เปลือกตาค่อย ๆ ยกขึ้นเพราะแสงแดดที่เล็ดลอดผ่านหน้าต่างเข้ามาส่องหน้าเต็ม ๆ ผมมองค้างบนเพดานที่ว่างเปล่าเพื่อทบทวนค่ำคืนอันแสนหวาน ก็บ้าแล้ว! จำได้ว่าหนีตอนหกโมงเช้าเมื่อวาน มองนาฬิกาข้างฝาตอนนี้จะสิบเอ็ดโมงของอีกวันไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าหลับไปตอนไหน ไม่ใช่แค่เดินไม่ได้....แต่ขยับตัวไม่ได้เลย ด้วยซ้ำ!!!
“เป็นไงบ้าง?” มาทำไมตอนนี้ไม่อยากเห็นหน้า ไม่อยากได้ยินเสียง ผมหลับตาลงหันข้างสามสิบองศาให้ดูธรรมชาติที่สุดรอ ให้เขาเดินออกไป
ฟึ่บ
เฮือก ไอ้บ้านี่อยู่ ๆ ก็จับตัวผมพลิกคว่ำหน้าลงยกสะโพกให้โก่งขึ้น จะทำอะไรอีกคนสลบอยู่นะโว้ย ไอ้ผีเวร! ไอ้ผีเหี้ย! จะด่าก็ไม่ได้เพราะแกล้งหลับอยู่
“อ๊ะ...อึบ” ลิ้นสากแตะที่รอยจีบเบา ๆ ทำเอาผมสะดุ้ง ผมกัดปากตัวเองไว้แน่นหลับตาลงเหมือนเดิม
ความอุ่นชื้นค่อย ๆ ดันเข้ามาในช่องทางด้านหลัง
“อ๊ะ ไอ้เวร! ทำอะไร”
“อื่น แอ้ว อ่อ (ตื่นแล้วเหรอ)” มังกรกัณฐ์พูดทั้ง ๆ ที่ลิ
