การไปทำงานของสิงหนาทในแต่ละวัน ไม่ว่าจะไปโรงงานไม้แปรรูป ไปดูไร่ที่รับซื้อไม้ ไปดูรีสอร์ทที่กำลังปลูกสร้างในจังหวัดภูเก็ตและพังงา และอีกหลายที่ที่เขาต้องดูแล สิงหนาทไปที่ไหนก็จะมีกัญญาภรณ์ไปด้วย แรกเริ่มก็รู้สึกอึดอัดเพราะนั่งรถไปด้วยกันก็ทะเลาะกันไปเนืองๆ ทว่าตอนนี้มันคือความคุ้นชินที่ไม่อยากจะชินสักเท่าไหร่
ธุรกิจของครอบครัวสิงหนาทมีหลายอย่าง แต่มีเพียงเดียวที่กัญญาภรณ์ยังไม่เคยไปคือ กระชังเลี้ยงปลาริมชายคลองหรือคลองเลที่ยังไม่เคยไป แล้วดูเหมือนว่าสิงหนาทจะเลี่ยงไปที่กระชังปลา โดยบอกว่าที่นั่นไม่มีอะไรน่าห่วง ทว่าวันนี้หลีกเลี่ยงไม่ได้
สิงหนาทชะงักเท้าที่กำลังเดินลงมาจากชั้นบน เมื่อเห็นบัญชาคนดูแลกระชังปลาหรือจะพูดได้ว่าเป็นผู้จัดการ หัวหน้าคนงานก็ว่าได้นั่งคุยอยู่กับบิดาในห้องรับแขก บัญชาเงยหน้าส่งยิ้มให้ลูกชายเจ้าของบ้าน ก่อนส่งยิ้มให้กัญญาภรณ์ที่เดินลงมาพร้อมกับสามี
“สวัสดีครับนา
