ธัญจกรครุ่นคิด หรือเป็นหนุ่มนักศึกษาคนนั้นที่มาติวหนังสือด้วย คิดแล้วมันน่าหงุดหงิด ท่อนแขนสองปลดออกเพื่อปล่อยร่างบางเป็นอิสระ แก้วกัลยารีบเบี่ยงกายออกแล้วก้าวยาวมาหน้าประตู
“จำไว้นะแก้ว ถ้าฉันอยากได้เธอเป็นเมีย เธอจะไม่มีวันหนีพ้น สักวันเธอจะมานอนทอดกายให้ฉันบนเตียงเอง”ชายหนุ่มพูดไล่หลัง
“มันไม่มีทางหรอกค่ะคุณชาย”แก้วกัลยาหันมาต่อปากต่อคำ
“เราคอยดูกันไปก็แล้วกัน”
คนตัวเล็กขมวดคิ้วมือจับลูกบิดเปิดประตู ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก เธอไม่มีวันนอนทอดกายให้เขาเชยชมเด็ดขาด
ร่างบางวิ่งกระหืดกระหอบลงมาด้านล่างสายตาป้าจันและน้ำผึ้งจ้องมองไม่ละสายตา กรองกาญจ์สาวเท้าหยุดยืนตรงหน้าบุตรสาวสีหน้าเคร่งเครียด
“เกิดอะไรขึ้นแก้ว คุณธัญพาตัวไปข้างบนได้ทำอะไรหรือเปล่า!”คนเป็นแม่ถาม สีหน้าแววตาดูกังวลอย่างเห็นได้ชัด
“ไม่ได้ทำอะไรเลยแม่ คุณชายแค่พาแก้วไปคุยด้วย”
“แล้วเราอุตริไปทำอะไรแบบนั้นแก้ว!”กรองกาญจ์ขึ
