แพศยา ที่ 26
แม่ลูกขี้ขโมย
สันดานสืบทอดทางสายเลือด
“ท่านแม่!”
จังหวะนั้นจือเหมยวิ่งผ่ากลางกลุ่มบ่าวรับใช้ชายของพี่สาวเข้าไปหามารดา ยืนขวางด้านหน้าพลางกางแขนทั้งสองข้างออกราวกับกำลังปกป้องมารดาจากเหล่าอันธพาล
นางวิ่งสุดแรงจนเหนื่อยหอบเมื่อได้ยินจากสาวใช้ว่านังเซียวเหยาบุกเข้าไปในเรือนของมารดาเพื่อกลั่นแกล้งรังแก แล้วสิ่งที่เห็นก็ทำให้นางถึงกับควันออกหู โกรธชนิดที่ไม่เคยโกรธมาก่อนจนใบหน้าแดงก่ำ
“มันจะมากเกินไปแล้วนะท่านพี่”
หวางเซียวเหยาแค่นหัวเราะราวกับกำลังรับชมมหรสพขบขันก็ไม่ปาน ปรายตามองน้องสาวตั้งแต่ศีรษะจดปลายเท้าก่อนจะยิ้มอ่อนที่มุมปาก
“สิ่งใดที่เจ้าว่ามากไปงั้นหรือน้องรัก”
ท่าทางไม่รู้ร้อนรู้หนาว อีกทั้งยังลอยหน้าลอยตาของพี่สาวทำให้จือเหมยแทบจะสูญสิ้นความอดทน
“หรือท่านพี่คิดว่าตนเองเป็นบุตรสาวที่ถือกำเนิดจากฮูหยินเอก เป็นบุตรีคนโตที่ท่านพ่อรักมากที่สุด เป็นหลานตาตระกูลเติ้
