“อ่าว หมอกิตติมาแต่เช้าเชียวนะ วันนี้ท่าทางจะอารมณ์ดี เดินยิ้มมาแต่ไกล” พยาบาลวัยกลางคนกล่าวทัก ท่ามกลางเสียงเซ็งแซ่ของผู้คนมากมายที่ดังอยู่ข้างนอก ร่างสูงเลือกที่จะเดินเลี่ยงไปข้างหลังเพราะเห็นว่ายังพอมีเวลาอีกเยอะ จัดการชงกาแฟแก่จัดเป็นอาหารมื้อเช้าให้กับตัวเอง อดนึกไปถึงเหตุการณ์ที่ทำให้ถูกทักว่า “ยิ้มมาแต่ไกล” ไม่ได้
“น้ำเต้าหู้ ปลาท่องโก๋ตอนเช้ามาแล้วค่ะคะคุณหมอ”
เหตุการณ์เมื่อเช้า ร่างบางเดินยิ้มร่ามาตั้งแต่หน้าประตูบ้าน ยื่นถุงอาหารเช้าตามที่บอกไว้ตรงหน้า แกล้งทำเป็นถอนสายบัวหนึ่งครั้ง ก่อนสายตาคาดโทษอย่างไม่จริงจังนักจากอีกคน จะทำให้รีบเดินหันหลังกลับไปหายเอาไปใส่ชามอย่างรวดเร็ว
“บอกแล้วว่าไม่ให้ออกไปไหนคนเดียว เดี๋ยวจะเอาเจ้าเอื่อยเฉื่อยไปทิ้ง ส่วนเจ้านายมันก็ต้องถูกทำโทษ” ว่าพลางสอดแขนรั้งเอวบางกอดคนตัวเล็กจากข้างหลังไว้แน่น กรรณหทัยสะดุ้งโหยงหัวเราะคิก เพราะโทษที่ว่านอกจากจะ
