สายฟ้าศิมันตรา

สายฟ้าศิมันตรา 5

หลังจากน้ำมนต์กลับมาถึงบ้านก็รีบเข้าไปในครัวเพื่อดูว่ามีอะไรในตู้เย็นพอจะทำให้ตาของเธอกินมื้อเย็นได้ เมื่อเห็นของสดและผักอีกนานาชนิดเธอจึงลงมือทำกับข้าว ไม่นานมียศก็กลับ จากนั้นทั้งสองก็นั่งกินข้าวด้วยกันอีกครั้งในรอบสิบหกปี ถึงจะนั่งกินกันแค่สองคนแต่มันก็ทำให้เธอมีความสุขไม่น้อย แม้ในใจอยากให้มีพ่อกับแม่ของเธอนั่งอยู่ด้วยก็ตาม ร่างเล็กนั่งกินข้าวขณะรอบดวงตาคู่สวยร้อนผ่าวแต่ก็พยายามกลั้นเอาไว้ เพราะไม่อยากให้ตาของเธอเห็นว่ากลับมาที่นี่แล้วเอาแต่คิดถึงเรื่องราวในอดีตที่หวนกลับคืนมาไม่ได้จนลืมความสุขตรงหน้าไป...

เนื่องจากเมื่อคืนนอนเร็วทำให้เช้านี้น้ำมนต์ตื่นแต่เช้าร่างกายสดชื่นแจ่มใสเมื่อได้พักผ่อนเต็มที่ ร่างเล็กดันตัวขึ้นเมื่อแสงตะวันยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้องกระทบลงใบหน้าพร้อมกับเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น น้ำมนต์จึงรีบลุกไปเปิดประตูให้ตาเธอ

“ตาหุงข้าวไว้ให้แล้ว น้ำมนต์จะทำกับข้าวใส่บาตรวันเกิดไหม?”

“ทำค่ะ” เมื่อมียศเดินลงไปข้างล่างแล้วน้ำมนต์ก็รีบไปพับผ้าห่ม จากนั้นก็รีบทำกับข้าวเพราะกลัวไม่ทันพระมาบิณฑบาต ร่างเล็กใช้เวลาทำกับข้าวอยู่ในครัวสักพักใหญ่กระทั่งเสร็จ จากนั้นก็ไปอาบน้ำให้เรียบร้อย หลังจากจัดการตัวเองเสร็จเรียบร้อยก็ถือตะกร้าใส่บาตรเดินไปหาตาของเธอที่นั่งบนเก้าอี้พลาสติกรออยู่หน้าบ้าน

สองตาหลานนั่งรอพระอยู่หน้าบ้านในขณะที่ชาวบ้านคนอื่นก็เริ่มออกจากบ้านกันแล้ว บ้างก็ไปส่งลูกหลานไปเรียน บ้างก็ออกไปไร่นาของตัวเองเพราะช่วงนี้เป็นฤดูเกี่ยวข้าวพอดี นั่งรอไม่นานพระก็เดินมาบิณฑบาต มียศจึงพาน้ำมนต์ตักบาตรแล้วนั่งรับพรก่อนจะนั่งกรวดน้ำให้พ่อแม่เธอด้วยใบหน้าอิ่มเอม เช่นเดียวกับมียศก็ตั้งใจกรวดน้ำให้มะลิลูกสาวที่ล่วงลับไปแล้ว แม้รู้ดีว่าลูกสาวของตนตอนนี้ได้ไปอยู่ภพอื่นแล้วก็ตาม แต่เขาก็ยังอยากทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้แบบนี้ต่อไปจนกว่าตัวเขาจะดับสิ้นไป

กระพุ่มมือสวยยกขึ้นเหนือเกศาดวงตามองพระสงฆ์เดินมุ่งหน้าไปตามถนนเล็ก ๆ ด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มแล้วหยิบแก้วน้ำไปเทที่รากต้นไม้ใหญ่หน้าบ้าน จากนั้นก็เดินเข้าบ้านพร้อมตาของเธอ

ตลอดทั้งวันน้ำมนต์ทำความสะอาดบ้านและห้องนอนของมียศ เก็บมุ้งที่เต็มไปด้วยฝุ่นเพราะคนแก่ไม่ค่อยซักทำความสะอาดไปซักตากให้เรียบร้อย กระทั่งช่วงเย็นอยากหาเมนูพิเศษทำให้ตาเธอกินเนื่องในงานวันเกิดของเธอ น้ำมนต์จึงปั่นจักรยานไปซื้อของสดและผักที่ร้านยายรวยซึ่งอยู่กลางหมู่บ้าน

ร่างเล็กปั่นจักรยานไปตามถนนเล็ก ๆ ของหมู่บ้าน แล่นผ่านบ้านเรือนของชาวบ้านแต่ละหลังเธอก็คอยส่งยิ้มให้เพราะชาวบ้านที่นี่น่ารักและอบอุ่นมาก แม้จะจำเธอได้บ้างไม่ได้บ้างแต่ก็ยิ้มและทักทายอย่างเป็นกันเอง เมื่อถึงร้านยายรวยร่างเล็กก็รีบเดินเข้าไปในร้าน ดวงตามองเห็นบัวนอนไขว่ห้างเล่นโทรศัพท์อยู่ไม่เงยหน้ามองเธอสักนิดน้ำมนต์จึงเดินไปใกล้ ๆ เพื่อเอ่ยเรียก

“ซื้อของหน่อยค่ะ”

“…” ไร้เสียงตอบกลับทั้งที่น้ำมนต์ก็มั่นใจว่าตัวเธอไม่ได้พูดเบาเลยแต่ทำไมอีกคนถึงไม่ได้ยิน น้ำมนต์จึงเดินเข้าไปใกล้บัวอีกนิดแล้วพูดขึ้นดังกว่าครั้งแรก

“ซื้อของหน่อยค่ะ” ทางด้านบัวขณะกำลังนั่งฟังเพลงอยู่เป็นจังหวะที่เพลงหยุดพอดี ทำให้ได้ยินเสียงน้ำมนต์พูดขึ้นทำเอาตกใจไม่น้อยจึงดึงหูฟังออก บัวช้อนตามองน้ำมนต์แล้วชักสีหน้าไม่พอใจใส่ก่อนจะตำหนิคนตรงหน้าออกไป

“อยู่ใกล้แค่นี้เธอจะเรียกอะไรดังขนาดนั้น” คำพูดของหลานสาวเจ้าของร้านทำเอาน้ำมนต์งงไม่น้อย เพราะเธอมั่นใจว่าไม่ได้พูดเสียงดังตามที่อีกคนบอกขนาดนั้น แต่เพราะไม่อยากมีปัญหาจึงเลือกไม่ต่อปากต่อคำกลับไปรีบซื้อของให้เสร็จจะได้รีบกลับ

“พอดีจะซื้อของสด มันอยู่ตรงไหนเหรอ?” บัวกวาดดวงตามองทั่วใบหน้าน้ำมนต์ก็รู้สึกไม่ถูกชะตา เพราะอีกคนนั้นสวยเกินหน้าเกินตาแถมยังดูโดดเด่นอีกต่างหาก จึงพยักพเยิดหน้าตอบกลับไปแบบไม่เต็มใจจากนั้นก็ใส่หูฟังนั่งฟังเพลงต่อ

น้ำมนต์ได้แต่มองนิ่ง ๆ พอเห็นบัวพยักหน้าไปที่ตู้แช่ของสดน้ำมนต์จึงเลือกเดินไปเลือกซื้อเองเงียบ ๆ ขณะที่ร่างเล็กกำลังยืนเลือกของที่ต้องการอยู่ไม่นานก็ได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์ท่อดังขับมาจอดหน้าร้าน เธอจึงหันไปมองเห็นสายฟ้าคร่อมรถคันโปรดของเขาอยู่ พอเห็นสายฟ้ากำลังจะหันมาน้ำมนต์จึงรีบเบือนหน้าไปทางอื่น…

ทางด้านสายฟ้ากำลังจะไปเตะฟุตบอลกับเพื่อนที่โรงเรียนก็ไม่ลืมแวะซื้อเครื่องดื่มชูกำลังไปดื่มแก้กระหายเพราะคนอื่นนั้นดื่มเบียร์แต่ตัวเขาไม่ยุ่งเกี่ยวกับของมึนเมาจึงต้องซื้อแยกไปดื่มเองตลอด เมื่อจอดรถเรียบร้อยตาคมก็มองเข้าไปในร้าน ก่อนจะสะดุดกับร่างเล็กผิวขาวเนียนกำลังยืนซื้อของอยู่คิ้วสองข้างจึงขมวดขึ้น จากนั้นก็เอาขาตั้งลงแล้วเดินเข้าไปในร้านเพื่อหยิบน้ำเองแม้ทุกครั้งจะนั่งรอที่รถจนกว่าบัวจะเดินออกมาหาเขาก็ตาม

ขายาว ๆ เดินเข้าไปในร้านขณะดวงตาจ้องมองร่างเล็กที่กำลังสาละวนกับการเลือกของสดในตู้แช่อยู่ ก่อนจะเดินไปซ้อนด้านหลังเธอแล้วโน้มตัวไปด้านหน้าเพื่อหยิบน้ำในตู้แช่ที่อยู่ข้าง ๆ กัน ทำให้แผงอกกำยำสัมผัสกับแผ่นหลังเล็กของคนด้านหน้า การกระทำของสายฟ้าทำเอาน้ำมนต์ตัวแข็งทื่อไปเลยหัวใจดวงน้อย ๆ เต้นสั่นระรัวไม่หยุด จะขยับออกเขาก็เอามืออีกข้างมากั้นเอาไว้ไม่ให้เธอออกไปไหนได้ น้ำมนต์จึงทำได้เพียงยืนนิ่ง ๆ มือเล็กบีบขอบตู้แช่แน่นหัวใจเต้นสั่นรัวเป็นกลองกับการกระทำของอีกคน แต่ยังดีที่เป็นเวลาเพียงสั้น ๆ เท่านั้นเขาก็ถอยออกไปไม่งั้นเธอได้ขาดใจก่อนแน่ เมื่อคนด้านหลังถอยห่างออกไปแล้วเธอจึงรีบหยิบของที่ต้องการซื้อแล้วไปจ่ายเงินตามปกติ

สองขาเรียวยาวเดินไปหยุดยืนข้างสายฟ้าที่กำลังคุยกับบัวด้วยท่าทีสนิทสนม แต่พอบัวเห็นน้ำมนต์ยืนข้างสายฟ้าจึงรีบเดินไปคั่นกลางระหว่างน้ำมนต์กับสายฟ้าด้วยความหวงไม่อยากให้น้ำมนต์ยืนใกล้คนที่เธอชอบ

ส่วนน้ำมนต์เห็นแบบนั้นจึงเลือกทำเป็นไม่สนใจพยายามไม่มองหน้าสายฟ้าที่ยืนอยู่ข้างหลังบัวซึ่งเอาแต่จ้องมองเธอไม่ละไปไหนจนเธอนั้นเกร็งไปหมดกับสายตาคู่นั้นที่มองมา กระทั่งจ่ายเงินเรียบร้อยน้ำมนต์ก็รีบหมุนตัวเพื่อเดินออกไปจากร้านแต่เพราะสายตาเธอมันไม่รักดีจึงแอบชำเลืองมองสายฟ้าก่อนจะเห็นเขายกยิ้มมุมปากเล็กน้อยส่งให้ขณะดวงตายังไม่ละไปจากใบหน้าเธอ เห็นแบบนั้นน้ำมนต์ก็ทำตัวไม่ถูกได้แต่กะพริบตาถี่ ๆ เพื่อกลบเกลื่อนอาการเขินอายกับรอยยิ้มของเขาก่อนจะรีบเดินออกจากร้านทันที

น้ำมนต์รีบเอาของใส่ตะกร้าหน้ารถแล้วคว้าจักรยานปั่นออกจากร้านให้เร็วที่สุดขณะที่หัวใจดวงน้อย ๆ เต้นสั่นระรัวเหมือนจะหลุดออกมาข้างนอกให้ได้ ขณะปั่นจักรยานไปตามถนนเล็กของหมู่บ้านในหัวก็คิดถึงรอยยิ้มของเขาไม่หยุดเขินอายจนแทบอยากจะร้องกรี๊ดออกมา ขณะสติสตังแทบไม่อยู่กับเนื้อกับตัวก็ได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์ดังมาจากด้านหลัง น้ำมนต์จึงหันไปมองพอเห็นสายฟ้ากำลังขับมุ่งตรงมาที่เธอ น้ำมนต์ก็รีบปั่นจักรยานเร็วขึ้น

...แต่จักรยานหรือจะสู้รถมอเตอร์ไซค์

เพราะเขาบิดคันเร่งนิดเดียวก็ขับมาตีคู่เธอแล้ว น้ำมนต์จึงหันไปมองทำให้สบตากับสายฟ้าที่จ้องอยู่ก่อนแล้ว ทั้งสองเอาแต่จ้องมองหน้ากันโดยไม่มีใครพูดอะไรออกมาจนน้ำมนต์ตกอยู่ในภวังค์กับสายตาคู่นั้นแทบหาทางออกไม่เจอ แต่จู่ ๆ สายฟ้าก็บิดเร่งเครื่องยนต์ทำให้ท่อรถดังสนั่น ทำเอาน้ำมนต์ตกใจร้องกรี๊ดออกมา

สายฟ้าเห็นแบบนั้นก็ยกยิ้มขึ้นแล้วขับรถแซงไปทันทีเมื่อได้แกล้งเธอ

เมื่อสายฟ้าขับแซงไปแล้วน้ำมนต์ก็รีบหยุดรถด้วยความตกใจกับเสียงท่อรถของเขาเมื่อสักครู่ มือเล็กยกขึ้นลูบหน้าอกเบา ๆ เป็นการเรียกขวัญเข้าตัว ขณะดวงตาคู่สวยยังคงมองรถมอเตอร์ไซค์สีดำที่ขับออกไปไกลกระทั่งพ้นสายตาน้ำมนต์จึงยิ้มขึ้นก่อนจะปั่นจักรยานกลับบ้าน...