NO MORE CHANCE

DANIEL ZACHARRY  SANTOS "Alam ko gwapo ako pero wag mo naman masyadong ipahalata na inlove na inlove ka sa akin", taas babang kilay na sabi ko kay Maggie my college classmate and also my girl bestfriend nakatitig kasi siya sakin habang pinapaliwanag ko yung blueprint sa harap naming dalawa. "hoy Daniel Zacharry Santos sa pagkakaalam ko kilay lang yang makapal sayo hindi naman ako nainform na pati pala yang mukha mo makapal na din", mataray na sagot niya kaya natawa ako nang malakas pikon na naman siya. Hindi naman ako ganito dati nung nag aaral palang kame tahimik akong tao at laging seryoso pero nung nakasama ko siya i mean sila ng mga kaibigan ko naging confident ako sa sarili ko sila yung nagturo sakin para maging totoo ako sa sarili ko. "Kunwari kapa pwede namang umamin maggie", ngising sabi ko kaya nakatikim ako nang batok ang bilis talaga ng kamay ng babaeng to kahit kelan masyadong mapanakit. "Tse ewan ko sayo dyan kana bahala ka sa buhay mo", inis na inis na sabi niya saka tinulak pa yung ulo ko bago ako talikuran nailing nalang ako nung padabog siyang lumayo sakin. Im Daniel Zacharry  Santos 26years old working as an engineer in my own firm yes i have my own firm or should i say my parents firm but they already dead. Namatay sila sa araw mismo nang graduation ko dahil sa car accident habang nasa biyahe sila para umattend sa graduation ko alam kong sobrang saya nila nung araw na yun para sa akin.Akala ko yun na ang pinakamasayang araw sa buhay ko dahil sa loob nang apat na taon nagbunga lahat nang paghihirap ko but im wrong dahil yung araw na yun ang pinakamasakit na parte ng buhay ko dahil nawala sakin ang mga magulang ko,ang mga taong walang ginawa kundi mahalin at suportahan ako.Sobrang sakit para sakin yung nangyari halos gabi gabi akong umiinom para makatulog para kahit pano makalimutan ko yung sakit dahil pakiramdam ko pag may alak na ako sa katawan nagiging manhid ako halos ilang buwan akong ganun pero ni minsan hindi ako sinukuan ni maggie siya yung taong nagpaalala sakin na kailangan kong ituloy yung buhay na meron ako na hindi magiging masaya ang mga magulang ko kung nakikita nila lahat ng ginagawa ko until one day para akong natauhan sa sinabi niya. Sa tingin mo ba maibabalik mo pa ang buhay ni tito at tita sa ginagawa mo?kahit pa ubusin mo lahat ng alak sa mundo daniel hinding hindi mo na maibabalik ang buhay nila sa tingin mo ba matutuwa sila sa ginagawa mo?akala ko ba ayaw mo silang madissappoint sayo?pero sa ginagawa mo alam mong madidissapoint sila sayo lalo na si tito mga salita nagpabalik sakin sa buhay na dapat hindi ko kailangang sirain.After that day inayos ko yung sarili ko i take a board examination syempre naipasa ko yun at ako na ang nagmanage sa firm na iniwan ng mga magulang ko my dad is also a engineer while my mom is an architect kaya sila ang naging inspirasyon ko sa kursong kinuha ko. "Zachy eto pala yung blueprint para sa hotel ni Mr. dela Cruz", its Bryle Fernandez classmate ko din since elementary until college my boy bestfriend never din siyang nawala sa tabi ko nung mga panahong lugmok na lugmok ako sa pagkawala ng mga magulang. Bryle is an engineer too marami ngang napagkakamalang magkapatid daw kame  dahil sa sobrang close namin sa isat isa pareho kasi kameng nag iisang anak lang. "Thanks Bryle", tipid na sagot ko tumango naman siya saka naglakad papunta sa table niya napalingon naman ako nung maramdaman kong parang may mga matang nakatingin sakin at hindi nga ako nagkamali may nakatingin nga sakin sino pa nga ba walang iba kundi si Jessica Maggie Garcia pinanlakihan naman niya ako nang mata pero nginisian ko lang siya. "ehem titigan ba ang labanan o palakihan ng mata?" kung sa palakihan ng mata im sure talo kana Zachy dahil kahit anong mulat mo ng mga mata mo hindi na lalaki yan dahil singkit ka", singit naman ng isang boses sa tigiliran ng table ko i know its Princess ang babaeng walang pahinga charr ang babaeng puro pambubully ang alam she's my childhood friend. Princess Perez our architect sila ni Maggie ang senior architect dito sa firm kame naman ni bryle as engineer silang tatlo din ang kasama kong nagpapatakbo nitong firm usapan na kasi namin nuon first year college palang kame magpapatayo talaga kame ng sarili naming firm pero hindi na namin tinuloy dahil nga namatay ang parents ko nagdecide kame na ituloy nalang tong firm nila. "I know Princess mata mo lang malaki dito..sakrastikong sabi ko kaya sinamaan niya ako nang tingin l. "Nahiya naman ako sa mata ni Maggie", sabay paikot niya ng mata kaya natawa ako ganito kameng mag biruan para kameng mga bata. "Hoy kayong dalawa dyan wag niyo akong madamay damay ha pag untugin ko kayo makita niyo", masungit na sabi Maggie kaya sabay kameng natawa ni Princess pero mahina lang dahil pagnarinig kame ni Maggie panigurado tatamaan kame. "Zachy san tayo for luch?"si Bryle habang pinag aaralan yung blueprint na hawak niya napaisip naman ako sa tanong niya san nga ba kame maglulunch parang bigla kong namiss yung luto ni mommy. "May baon ako nagluto si mama dinamihan niya para daw sating apat", si Maggie na nakatayo na pala sa harap ko nakayuko kasi ako habang nag scroll sa phone naghahanap ng maoorderan ng pagkain. "Yes the best talaga si Tita Fe", sabay palakpak pa ni princess kaya natawa si maggie "Sus the best kasi may libreng lunch sabihin mo",si Maggie kaya  si Princess naman yung natawa. Sa wakas makakakain na naman ako nang totoong pagkain always fastfood kasi ako lalo na pag sobrang dame ng trabaho. "Maggie anong niluto ni tita?" tanong ni Bryle saka niligpit yung mga kalat sa table niya teka kakain naba to walang pang 12 ah. "Adobo Bryle", bigla naman akong nagutom sa sagot ni Maggie adobo isa sa paborito kong ulam lalo na kung luto ni mommy. "Guys lunch break muna tayo balik kayo nang 1pm pag uusapan natin yung about sa project natin kay Mr.dela Cruz", si Bryle kaya nailing ako sabi ko na kaya nagligpit na siya ng kalat sa table niya dahil gusto nang kumain sabagay bigla din akong nagutom sa dalang pagkain ni Maggie. "Maggie thank you sa masarap at libreng lunch", nakangiting sabi ko habang hawak yung tyan ko sa sobrang busog sana araw araw may masarap at libreng lunch hahaha.