Chapter 3: Insecure
2441 Words
Trixon Smith's PoV
6:25 PM
Palabas na ako ng condo unit namin nang makasalubong sa pintuan ang isang babae. She has this sexy slender body covered with a tight hugging dress. Thick thighs and perfect breasts. Just like my type.
"Hi, Trixon, babe," she purred softly. Without any invitation, she kissed me. And of course, I kissed her. This is what I like. I locked the door behind her before pulling her on the sofa bed as we continued on deepening our kisses but for some weird reason, I stopped.
"What's wrong, babe?" she kissed me again and I responded. Her hands start traveling. Now trying to unbutton my long sleeves but I quickly stopped her.
"Is there something wrong, babe?"
She's about to kiss me again but I avoided her. I don't know what's wrong with me, I don't understand. It's like, I'm not in the mood for this which is very different from me.
I am Trixon Smith and I'm always in the mood. But now? Something is different. And I need to find it out.
"I have to go somewhere." I barely speak. Tumayo ako at tinalikuran na siya pero agad niya akong pinigilan at niyakap mula sa likuran.
"Trixon. You told me to go here and you're going to leave me?" She used a sexy and seductive voice.
I faced her and kissed her again. I want to do this as I used to do but I can't. Something weird is really happening to me.
"Trixon what's wrong?" She screamed, utterly surprised after I accidentally pushed her to the sofa bed. It is really an accident, okay! Something's bothering me.
"I better get going," mariing sinabi ko. Muli ko siyang tinalikuran pero muli rin ay niyakap niya ako mula sa likuran.
"Please?" she begged.
Usually, I'm so excited whenever I heard girls begging for me, but not right now.
Her hands were wandering over my body. Before she could even go down there, I quickly grabbed her hand off of me.
"Outch, Trixon! You're breaking my bones!" she complained trying to get her arm back.
"I told you I have to go so please leave the f**k alone!" I annoyingly shouted to her face, unable to control this unexplainable and growing irritation.
She's so shocked by what I did and just stares at me almost crying. And before her tears fell down I pushed her out of our unit.
"Trixon!"
"Just leave! And I don't want to see your f*****g dirty face again ever!" I said before shutting the door.
Naguguluhan akong lumapit sa sofa at umupo. Mariin kong ipinikit ang mga mata ko dahil sa nangyari.
What's really wrong with me? Why is this happening now?
Kung sino man ang babaeng iyon ay dapat nanghihiyang na ako dahil sa ginawa ko.
I am Trixon Smith with my Just once. No repetition rules. And I know that the girl is up with my rules. She is definitely still a virgin but what did I do? A w***e virgin. Did I push her out? Not so me!
"Hey, Kuya, are you okay?"
Nag-angat ako ng tingin sa kapatid na kalalabas lang mula sa kanyang kwarto na bihis na bihis.
"I heard you shouting with your b***h. Where is she?"
"Where are you going?" I asked her instead. I don't want to talk about that b***h. I don't even care about the names she gives to the girls I bring her.
"Party?"
"With whom?"
She gave me a death glare. "And when did you learn to ask me about that, huh, Kuya?"
I know. I don't care wherever she is going. I just keep on saying to her to take care of herself. And why am I asking her now?
"Just want to know Trixie," I lied.
"None of your business, Kuya. And it's better if I go out rather than hearing your bitches' irritating moans." and she walked out of the front door.
Pero hindi pa rin ako mapalagay. I have this urge that only men can understand but what the hell is stopping me to do it?
Hindi na ako nag-isip pa at agad na sinundan si Trixie. Weird man pero parang gusto kong makita ang bestfriend niya na si Audrey.
Hindi ko maiwasang mapangiti kapag naaalala ko ang nangyari noong gabing iyon. Para na akong naglilihi na ewan at gusto ko na lamang s'yang makita.
Hindi ako makapaniwala na nagawa kong pigilan ang sarili ko noong gabing iyon. Mas nagustuhan ko pang pagtripan siya kaysa gawing totohanan ang lahat. Hell! Hindi naman ako natatakot kung ginawa ko nga iyon sa kanya. I can always find a way out of anything. Pare-parehas lang naman ang mga babae at madali lang paikutin. Maybe she's just too different and she's like a difficult challenge to me. Guys are tempted with a challenge.
Natatandaan ko pa ang sinabi noon ni Trixie sa akin tungkol sa kanya.
"Hello, Kuya! FYI, Hindi lahat ng bitches around magkakaugali! Bakit 'yong bestfriend ko super b***h, pero kahit halik never pang nagawa ng long time boyfriend niya?"
Simula noon naging interesado ako sa kanya. Palagi ko nang inaalam lahat sa kanya. Though not everything, bakit ko naman iyon gagawin?
Hindi nga lang ako makalapit dahil lagi niyang kasama si Trixie. O di kaya ay iyong boyfriend daw niya na minsan ko pang nakitang may kahalikang babae. Tsk. Naalala ko rin tuloy ang gabing iyon na halos gusto ko ng patayin ang gagong iyon. Kung hindi ko lang napigilan ang sarili ko at mabuti na nakapag-isip ako. Na bakit ko naman sila papakialaman di ba? Lalaki siya at lalaki rin naman ako. Gawain ko rin naman iyon. Ang pagkakamali lang niya, bakit kase nag-girlfriend pa? It's so happy to be free!
Pero noong isang linggo noong gabing iyon dito sa condo, dahil siya na mismo ang lumapit sa akin, hindi na ako nagdalawang-isip pa na subukin kung totoo nga ang sinasabi ni Trixie tungkol sa kanya.
Alam ko naman na nakapasok na siya at nanonood na sa amin. Ang weird din nga dahil nakaramdam ako ng hiya sa kanya noong gabing ginagawa ko iyon. I feel guilty sa hindi ko malamang dahilan.
Siguro kung hindi dumating si Trixie baka bumigay na rin iyon sakin. Pero wala e. Ang hirap n'yang akitin. Ako pa yata naakit sa kanya. What?
Huminto ang taxi na sinakyan ni Trixie sa bar kung saan madalas sila at ang mga kaibigan nila. Ilang sandali pa siyang naghintay roon bago dumating si Audrey.
May pagkatanga rin itong bestfriend ng kapatid ko. Sa pagkakatanda ko, nahuli na niyang may ibang babae ang gago niyang boyfriend. Pero hindi pa rin niya hinihiwalayan? Grabe talaga mga babae.
Akala mo kung sinong Maria Clara kung makaasta sa harapan ko. Pero ngayon kung makayakap sa gagong iyon parang ewan. Ano iyon? Okay lang sa kanya kahit niloko sya? 'Yan ba iyong tinatawag nilang true love? Lokohan? Tsk. Mga babae talaga, ang daling lokohin. Pero teka nga, pake ko ba sa kanila? Bakit ba pinapakialaman ko sila? At bakit parang naiinsecure ako sa gagong iyon? Ano ang paki ko kung may tanga siyang girlfriend? Tsk. Magsama sila.
Salubong ang kilay ay lumapit ako sa kanilang table habang nagkakagulo ang mga tao sa dance floor. Maingat kong nilagyan ng gamot na pampatulog ang alak na iniinom ni Audrey.
Bahala nga siya. Tingnan lang natin kung umaligid pa sa 'yo 'yang gago mong boyfriend kapag nakuha na niya ang gusto niya sa'yo.
Gawain ko 'yan kaya alam ko. Men.
Paalis na sana ako nang mapansin kong tinulak niya iyong gago saka siya bumalik sa table nila. Ngunit mukha namang walang ginawa iyong boyfriend niya sa kanya. Nanatili ako sa isang sulok at pinanood siyang inubos ang laman ng shotglass. Mga babae talaga.
Nakangisi ako ngunit agad iyong nawala ng magtama ang paningin namin. Kakaibang pakiramdam ang naramdaman ko. Siguro ay dahil lang sa sobrang lakas ng mga boomboxes? Pero ganito rin kase ang naramdaman ko habang tinititigan ko siya noong gabing iyon sa kwarto ko. Something too difficult and different to explain.
Ngayon ay lumapit sa kanya ang boyfriend niyang magaling. Lalaki ako. At alam kong sasamantalahin ng gago iyan ang pagkakataon. Hindi siya naiiba sa mga tulad ko. Nahuli ko na siyang nakikipaglandian sa iba kaya paniguradong gagawin niya iyon sa kanyang girlfriend.
Napakahard to get kase. Tingnan lang natin kung habulin ka pa niyan pagkatapos ng gabing ito.
Lumapit na rin sa kanila si Trixie. Lumabas na ako ng bar na iyon at pumunta kung saan nakapark ang sasakyan ko. Sukuan na ng Bataan e.
Audrey Style's PoV
Sobrang sakit ng ulo ko nang imulat ko ang aking mga mata. Gusto ko pa sanang pumikit upang matulog ngunit nawala ang kagustuhan ko na iyon nang makita kung nasaan ako.
Hindi naman pamilyar sa akin ang kwartong ito ngunit sa interior design lang ay masasabi ko na panlalaki ito.
Inilibot ko pa ang paningin ko sa paligid. Nasaan ba ko? At paano ako napunta rito?
Ang natatandaan ko lamang naman, hindi ko na kinaya kagabi kaya inantok ako. At ihahatid kami pauwi ni Lawrence.
Kwarto ba niya 'to? Pero ayon sa pagkakatanda ko ay hindi naman ito ang kwarto niya noon. Kahit pa ibahin ang interior ay hindi pa rin ito ang kwarto niya sa kanilang bahay.
My eyes landed on the nightstand table beside the bed at sa malaking picture frame sa ibabaw. Namilog ang mga mata ko at agad akong bumangon, dahilan para kumirot ang ulo ko sa pagkabigla.
Why the hell there's a huge picture of Trixon here smiling?
Ipinilig ko ang ulo at mariing pumikit. Ngunit pagdilat ko ay siya pa rin talaga ang nasa frame. Sumigaw na ako nang sobrang lakas habang yakap ang comforter. Hindi ko rin alam kung bakit ako sumisigaw. Nakakapangamba lang na nandito ako sa kwarto niya. O baka naman binabangungot lang ako?
Tinakpan ko ang aking mukha ng comforter. Siguro nga ay panaginip lang ito. Namilog ang mga mata ko sa comforter ng makumpirmang hindi na ito panaginip.
It smells like him!
Mabilis akong tumayo palayo sa kama at itinapon sa sahig ang comforter. Nakakadiri!
Napatalon ako sa biglaang pagbukas ng pinto.
"What's wrong with you?" Trixon asked shouting.
Wait? Trixon? Muli kong sinulyapan ang malaking frame at s'ya nga iyon! That maniac!
"Audrey?" gulat na tanong ni Trixie ng pumasok din ng kwarto. Kinukusot pa ang mga mata na halatang kagigising lang. Siguro ay dahil sa pagsigaw ko kaya nagising. "What did,"
Hindi niya naituloy ang sasabihin ng humakbang ako palapit kay Trixon para sana saktan siya sa kung anumang nangyari. Ngunit mission failed dahil masyado akong nadistract sa katawan niyang half naked na naman.
"What did you do to me, maniac?!" histerical na tanong ko na lang at hindi nagtangka pang lumapit. Kahit gustong gusto ko talagang sampalin ang pagmumukha niya.
"What?" si Trixie na ngayon ay tuluyan nang nawala ang antok at itinulak ang kapatid. "Kuya anong ginawa mo sa kanya?"
Gusto ko rin sana siyang tulungan sa maniac niyang kuya pero paano ko iyon magagawa kung nakabalandra ang halata namang matitigas niyang abs. Grrr!
"What? Trixie stop it!" pigil nito sa kapatid at hinawakan ang mga kamay na humahampas sa kanya.
"Ano ngang ginawa mo sa kanya? Kuya, naman e. Bakit nandito siya sa kwarto mo?"
"Don't you remember? I drove you home last night."
"Home? Kuya bahay ba n'ya 'to?"
"Well, you both passed out, so paano ko malalaman kung saan siya nakatira?"
Natahimik doon si Trixie at binalingan ako na nanonood lang sa kanila. Dahil na rin siguro sa dilim noong unang punta ko sa kwartong ito ay hindi ko na namukhaan pa.
"B-But. Bakit siya nandito sa kwarto mo?" takang tanong niya na tanong ko rin sa isip ko.
Binalingan ako ni Trixon. Kung anuman ang ngiti niya sa picture frame ay iyon din ang pinapakita niya sa akin ngayon. "I like seeing her on my bed." Nagkibit balikat siya.
Nanlaki ang mga mata ko doon.Talaga naman! Naku! "Maniac!"
Hindi ko na napinigilan ang sarili ko. I mean, hindi ko na pinigilan ang sarili ko. Mabilis akong lumapit sa kanya at sinuntok ang dibdib n'ia pero ako lang ang nasasaktan.
As fast as my actions were, mabilis din n'ya akong pinigilan. Hinawakan niya ang mga braso ko at tinulak sa kama niya? What?
"See? You fit in there." Hawak niya ang kanyang baba habang naniningkit ang mga matang nakadungaw sa 'kin.
What the f*****g heck?!
Nagtindigan ang mga balahibo ko sa pagkindat niya. Ayan na naman, hindi na naman ako makahinga ng maayos dahil sa sobrang bilis ng t***k ng dibdib ko.
Kinakabahan ba ako or what?
"Kuya!" sigaw ni Trixon at akmang pipigilan ang papalapit sa aking si Trixon.
"Wh-Where is Lawrence?" mabilis na tanong ko sa kahit na sino sa kanila. Something to distract this maniac and success naman dahil hindi na siya tuluyang lumapit. And without saying any word, he walks out of the door and left the two of us.
Naguguluhan kase ako. Kay Lawrence ko lamang naman kase nararamdaman ang ganitong pakiramdaman noon. Ang hindi ko maintindihan ay kung bakit nararamdaman ko rin ngayon kay Trixon.
"Where is Lawrence?" tanong ko ulit kay Trixie, not minding about Trixon.
"Why?" tanong n'ya matapos irapan ang umalis na kapatid.
Hindi na rin n'ya napagsabihan pa dahil bigla na lamang iyong nagseryoso.
"Akala ko ba ayaw mo na sa kanya? Bakit umagang-umaga hinahanap mo sya?"
Tumayo ako at pinagpagan ang sarili. Nandidiri talaga ako sa kama ni Trixon. Good thing I'm still on my dress last night.
"What? May sinabi ba ko?" tanong ko rin sa kanya. "Kase di ba, he offered us a ride home. Nasaan na siya kung ganoon?"
"So you want him to bring you home, huh?" panunuya niya at lumabas ng kwarto. Agad ko naman siyang iniwan.
Sinundan ko na rin siya dahil ayaw kong maiwan sa kwarto ng lalaking iyon. "That's not what I mean. It's just, nasaan na nga ba siya? Ano ang nangyari kagabi?"
Pumasok kami sa kanyang kwarto. Dumiretso s'ya sa sariling CR. Ako naman ay naupo lamang sa kama.
"Actually, he is really about to, but Kuya came and offered to give us a ride," sigaw n'ya mula sa loob ng CR.
"And you let that maniac sleep with me in his room?" I shouted back. I just can't believe that I slept with a guy. And of all people, doon pa sa manyak na iyon. I swore not to go inside his room again pa naman.
"Kuya said we both passed out. So how could I complain?" Ngayon ay lumabas na siya ng CR.
"We did?"
Kung nag passed out kami, paano kami nakapunta rito?
"But, how? Kung parehas na tayong tulog bakit tayo nandito?" Parang tanga na ako sa mga tanong ko pero hindi lamang talaga ako komportable at wala akong alam sa nangyari.
"Of course, Kuya carried you up here."
"What? You mean--" I can't imagine how that maniac carried me while I was sleeping!
"Look, Audrey, I know my Kuya is a damn perverted maniac. But you are still on your clothes which only means, Kuya did not do anything to you, okay?"
How can she assure? Maniac is always a maniac.
Magtatanong pa sana ako sa kanya pero tinulak na n'ya ako papasok sa loob ng CR.
What else really happened, huh?
- Writer
