"ปัณณ์ล่ะคะพี่นล" อีฟไม่เห็นปัณณ์มาที่รถกอล์ฟเพื่อไปยังไซต์งานก่อสร้างในช่วงบ่าย ความจริงแล้วเธอยังไม่เห็นเขาเลยตั้งแต่ที่เข้าแผนกอาคารมา ครั้งสุดท้ายที่เห็นเขาคือที่โรงอาหารของบริษัทตอนที่เธอตกลงเป็นแฟนกับแม็กซ์
"ปัณณ์บอกไม่ค่อยสบาย ขอลาน่ะ พี่เห็นหน้าซีดๆ พี่ก็เลยอนุญาตไป"
"เป็นอะไรมากไหมคะ" อีฟถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
"พี่ก็ไม่รู้นะ เห็นตาแดงๆ หน้าซีดๆ น่าจะมีไข้ คนเดียวไหวไหม"
"ไหวค่ะ เราไปกันเลยไหมคะ"
"รอมีนด้วยค่ะ" มีนตะโกนบอกพร้อมวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามามีแฟ้มเอกสารแนบอก
"บอกให้เตรียมตัวตั้งแต่กินข้าวเสร็จก็มัวแต่ปะแป้งทาปากอยู่นั่น" นลว่าอย่างไม่จริงจังนัก
"แต่มีนก็ปะแป้งแต่งหน้าในเวลาพักนะ ไม่ได้ทำในเวลางานสักหน่อย พอเวลางานมีนก็ทำงานให้พี่นลอย่างเต็มที่ ไม่เคยผิดพลาดเลยสักครั้ง"
"จะมีสักวันไหมที่จะไม่เถียง พี่เป็นหัวหน้างานมีนนะ"
"แล้วไงคะ ถ้ามีนไม่ผิด มีนก็ต้องเถียงสิ แล้ว
