ร่างเล็กค่อย ๆ ลืมตาตื่น ดวงตาคู่สวยมองไปรอบห้องสี่เหลี่ยมไม่คุ้นตาก่อนจะดันตัวลุกขึ้นขยับไปนั่งมุมห้องเมื่อเหตุการณ์เมื่อคืนยังคงติดตราตรึงใจทำเอาหวาดกลัวจนขวัญผวาไม่หาย น้ำมนต์นั่งตัวสั่นก่อนจะหันมองคนที่เปิดประตูแล้วเดินเข้ามาในห้อง เพียงแค่เห็นหน้าฟ้าใหม่เธอก็ร้องไห้ออกมาแล้ววิ่งเข้าไปกอดเพราะจำฟ้าใหม่ได้ผู้หญิงที่ใจดีกับเธอตั้งแต่ตอนเด็ก
“ไม่ต้องกลัวนะลูกคิดซะว่าเป็นแค่ฝันร้ายที่ผ่านไปแล้ว” ฟ้าใหม่นั่งโอบกอดน้ำมนต์แน่นเห็นแล้วก็รู้สึกสงสารจับใจแต่ก็ไม่รู้จะพูดยังไงให้เธอรู้สึกดีไปมากกว่านี้จึงทำได้เพียงมอบกอดแสนอบอุ่นให้แทน น้ำมนต์เอาแต่นั่งสะอื้นไห้เพราะเหตุการณ์มันน่ากลัวมากจริง ๆ จนเธอไม่อยากตื่นขึ้นมาพบเจอเรื่องแบบนี้อีกเลย
ทั้งสองนั่งโอบกอดกันจนไม่รู้เวลาผ่านไปนานเพียงใด กระทั่งฟ้าใหม่เห็นน้ำมนต์อาการเริ่มดีขึ้นจึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังตามที่สามีบอก แต่ไม่ได้ลงรายละเอียดถึงเรื
