Mind Games 9 - งานเข้า

1341 Words

“ทำไมฉันต้องทำแบบนั้น” ฉันรีบหันไปกระซิบถามคุณพีททันทีเมื่อเห็นคุณแม่ของเขาเดินนำออกไป “ถ้าวิเวียนเห็นผมกับคุณรักกัน เธอจะได้ไม่ต้องวุ่นวายกับผมอีก” “อ่อ มีเหตุผล เพราะแบบนี้นี่เอง โอเคฉันเข้าใจละ เพราะคุณไม่ชอบผู้หญิงเลยอยากให้ฉันกันผู้หญิงคนนั้นออกจากคุณใช่ไหม ได้เลยฉันเข้าใจ ไหน ๆ ฉันก็รู้ความลับเรื่องคุณเป็นเกย์แค่คนเดียวรับรองว่าฉันจะปิดเรื่องนี้ให้มิดที่สุดสาบานได้” “ความลับ?” “อืมเรื่องที่คุณไม่ชอบผู้หญิงไง เอาน่าสบายใจได้เลย รับรองว่าฉันจะช่วยคุณเต็มที่ คิดว่าฉันเป็นเพื่อนชายของคุณคนหนึ่งก็แล้วกันนะ” สองมือยกไปตบบ่าของเขาอย่างลืมตัว จนกระทั่งเห็นสายตาของเขาที่มองมานั่นละ ถึงได้รีบดึงมือกลับ “แหะ แหะ ขะ ขอโทษค่ะ ลืมตัว” สายตาคนตรงหน้ามองอย่างไม่พอใจ แต่ใครสนกันละ เอาเถอะนี่เห็นแก่ค่าคอมที่ขายคอนโดได้หรอกนะ ไม่งั้นนังมะลิคนนี้ไม่ยอมเด็ดขาด ... พวกเราพากันเดินตามคุณแม่ของเขามาที่รถ ที่จอดรถหน้าบริษัท เพราะคุณแม่ของเขามารถอีกคันที่มีคนขับมารออยู่หน้าตึกก่อนหน้า ส่วนฉันกับคุณพีทนั่งรถอีกคันที่จอดรถคันต่อมา แต่เชื่อไหม ยัยมะลิคนเก่งก่อนหน้านี้ที่ทำชิว ๆ เหมือนไม่คิดอะไรมาก พอเห็นความโอ่อ่าของรถของเขาพร้อมคนขับ ตัวก็หดเล็กลงไหล่ห่อจนตัวเหลือเท่าลูกแมว เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่นังมะลิคนนี้เคยมีคนขับรถให้นั่งที่ไหนละ ที่เห็นจะมีก็มีแต่คนขับรถเมล์กับคนขับรถแท็กซี่เท่านั้น นอกนั้นก็ไม่เคยได้รับบริการแบบเอ็กคูลซีฟขนาดนี้มาก่อนฟีลเจ้าหญิงดี ๆ เลยก็ว่าได้ ไม่ถึงชั่วโมงต่อมา คนขับรถของคุณพีทก็พาฉันกับเขาก็มาถึงที่ร้านอาหารอิตาลีชื่อดังย่านสาทรซึ่งไม่ไกลจากออฟฟิศเขาเท่าไหร่ ภายในร้านที่ตกแต่งด้วยสไตล์อิตาลี หรูหราหมาเห่าจนสองขาของฉันเดินไม่ค่อยออก ทว่าพอเดินตามคุณพีทมายังโต๊ะที่คุณแม่ของเขาจองเอาไว้ ฉันก็ได้พบคนที่ชื่อ วิเวียน เธอสวยมาก ราวกับเจ้าหญิงตัวเป็น ๆ ผิวขาวออร่าจนแสบตาวิ้งค์ ๆ ผมยาวสลวยสีน้ำตาลอ่อน ดวงตากลมโตหวานแบ้วราวกับตุ๊กตาบาร์บี้ ริมฝีปากจิ้มลิ้มทาทับด้วยลิปกรอสจนมันวาว ใบหน้าหวานรูปไข่ แต่งตัวด้วยชุดกระโปรงผ้าชีฟองสีพีช สไตล์เจ้าหญิงในเทพนิยายชัด ๆ “สวัสดีค่ะคุณแม่ สวัสดีค่ะพี่พีท” เธอยกมือไหว้พร้อมรอยยิ้มหวานบนใบหน้า “รอนานไหมหนูวิเวียน” “ไม่นานค่ะ” “สบายดีนะครับน้องวิเวียน” “ค่ะพี่พีท ว่าแต่พี่พีทว่างหรือคะวันนี้ถึงได้ยอมมาทานอาหารด้วยกันได้” เรียวนิ้วสวยยกขึ้นเอาปอยผมแนบหู ก่อนจะก้มหน้าเขินอายเป็นพิธี ทว่าพอนางสังเกตเห็นฉันที่ยืนอยู่ด้านหลังคุณพีท ใบหน้าหวานก็ชักสีหน้าในเสี้ยววิ ก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติแล้วมองมาที่ฉัน “เอ๊ะ ละนั่นใครหรือคะ” “เออ...” คำถามที่ทำเอาผู้ใหญ่แบบคุณแม่ของเขาตอบไม่ถูกเลยทีเดียว “อ่อนี่ แฟนพี่เองครับ ชื่อมลิษา” คุณพีทแนะนำตัว พลางจับมือฉันให้เดินมายืนเคียงข้างเขา ประหนึ่งว่าเราสองคนเป็นแฟนกันจริง ๆ อย่างนั้นแหละ “แฟน?” เธอมองหน้าฉันแล้วหันไปทางคุณแม่ของเขาที่ทำสีหน้าไม่ถูก ส่วนฉันก็ได้แต่ฉีกยิ้มตามบทที่ได้รับก่อนจะทำหน้าที่สวมรอยเป็นแฟนจริง ๆ ด้วยการทักทายกลับ “สะ สวัสดีค่ะคุณวิเวียน ฉันเคยได้ยินคุณพีทพูดถึงคุณอยู่บ่อย ๆ ได้เจอตัวจริงสวยมากเลยนะคะ” “ค่ะ สวัสดี ขอบคุณ” เธอตอบฉันเสียงนิ่ง สีหน้าอ้อน ๆ ก่อนหน้าตอนคุยกับผู้ชาย พอคุยกับฉันเหมือนเป็นคนละน้ำเสียง ฉันละอยากจะแหมมมม...ใส่หน้าหล่อน แล้วตะโกนบอกว่าเรด้าหล่อนพังแล้วย่ะ เพราะต่อให้หล่อนแอ๊บสวยแค่ไหน เขาไม่มีวันชอบหล่อน อ้อ...รวมถึงฉันด้วย และ…รวมชะนีบนโลกทุกตัว เลยด้วยจ้ะ เพราะ-เขา-เป็น-เกย์-เว้ยยยยยยยย นึกแล้วคันปากยุบยิบ นี่ถ้าไม่ติดว่าตัวเองต้องช่วยปกปิดสถานะคุณพีทเรื่องที่เป็นเกย์ ฉันคงตะโกนใส่หน้านางไปแล้ว แต่… ฉันทำอย่างที่คิดไม่ได้ไงนอกจากยิ้มสวย ๆ “นั่งกันเถอะครับเดี๋ยวได้จะสั่งอาหารมาทานกันพอดีมลิษามีงานต่อ” คุณพีทตัดบทก่อนจะเชิญทุกคนนั่งลงที่โต๊ะอาหาร โดยคุณวิเวียนนั่งข้างแม่คุณเขาซึ่งเป็นที่นั่งที่อยู่ตรงข้ามกับคุณพีท ส่วนฉันก็นั่งข้างเขาอีกที บรรยากาศดูตึงเครียดแบบแปลก ๆ นี่ขนาดว่าฉันไม่ใช่แฟนตัวจริงยังน่าอึดอัดขนาดนี้ ถ้าลองได้เป็นแฟนกันจริง ๆ จะน่าอึดอัดขนาดไหน เอาเถอะหวังว่าเราเจอกันแค่วันนี้ แล้ววันต่อไปคงไม่ต้องเจอกันอีกจะดีมาก ส่วนวันนี้ ฉันจะหวานเอาให้นางอกแตกตายไปเลย โทษฐานที่ทำตัวไม่เป็นมิตรกับฉันก่อน “ทานอะไรดีครับที่รัก” “แล้วแต่ที่รักเลยค่ะ เอาที่คุณแม่ชอบทานดีกว่า คุณแม่ชอบทานอะไรคะ” ฉันถือวิสาสะเอาใจคุณแม่เขา พลางลอบสังเกตสีหน้าคุณวิเวียนไปด้วย ดูเธอเก็บอาการทางสีหน้าไม่มิดเอาเสียเลย สนุกดี นังมะลิก็ชอบยั่วซะด้วยสิ “อะไรก็ได้สั่งมาเถอะ ว่าแต่ หนูวิเวียนละลูกอยากทานอะไร” “อะไรก็ได้คะคุณแม่ วิเวียนเป็นคนง่าย ๆ ทานได้หมด” คำพูดนางดูน่ารักไม่เลือกมาก “แต่…” “…” “ถ้าเป็นไปได้วิเวียนอยากทานพวกบิสเตคคา อัลลา ฟีโยเรนตีนาค่ะ เออแล้วก็ช่วยคัดเกรดเนื้อลูกวัวพันธุ์ดี ๆ หน่อยนะคะ แล้วก็อย่าย่างแบบสุกมาก ขอแบบพอดี ๆ นะคะ” นี่อะนะ ที่บอกว่าเป็นคนง่าย ๆ ง่าย ๆ ตรงไหนก่อน เอาแค่ชื่ออาหาร นังมะลิก็มึนตึ้บแล้วค่า ประมาณว่าถ้าให้พูดชื่ออาหารซ้ำสองรอบ จำชื่ออาหารไม่ได้แน่ “แล้วคุณละครับที่รัก” “เอาเมนูที่เราสองคนชอบสั่งมาทานบ่อย ๆ ก็ได้ อะไรที่ที่รักชอบ มะลิก็ชอบเหมือนกัน” กระดากปากนิดหน่อย แต่อยากจบเคสไว ๆ ไง อะไรก็ได้ไว้ก่อน ไม่เคยทานอาหารอิตาลีวุ้ย กลัวสั่งผิด ทว่า...หลังจากนั้นเมื่อพนักงานรีบออเดอร์เอาอาหารมาเสิร์ฟที่โต๊ะ ฉันถึงกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ไม่ใช่ว่าหิวนะแต่ช็อก! เพราะอีตอนสั่งชื่อมันเป็นภาษาอิตาลีทั้งหมดฉันก็เลยไม่รู้ว่ามันเป็นอะไรบ้างเพราะไม่เคยมากิน แต่พอเห็นอาหารที่มาถึงโต๊ะเท่านั้นแหละ แม่เอ๊ยยยยยย... ความซวยดันบังเกิด...ของแทร่ เมื่อเมนูที่คุณพีทสั่งมาให้ฉันดันมีส่วนประกอบของอาหารทะเลทั้งหมด ซึ่งแน่นอนว่าฉันทานไม่ได้ หรือถ้าเผลอทานเข้าไป รับรองได้ว่าไม่เกินครึ่งชั่วโมงลมพิษได้ขึ้นทั้งตัว กรรม ... งานเข้าของจริง "อาหารน่าทานจังเลยนะคะ คุณนี่รู้ใจฉันจังเลย" "ครับ ทานเยอะ ๆ นะครับที่รัก" "ค่ะที่รัก" อารมณ์แบบมองอาหารในจานแล้วอยากร้องไห้ แต่ต้องฝืนยิ้ม ที่สำคัญตอนที่ตักอาหารเข้าปากแล้วต้องทำท่าอร่อยนี่สิ... งานเข้าแล้วมะลิเอ๊ย

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more