Napapailing na lang ako habang pinapanood si Chelsea na panay ang bulong habang nandoon sa tapat ng pinto. Binuksan niya ito pero hindi naman tuluyang lumalabas. Bago pa maubos ang oras ko sa kanya ay nagpasya akong bumalik sa kinauupuan para tapusin ang huling papel na chine-check-an. Kung hindi ako pumatol sa kanya ay siguro kanina ko pa ito natapos. Pero nakakapuno talaga, kaya hindi ko na naiwasang hindi sumagot. Masyadong matalas ang kanyang dila.
Hinawakan ko na rin si Donna para makalayo roon. Nagulat ako sa kanya dahil akala ko ay ibabato niya ang cellphone kay Chelsea kanina. Geez! Mabuti na lang talaga at kami lang apat dito. Kung may makakakita man kanina kung gaano kami kagulo ay siguradong magiging laman ng usapan iyon sa university.
"Tumigil ka na, Chelsea! You
