พรหมลิขิตคู่อลวน

1.

...เอี๊ยด..!! 

            ปกรณ์ต้องเบรกรถจนตัวโกร่งจนล้อเบียดกับพื้นถนนเสียงดังก่อนจะสบถคำหยาบอย่างหงุดหงิด เมื่อรถแท็กซี่คันหน้าหักปาดชิดซ้ายอย่างกะทันหัน เพื่อจอดรับผู้โดยสารที่กำลังโบกรถอยู่บนริมฟุตบาท หญิงสาวคนหนึ่งกำลังก้มลงคุยกับคนขับอยู่ข้างรถ เพราะการจราจรที่คับคั่งทำให้ปกรณ์ไม่สามารถขยับรถไปไหนได้ แต่ดูเหมือนว่าเธอจะใช้เวลานานเกินไปในการคุยกับแท็กซี่ สร้างความหงุดหงิดมากขึ้น จนต้องบีบแตรเสียงดังเพื่อเตือนให้ขยับ

            เสียงแตรที่ดังสนั่นทำให้เธอสะดุ้งพร้อมกับรีบหอบกระเป๋าขึ้นรถอย่างเร่งรีบ แต่ยังไม่วายหันมามองเขาด้วยสายตาขุ่นเคือง พร้อมกับทำปากขมุบขมิบ ปกรณ์แน่ใจเป็นอย่างยิ่งว่าเธอคงกำลังให้พรเขาเป็นแน่ ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโหถึงแม้จะไม่ได้ยินก็เถอะ ก็ไม่ใช่เพราะเจ้าหล่อนกับแท็กซี่คันนี้เหรอที่ทำให้เขาติดแหงกอยู่บนถนนแบบนี้

            หลังจากขึ้นรถได้หญิงสาวก็เอนหลังกับเบาะหลังพร้อมกับแหงนหน้าขึ้นเป่าลมออกปาก หลังจากที่รีบร้อนหอบกระเป๋ายัดใส่รถ ‘เนตรดาว’เป็นพยาบาลสาวทำงานในโรงพยาบาลต่างจังหวัดแห่งหนึ่ง สามวันก่อนหล่อนต้องเดินทางเข้ากรุงเทพเพื่อมาประชุม วันนี้เป็นการประชุมวันสุดท้าย ความจริงเธอควรเดินทางกลับถึงบ้านแล้ว แต่มันเป็นความผิดของเธอเองที่เถลไถลทำให้พลาดรถทัวร์จนได้ หญิงสาวยืนลังเลระหว่างหาโรงแรมพักหรือเช่าแท็กซี่กลับบ้านที่ต่างจังหวัด

‘แต่จะให้พักในโรงแรมแถวนี้เหรอ?’

 ดูจากสภาพแล้วมันไม่น่าปลอดภัยสำหรับผู้หญิงตัวคนเดียว หล่อนยกข้อมือดูนาฬิกาแล้วคำนวณเวลา  ถ้าหารถเช่าไปส่งที่บ้านคงใช้เวลาไม่นานเท่าไร คงไม่ดึกจนเกินไปแต่โชคร้ายเพราะแท็กซี่ที่โบกคันแล้วคันเล่าต่างปฏิเสธอ้างโน่นอ้างนี่  ต้องส่งรถบ้างละหรือไกลบ้างหละจนถึงคันสุดท้าย

ตอนแรกแท็กซี่ทำอิดออด เนตรดาวต้องใช้เวลานานพอสมควรกว่าเขาจะยอมไปส่ง จนโดนรถคันหลังบีบแตรไล่ แต่พอนึกถึงไอ้รถคันนั้นยังเคืองไม่น้อยรู้สึกว่าจะเป็นผู้ชาย เธอเผลอค้อนเขาไปทีหนึ่งแถมยังให้พรเขาอีกชุดใหญ่

‘คนอะไร!ไม่มีน้ำใจสักนิด รอนิดรอหน่อยก็ไม่ได้ อยากรู้นักว่าจะรีบไปตายที่ไหน’

เพราะการจราจรยังหนาแน่นทำให้รถชะลอตัว ปกรณ์ขับรถมาขนาบข้างรถแท็กซี่คันนั้น เขาอยากเห็นไอ้หน้าคนขับกับผู้โดยสารให้เต็มตานัก เมื่อมีโอกาสได้ขยับรถมาใกล้ปกรณ์ก็ได้พิศในหน้าหวานๆอย่างเต็มตาจนไม่อาจละสายตาไปได้ จนไม่ทันสังเกตว่ารถคันหน้าเริ่มเคลื่อนตัวจนทิ้งช่วงห่าง เสียงแตรรถคันหลังเรียกสติเขากลับคืนมาและมีผลทำให้หญิงสาวในรถแท็กซี่หันมามอง

เธอมองเขาเหมือนอยากถามว่า ‘ มีปัญหาอะไร ?’ ปกรณ์เห็นสีหน้าเอาเรื่องของหญิงสาว ทำให้เขานึกอยากกวนประสาท เขาส่งยิ้มกวนๆ แถมยังยักคิ้วแผล็บ ! หญิงสาวถึงกับคอแข็งขึ้นมาทันตา เมื่อเห็นท่าทางยียวนของชายหนุ่มนึกคอดขอดในใจ

 ‘ คนอะไร ?หน้าตาก็ดี แต่ไม่มีมารยาทสักนิด’ เธอเบ้ปากใส่ก่อนจะสะพัดหน้าหนีและไม่หันมาสนใจเขาอีก

            ด้วยความเหนื่อยล้าทำให้เนตรดาวหลับตาลงเพื่อผ่อนความอ่อนเพลียจนเผลอหลับ ทำให้ไม่ได้สังเกตท่าทีของคนขับแท็กซี่ แววตาที่มองมาซ่อนความหื่นกระหาย กระโปรงบานสั้นแค่เข่าช่วยอวดเรียวขานวล จังหวะที่ขยับขาเผยให้เห็นต้นขาขาว อกอวบที่พุ่งดันเสื้อสวยอวดสัดส่วนของวัยสาวมันช่างกระตุ้นอารมณ์หื่น

  แล้วโอกาสเหมาะก็มาถึงเมื่อเห็นหญิงสาวหลับอยู่เบาะท้าย รอยยิ้มอันแสนชั่วร้ายผุดขึ้นที่มุมปาก แท็กซี่คันนั้นจึงเลี้ยวเข้าซอยเปลี่ยวข้างหน้า แล่นไปบนพื้นผิวถนนที่ขรุขระจึงทำให้รถกระแทกกับหลุม และแรงกระแทกทำให้เนตรดาวสะดุ้งตื่น

            หญิงสาวมองสองข้างทางรู้สึกไม่คุ้นตา ความจริงรถน่าจะวิ่งออกมานอกชานเมือและต้องใช้เส้นทางสายหลัก แต่ทำไมยิ่งมองกลับเห็นแต่ถนนเส้นแคบๆและมืด

            “พี่ค่ะ เรามาถึงไหนแล้ว?” หญิงสาวถามออกไปด้วยความสงสัย

            “ชานเมือง  พอดีถนนเส้นหลักเกิดอุบัติเหตุ รถติดมาก ผมเลยเลี่ยงมาใช้ทางลัด”

โชเฟอร์ตอบเสียงเรียบก็จริง แต่เนตรดาวคิดว่าเขากำลังไม่พอใจ ช่างเขาสิ มีอย่างเหรอบอกว่าเลี่ยงมาใช้ทางลัด เป็นทางเปลี่ยวเสียมากกว่า ยิ่งวิ่งยิ่งไม่เห็นวี่แววจะมีทางทะลุออกถนนเส้นใหญ่ที่ไหนเลย กลับยิ่งเปลี่ยวมากขึ้น นานๆจะเห็นแสงไฟของบ้านสักหลัง หล่อนเริ่มรู้สึกไม่ไว้ใจ รางสังหรณ์บางอย่างบอกกับตนเองว่ากำลังมีอันตราย 

“อีกไกลไหมกว่าจะออกถนนใหญ่? พี่มาทางผิดหรือเปล่า” ความกังวลทำให้ต้องถามออกไป

            “ไม่ผิดหรอกน่า ! นั่งเฉยๆ เถอะ เดี๋ยวก็ดีเอง”

โชเฟอร์ตอบกลับมาอย่างนั้น แต่มันไม่ได้ช่วยให้หญิงสาวสบายใจขึ้นเลย เธอสังเกตเห็นแววตาของเขา มันไม่น่าไว้ใจสักนิด

แท็กซี่วิ่งเข้ามาในซอยมืดและเปลี่ยวขึ้นเรื่อยๆเนตรดาวมองสองข้างทางอย่างหวาดๆ แต่อยู่ๆรถก็จอดอย่างกะทันหัน

            “จอดทำไม? ” หญิงสาวถามไปอย่างหวาดระแวงยิ่งขึ้น  แต่ก่อนที่จะได้ทันตั้งตัวมันก็หันมากระชากข้อมือของเธอเข้าหา หญิงสาวเกร็งแขนขืนตัวออกห่าง ทั้งตกใจทั้งกลัวสุดชีวิต

            “จะทำอะไร? ปล่อย! พ่อฉันเป็นตำรวจนะ” เธอขู่ไปอย่างนั้นอย่างเสียงสั่นๆ ใจภาวนาขอให้มีคนผ่านมา ก็!พ่อเธอเป็นตำรวจที่ไหนกันเล่า แต่เนตรดาวก็รู้สึกว่ามันคงได้ผลเมื่อคนขับแท็กซี่ชะงักไป แต่ก็เพียงเล็กน้อยเท่านั้นก่อนจะเห็นยิ้มเหี้ยมที่มุมปากของมัน

            “ตำรวจ!?  อย่ามาขู่ซะให้ยากเลย กว่าพ่อเธอจะรู้เรื่องเราก็ไปถึงสวรรค์ชั้นไหนๆแล้ว”

            “ปล่อยฉันนะ แกจะทำอะไร” หญิงสาวน้ำตาคลอด้วยความกลัว แต่ยังไม่วายขู่ด้วยน้ำเสียงสั่นๆ

            “ถามได้. จะทำอะไร? สวยๆอย่างน้องมาเป็นเมียพี่ดีกว่า มา..มะ...พี่จะบริการให้ถึงใจเลย”