prologue.
289 Words
"Hindi ako makapaniwala na malalamon na ng sistema ang magandang pangalan ng hospital na ito. Sayang lang ang ganda ng reputasyon". A doctor told himself.
meanwhile, the president and the doctor accidentally met.
"Sabi ko naman sa iyo na matuto kang makisama sa mga katrabaho mo sa ospital na ito. Ang problema, wala ka nun pati ako kinakalaban mo. Kaya ngayon napunta ka diyan sa kinalalakhang sitwasyon mo.Maari mo naman mabawi ang posisyon mo sa ospital na ito basta sa isang kondisyon. Kailangang humingi ka sa akin ng paumanhin para ayos na". President said to the doctor.
"Alam mo, kung sa iyo rin naman ako hihingi ng kapatawaran parang nagpakain ako sa maling sistema ng ospital na ito. Kahit anong mangyari hindi ako hihingi nag pasyensiya sa iyo dapat nga ikaw humingi ng paumanhin sa mga taong niyurakan mo. Sa mga pasyenteng pinatay mo dahil sa agendang kasakiman". And then he left.
"Tinitiyak ko sa iyo na walang tatanggap sa iyo ni isang hospital dito sa buong Pilipinas. Hinding hindi kana na mag-oopera pa kahit kailanman. Tinitiyak ko iyan Jason. Mamatay kang pinagsisihan ang lahat". While doctor left and president and the president shouted at him.
"Para saan pa ang propesyon? Kung ang lahat ng bagay ay ginagamitan ng koneksyon at kapangyarihan. Kawawa na lang ba ang walang kinakapitan? O nagsisikap nalang ang isang talentado para lang sa wala? Ano nga ba ang mas mahalaga? Ang prinsipyo o ang propesyon? Prinsipyong hindi mananakaw ninuman at ang propesyon na nadadala nalang sa palakasan at agawan. Sa mundong puno ng kompetisyon. Sino kaya ang magwawagi?. Kung ako ang tatanungin, nasa sarili mo nalang yun kung magpapatalo at magpapatali ka o lalaban ka sa ngalan ng pinaglalaban mo". Prologue speech.
- Writer
