ก๊อกๆ
"คุณแม่มีอะไรหรือเปล่าครับ ถึงมาหาปัณณ์แต่เช้า" เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นก่อนที่คนเป็นแม่จะเปิดประตูเข้ามาพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยน
"แม่เข้ามาเติมกำลังใจให้ปัณณ์ก่อนไปทำงานน่ะ ...แม่รักปัณณ์นะลูก" ชะเอมเข้าไปสวมกอดลูกลูกชาย
"ขอบคุณครับ ปัณณ์รักคุณแม่นะครับ...กำลังใจเต็มเปี่ยมแล้ว" ปัณณ์โอบกอดตอบรับไออุ่นจากคนเป็นแม่ ก่อนจะค่อยๆ ผละกอดแล้วหอมแก้มนวลทั้งสองข้างเป็นการเติมกำลังใจให้ตัวเองอีกทาง
"ไม่ว่าวันข้างหน้าระหว่างปัณณ์กับอีฟจะเป็นยังไง แม่อยากให้ปัณณ์ยอมรับและอยู่กับมันให้ได้ ถ้าหากอีฟไม่ใช่คู่ของปัณณ์ แม่ก็อยากให้ปัณณ์คิดกับอีฟเหมือนเพื่อนที่มีแต่ความหวังดีให้กัน เหมือนปัณณ์กับนาว นาวเป็นทั้งเพื่อนและเป็นพี่สะใภ้ของปัณณ์ที่ต่างมีแต่ความหวังดีให้กัน แม่ไม่อยากให้ปัณณ์คิดแย่งอีฟมาจากผู้ชายคนนั้น ถ้าอีฟจะไปกับผู้ชายคนนั้นไม่ได้ ก็ให้เป็นเพราะคนทั้งคู่ไม่ใช่เพราะปัณณ์เข้าไปเป็นมือที่สา
