‘พี่เอิง...ลูบหัวผมหน่อย’
สายตาจับจ้องไปที่ผู้หญิงใบหน้าหวานหยดตรงหน้า เธอระบายยิ้มออกมา ยกมือขึ้นลูบหัวเบา ๆ อย่างอ่อนโยน บนตักมีหนังสือนิทานอีสปอยู่หนึ่งเล่มกางออกแล้วอ่านไปพร้อม ๆ กัน สายลมเย็นพัดโชยมาทำเส้นผมสีดำเงาของเธอพลิ้วไสว ดวงตาคู่งามช้อนขึ้นสะท้อนความอบอุ่นพลันทำให้คนได้มองใจสั่นตาม สวย...สวยเหลือเกิน
“อินเอย อินเอยลูก”
เฮือก
“คุณคะลูกเป็นแบบนี้อีกแล้วไปหาหมอดีมั้ย”
ผมลืมตาขึ้นอย่างเร็วจนรู้สึกหน้ามืด หูอื้ออึงแทบไม่ได้ยินเสียงพ่อกับแม่ ยกมือนวดขมับตัวเองเบา ๆ เหงื่อแตกพลั่กซึมย้อยตามลำคอ ปวดหัวเหมือนสมองจะระเบิด โอ้ย ปวด...ปวดหัว มือพยายามควานหายาดมใช้นิ้วหมุนฝามันออกอย่างลนลานพร้อมสูดอัดเข้าไปเต็มที่
“ถึงบ้านคุณย่าแล้วนะลูก” ผมพยักหน้าเบา ๆ ค่อย ๆ ก้าวขาลงจากรถ ไปไขกุญแจเปิดประตูบ้านเข้ามา เจ้าเปียกปูนพอได้ยินเสียงประตูเปิดก็ร้อง ‘หง่าวว’ ขึ้นมาเสียงดัง จนผมต้องย่อตั
