บทที่ 23
การกวาดล้างเกิดขึ้นทั่วเมืองหลวงไปหมดแต่เพราะยังไม่มีใครมาจัดการกับตระกูลซ่งแม้กิจการค้าฝ**นหรือสินค้าต้องห้ามจะถูกจับและยึดไปได้แต่กลับไม่มีคนจากทางการมาที่ตระกูลซ่งแม้เพียงสักคน ทำให้หัวหน้าตระกูลซ่งได้ใจและคิดว่าอาจจะรอดจากการเก็บกวาดครั้งใหญ่ครั้งนี้
แต่ถึงกระนั้นซ่งหม่าก็อดคับแค้นใจไม่ได้ กิจการการค้าที่ทำให้ตระกูลเขายิ่งใหญ่ขึ้นมาได้กลับถูกจัดการ
ทั้ง ๆ ที่ทำเช่นนี้มาเป็นสิบปีมิมีใครจับได้มาก่อน
“ท่านพี่เรื่องครั้งนี้ข้ากับคนอื่น ๆ จะต้องหนีออกนอกเมืองไปก่อนหรือไม่ ขนาดอี้หลินก็ถูกให้อยู่แต่ในตำหนักบูรพา” คนเป็นภรรยาเอ่ยถามสามี
“เจ้าก็อย่าคิดมากไปเลย ใช่ว่านางโดนสั่งให้อยู่ในตำหนักเพียงลำพัง องค์รัชทายาทก็ถูกสั่งเช่นนั้นด้วยเหมือนกัน แต่ข้ากลับแปลกใจนัก เรื่องเหล่านี้ร้อยวันพันปีไม่มีใครยกขึ้นมาพูด อยู่ดี ๆ กลับถูกจับพร้อม ๆ กัน ทั้งเรื่องโรงบ่มสุราที่ขายฝ**นด้วย และสำน
