Dinala kami ni Sameer sa isang kilalang snack bar, at pagkapasok namin ay pare-pareho kaming namangha.
Ang ganda ng loob, hindi pa kami kailan man nakakapunta rito kahit na mukang tambayan ito ng mga estudyanteng kagaya namin dahil halos lahat ng customers nila ay mga estudyante mula sa mga kilalang unibersidad dito sa probinsya.
Mukang may mga kaya sila sa buhay, nahiya naman kami nina Ondeng at Anya kahit na maayos naman ang mga itsura at uniporme namin.
Sa public University kasi kami ng Biliran pumapasok at hindi kasing prestehiyoso ng pinapasukan nila.
"Hindi ba parang nakakahiya tayo rito?" bulong sa akin ni Anya at ito na naman siyang parang takot palagi sa tao.
Siniko siya ni Ondeng. "Pareho-pareho tayong mga tao, kaya hindi lang sila ang p'wede rito ano," mataray naman bulong
