เธอรู้จักกิตติภัสก็ด้วยโลกเบี้ยวๆ ที่ทำให้ผู้หญิงที่เพิ่งออกจากรั้วโรงเรียนหญิงล้วนที่อยู่มาตั้งแต่เด็กเข้าสู่สังคมใหญ่อันมีมีมากกว่าเด็กผู้หญิงถักเปียสองข้างเดินผ่านไปผ่านมาให้ยุ่ง
วันนั้นเธอจำเป็นที่จะต้องก้าวเข้าไปขอความจากใครสักคน แม้เขาจะเป็นมนุษย์ที่ขึ้นชื่อว่าผู้ชายที่เธอสุดจะไม่คุ้นเคยมาตลอดชีวิต แต่ไม่รู้เพราะอะไร เมื่อมองไปโดยรอบ เธอกลับรู้สึกว่า ผู้ชายผิวขาว รูปร่างสูงโปร่งที่ยืนหันหลังให้ ไว้ใจได้มากที่สุด
“เธอ เธอ เอ่อ ขอโทษนะ เธอรู้หรือเปล่าว่าตึกเรียนแอลหนึ่งมันไปทางไหน” เสียงอึกอักเรียกแผ่วเบา มีอิทธิพลมากพอให้คนหันหลังพิงจักรยานเหมือนจะรู้สึกตัว ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แล้วหันกลับมามอง
เขาเป็นผู้ชายตัวสูง ผิวขาวตามแบบฉบับนักศึกษาคณะแพทย์ทั่วไป เธอเดาได้ก็เพราะป้ายสีเหลืองที่เขียนอักษรย่อของชื่อคณะที่ติดชัดหน้าเจ้าจั๊กก้า ทำให้พอรู้ได้ว่าคนที่อยู่ตรงหน้าเธอเป็นนักศึกษาจาก
