ร่างบางนั่งทอผ้าไหมสีหวาน ตากเเอาไว้จนเต็มราว มีผ้าผืนหนึ่งมีลวดลายเมฆาลอยล่อง มีมังกรเหยียบเมฆอยู่บนผืนผ้า เหลียนฮวาใส่ไว้ในหุ่นนุ่น
ห้องทั้งห้องมีเสื้อผ้าเด็กเล็กๆ ตระเตรียมเอาไว้มากมาย รวมทั้งเสื้อผ้าสีหวานของนางเอง กองแผ่นชาด กองแป้งผัดหน้า น้ำมันหอม ดอกไม้แห้งตากเต็มราวไม้ไผ่
ในลานที่มีแสงแดดจ้า มีกระด้งสมุนไพรรายเรียง ถัดไปในห้องที่เปิดอ้าในสวน มีขวดโหลสมุนไพรแห้งที่บรรจุยามากมาย มีชาวบ้านนั่งเด็ดสมุนไพร มีคนสาวไหมรอบจวน ทุกคนกระพริบตาถี่ๆ ป่าดอกท้อกลายเป็นโรงงานทอผ้าแล้ว
ท่านแม่ทัพลงจากหลังของเจ้าเหล๋ยจี๋ แล้วตบก้นเป็นเชิงบอกให้ไปเดินเล่นซะ ทุกคนลงไปจากหลังม้า ปล่อยม้าเล็มหญ้าไปตามอำเภอใจ ปลดสัมภาระออก วางไปบนแคร่ไม้ไผ่
ชาวบ้านต่างทำงานของตนมิสนใจผู้มาเยือน ปรายตามองไปเพียงแว่บเดียว มิยอมสนทนาด้วย เนื่องด้วยหลินโป๋หนาน ยกมือขึ้นแตะปากเป็นเชิงให้เงียบ แล้วชี้ว่า ท่านเขยขวัญจะเข้
