โกรธซาร์ใช่ไหม
1439 Words
-เอ็กช์คิว-
"ซาร์ๆกินอีกๆ"ผมมองไอ้เพื่อนตัวดีที่กำลังส่งแก้วเหล้าให้ซาร์ที่ตอนนี้เธอคงเมาเรียบร้อยแล้วล่ะถามว่าทำไมผมถึงไม่ห้ามผมอยากให้เธอสนิทกับเพื่อนผมมากๆและนี่ถือว่าเป็นโอกาสที่ดีผมเลยปล่อยๆไปและก้มหน้าทำบัญชีต่อไป
"เห้ยไอ้เชี่ยไนท์เดี๋ยวซาร์ก็ป่วย!"เสียงของไอ้เรดส์ทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นอีกครั้งและเห็นมันกำลังแย่งแก้วเหล้าออกจากมือไอ้ไนท์เพื่อเอาไปกินเองส่วนไอ้ไนท์ก็เอามือมันมาจับใบหน้าของซาร์ไว้นั่นแหละครับตอนนี้ผมเริ่มเคืองๆเพื่อนแล้วเพราะไอ้ไนท์เวลาเมามันชอบทำไรไม่คิดผมก็กลัวไงกลัวว่าแม่งจะทำอะไรซาร์แต่ผมยังคงนิ่งเพื่อดูมันต่อไป
"เออจริงด้วยตัวแดงฉิบ!"ไอ้ไนท์จับหน้าซาร์หันไปมาผมเห็นดังนั้นเลยปิดสมุดบัญชีลงบางทีมันก็เกินไปแล้วถึงจะเป็นเพื่อนผมแต่ถ้ามาแตะต้องกันมากมายขนาดนี้ผมก็มีโมโหครับ
"เมียไอ้เอ็กช์คิวดูไปก็น่ารักดีเนอะ"ผมชะงักฝ่าเท้าที่กำลังจะเดินไปหาไอ้ไนท์ทันทีไอ้เรดส์มันมองหน้าผมก่อนจะทำหน้าตกใจเล็กน้อยมันคงไม่คิดว่าผมจะเดินมาได้ยินสิ่งที่ไอ้ไนท์พูดพอดี
"อย่าแม้แต่จะคิด"ไอ้เรดส์พูดเตือนไอ้ไนท์ที่ยังคงจ้องใบหน้าของซาร์อยู่ส่วนซาร์ก็ทำท่าจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่
"คิดไรกูทำเลยต่างหาก"ไอ้ไนท์พูดขึ้นและมันก็ทำในสิ่งที่ผมไม่คาดคิดนั่นคือการหอมแก้มแฟนผม!
จุ้บบบบบ
"ไอ้เชี่ยไนท์!!!/ไอ้เชี่ยไนท์มึงทำไรเมียกู!!!"สติผมขาดทันทีเมื่อเห็นไอ้ไนท์หอมแก้มซาร์ผมตรงไปกระชากมันขึ้นและปล่อยหมัดใส่หน้ามันทันทีจนมันล้มกลิ้งไปนอนหงายบนพื้น
พลั่ก!
"เห้ยไอ้เอ็กช์คิวใจเย็น!"ไอ้เรดส์เข้ามาห้ามผมเมื่อผมกำลังจะขึ้นคล่อมไปต่อยไอ้ไนท์ซ้ำสองแต่ผมไม่ฟังมันเลยพลักไอ้เรดส์ออกก่อนจะขึ้นคล่อมไอ้ไนท์ที่ตอนนี้มันกำลังมึนกับหมัดผมอยู่
"ถึงมึงจะเป็นเพื่อนกูกูก็ไม่ออมมือหรอกนะ"
พลั่ก!
และผมก็ต่อยมันที่เบ้าตาอย่างแรงจนมันสลบไปไอ้เรดส์มาพลักผมให้ลงจากร่างไอ้ไนท์ก่อนที่มันจะเข้าไปดูอาการของไอ้ไนท์ผมเลยมาดูอาการของซาร์แทนเธอนอนกลับอยู่บนโชฟา
"ฝากมันด้วย"ผมพูดขึ้นก่อนจะอุ้มซาร์เพื่อพากลับบ้าน
"เออๆ"ไอ้เรดส์ตอบผมมานี่ถ้าไม่เห็นว่าเป็นเพื่อนผมไม่มีทางหยุดที่หมัดเดียวหรือสองหมัดหรอก!
-คอนโด-
7.35น.
นี่เป็นเวลาเจ็ดโมงกว่าแล้วผมยังไม่ได้นอนเลยเพราะเมื่อคืนซาร์ตัวร้อนมากผมเลยต้องเช็ดตัวและเอายาให้เธอกินก่อนจะนั่งเฝ้าไข้ตลอดทั้งคืนซาร์เป็นคนที่ร่างกายอ่อนแอมากถ้าเป็นไข้หรือเป็นหวัดจะเป็นหนักสุดๆ
เมื่อคืนที่ผมวัดไข้ก็ประมาณ40องศาเข้าไปแล้วดีนะไม่ช็อกเป็นเพราะไอ้ไนท์แน่เลยแม่งเดี๋ยวส่งเหล้าให้ส่งเหล้าให้คิดแล้วแม่งก็แค้นอยากต่อยหน้ามันอีกรอบจริง!
"อื้ออปวดหัวจัง"ผมนั่งมองร่างเล็กที่เริ่มขยับตัวพร้อมกับเอามือน้อยๆของเธอกุมที่ศีรษะไว้และสายตาก็มองมาหาผมทันทีก่อนจะทำหน้าเศร้าคงรู้แหละว่าผมจะบ่นเธอเลยทำหน้าเศร้าไว้รอ
"....."ผมไม่ได้ว่าเธอแต่อย่างใดผมเอาแต่จ้องหน้าเธอก่อนจะมองไปที่แก้มใสๆที่เห็นทีไรก็พลานให้โมโหทุกที
"ไม่บ่นหรอ"เธอคงแปลกใจไม่น้อยแหละที่ผมไม่บ่นไม่ว่าเธอ
"เห็นว่าป่วยเลยไม่อยากบ่นเดี๋ยวจะป่วยหนักขึ้นไปอีก"ผมพูดขึ้นและลุกออกจากห้องเมื่อเช้าผมทำข้าวต้มไว้ให้ซาร์กินเนี่ยแหละแต่ตอนนี้คงจะเย็นหมดแล้วผมเลยจะออกไปอุ่นข้าวต้มซะหน่อย
-10นาทีผ่านไป-
ผมเดินกลับเข้าห้องมาอีกครั้งพร้อมกับถ้วยข้าวต้มที่มีควันลอยคลุ้งและน้ำอุ่นกับยาลดไข้
"ฮึกฮื่ออออ"ผมขมวดคิ้วทันทีเมื่อเดินเข้าห้องมาก็เห็นคนตัวเล็กนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่ผมเลยรีบวางของไว้และนั่งลงที่เตียงก่อนจะถามเธอด้วยความเป็นห่วง
"เป็นอะไรร้องไห้ทำไมปวดหัวหรอ"ผมถามอย่างเป็นห่วงเธอตัวเล็กนิดเดียวน่าสงสารจะตายเวลาป่วยหนักแบบนี้
หมับ
"โกรธซาร์ใช่ไหมฮึกก...ซาร์ขอโทษฮื่ออออ"เธอเข้ามาสวมกอดผมไว้แน่นซบหน้าลงบนอกของผมก่อนจะพูดด้วยเสียงอู้อี้และพอเธอพูดจบผมถึงกระจ่างว่าเธอร้องไห้เพราะอะไรผมกอดคนตัวเล็กไว้ไอร้อนจากร่างกายเธอมันเหมือนจะเพื่มขึ้น
"ไม่ได้โกรธ...ตัวร้อนอีกแล้วเนี่ยรีบกินข้าวกินยาและนอนพักซะ"ผมใช้หลังมือวัดไข้เธอปรากฏว่าตัวเธอร้อนมากกว่าเก่าเยอะเลย
"ฮึก...ไม่โกรธจริงนะ"ซาร์เงยหน้าถามผมใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตาอย่างน่าสงสาร
"ครับๆไม่โกรธ"ผมบอกเธอด้วยน่้ำเสียงอบอุ่นใช้มือปาดน้ำตาเธอเบาๆก่อนจะหยิบถ้วยข้าวต้มมาป้อนเธอตามด้วยการกินยาและไม่นานซาร์ก็หลับไปผมจึงเช็ดตัวเธออีกรอบและเดินออกมาจากห้องให้เธอได้พักผ่อน
อ๊อดดดด
เสียงออดหน้าห้องทำให้ผมที่กำลังจะเดินไปดูทีวีต้องเปลี่ยนทางเดินมาทางประตูทันทีก่อนจะเปิดมันขึ้นและคนที่มาคือไอ้มิดไนท์นั่นเองมันมาพร้อมกับของเยี่ยมไข้สภาพมันตอนนี้บอกเลยว่าดูโคตรไม่ได้ใบหน้ามันบวมซ้ำไปหมดหนักสุดคงจะเป็นตรงตามันอะปูดสุดๆ
ผมไม่ได้ทักไรมันแต่ก็เปิดประตูให้มันเดินเข้ามาผมจึงเดินไปนั่งที่โชฟาและเปิดทีวีดูหางตาก็เหลือบมองมันเล็กน้อยมันก็คงจะทำตัวไม่ถูกเหมือนกันแหละ
"กู...คือกูเอาของมาเยี่ยมซาร์"มันพูดตะกุกตะกักคือเหมือนกลัวผมจะต่อยมันอีกรอบอะผมมองมันที่วางของเยี่ยมไว้บนโต๊ะถ้าถามว่ามันรู้ว่าซาร์ป่วยได้ไงคงจะเป็นไอ้เรดส์ไปบอกแหละเพราะเมื่อเช้ามันโทรมาหาผมถามว่าซาร์เป็นไงบ้างแฮงค์หนักรึเปล่าผมก็บอกไปตามความจริงว่าไม่ได้แฮงค์แต่ป่วยเลยล่ะมันก็คงจะเอาเรื่องนี้ไปบอกไอ้มิดไนท์มันเลยมายืนอยู่ตรงนี้ไง
"....."ผมเงียบไม่ตอบอะไรมันและเหมือนมันจะทนต่ออาการเงียบผมไม่ไหวซะแล้วซิ
"โห่เพื่อนกูขอโทษ"มันเดินเข้ามาเกาะแขนผมพร้อมกับเขย่าไปมาเเหมือนเด็กๆหน้ามันก็ดูเคลียดไม่น้อยที่ตัวเองเป็นต้นเหตุทำแฟนผมป่วย
"มึงนะมึงถ้ากูไม่เห็นว่าเป็นเพื่อนกูต่อยมึงไปนานล่ะ"ผมชี้หน้าด่ามัน
"หรอออ!...ล่ะไอ้ปูดๆบนตากูนี่คือมึงไม่ได้ต่อยกูเล้ย"ไอ้มิดไนท์ประชดคำพูดผมโดยการชี้ไปที่ตาของมันที่บวมปูดน่าเกลียดสุดๆ
"มึงยังจะกล้าขึ้นเสียงกับกูอีกหรอทำแฟนกูป่วยนอนซมแบบนี้อะห๊ะ!!"ผมกระชากตัวลุกขึ้นก่อนจะโวยใส่มันเอาจริงๆก็โกรธเห็นหน้ามันแล้วอยากจะโดดถีบจริงๆ
"เอ่อ....กูผิดไปแล้วกูขอโทษครับเพื่อน"มันพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงทำหน้าสำนึกผิด
"อยากหายสำนึกผิดไหมล่ะ?"ผมถามมันรู้สึกว่าตอนนี้หัวผมมันกำลังคิดอะไรดีๆได้อะนะ
"อยากๆๆ"มันลุกขึ้นพูดดีใจเหมือนว่าตอนนี้มันมีหวังขึ้นมาบ้างแล้ว
"ไม่ยากเลยแค่มึง...."
-เอ็กช์คิว-
- Writer
