออคินจัดการเสื้อผ้าของตัวเองเสร็จ เขาโน้มใบหน้าหล่อซุกไซ้ซอกคอระหงของพราวฟ้ากัดเม้มให้เป็นรอยแดงเพื่อระบายอารมณ์ดิบข้างในตัวเอง

มือหนาบีบเคล้นไปทั่วร่างบางของพราวฟ้า เขายกมือทั้งสองข้างของเธอขึ้นไว้เหนือหัวใช้มือของตัวเองล็อกข้อมือเล็กทั้งสองข้างของพราวฟ้าเอาไว้ไม่ให้เธอดิ้นไปไหน

“พี่คิน พราวยังไม่พร้อม”

“อย่างเธอคงโดนเอาจนพรุนแล้วพราวฟ้า งั้นฉันจะไม่เล้าโลมให้เสียเวลา ยังไงเธอก็คงโดนมาเยอะ” อคินควานหาถุงยางอนามัยบนหัวเตียง อคินสวมใส่เครื่องป้องกันด้วยความชำนาญด้วยมือข้อเดียว

“กรี๊ด!!”