"อาโป๋หนาน อาโป๋หนาน "
จื่อเย่าสาวชาวป่า ขี่ม้าขึ้นเขามาหาหลินโป๋หนาน นางมีหน้าตาน่ารักน่าชัง นางเพิ่งจะปักปิ่นไป หลินโป๋หนานมองดูนางอย่างเอ็นดู เพราะทั้งสองสนิทกันมาก หลินโป๋หนานวางดาบลงแล้ว หลบไปสนทนากับสหายในวัยเยาว์จื่อเย่าเขินอายหน้าแดง มิคิดว่าหลินโป๋หนานตัวอ้วนกลม จะหล่อเหลาถึงเพียงนี้
หลินโป๋หนาน กระโดดขึ้นม้าตัวเดียวกันกับจื่อเย่าแบบในวันวาน แล้วพาจื่อเย่าไปในทะเลหมอก จื่อเย่ามีความสุขนัก เอ่ยถามว่าหลินโป๋หนาน จะลงเขาไปในวันใด
"อีกไม่เกินครึ่งเดือนนี้ ข้าต้องกลับไปจวนที่ชายแดน "
"เหตุใดเจ้าจึงจากไปไวนักเล่า อาโป๋หนาน "
"ข้าจากจวนและสำนักคุ้มภัยมานานแล้ว มาช่วยรัชทายาทสู้กับกบฎ ฝุเหรินของข้าคงรอข้ากลับไปในเร็ววันนี้ "
อาจื่อเย่าตกตะลึงในคำพูดของอาโป๋หนาน
"เจ้ามีฝุเหรินแล้วหรืออาโป๋หนาน"
จื่อเย่าถามเสียงสั่น กายสั่นไหวไปด้วย
"ใช่ นางยังเล็กนัก ข้าข่มเหงนาง จึงต้องรีบแต่งน
