ก็ซาร์เป็นเพื่อนของน้ำใส
1637 Words
-คอนโด-
-ซาร์-
แกร้ก
เสียงเปิดประตูห้องทำให้ฉันที่นั่งอยู่โชฟาต้องหันไปมองก่อนจะเห็นร่างสูงถูกหิ้วปีกเข้ามาอย่างหมดสภาพฉันบอกไปแล้วนะว่ากินได้แต่อย่าเมาแล้วทำไมเขาถึงไม่เชื่อฟังฉันเลยเนี่ยไม่ไหวจริงๆ
ฉันรีบวิ่งไปดูสภาพของเอ็กช์คิวทันทีหัวเหอฟูหมดสภาพจริงๆเล้ย!
"ทำไมเขาเมาขนาดนี้ล่ะ?"ฉันถามเพื่อนทั้งสองของเอ็กช์คิวฉันพอรู้มาพวกเขาไม่ค่อยชอบฉันอะเพราะฉันชอบทำตัวหวงเอ็กช์คิวจนพวกเขารำคาญกันนี่ฉันก็ไม่ค่อยตามเอ็กช์คิวแล้วนะเพราะเห็นแก่เพื่อนๆเขาเลยปล่อยให้ไปกินเหล้าได้ไงแต่ดูสิพอฉันไม่อยู่คุมก็จัดหนักเมาเหมือนหมาแบบนี้เลยอะแบบนี้จะไม่ให้ฉันเป็นห่วงได้ไงกัน
"ไม่รู้สิมันคงเครียดๆมั้ง?"เรดส์เป็นคนตอบฉันเพื่อนของเอ็กช์คิวที่สนิทก็จะมีเรดส์กับมิดไนท์เนี่ยแหละ
"งั้นฉันวานพวกนายพาเอ็กช์คิวไปส่งที่เตียงได้ไหมฉันคงแบกเขาไม่ไหวจริงๆ"
"ก็คงต้องเป็นแบบนั้น"มิดไนท์พูดพร้อมยักไหล่อย่างกวนๆฉันเองก็ไม่ได้อะไรก็รู้ว่ามิดไนท์นี่แหละตัวไม่ชอบฉันเลยฉันเลยเดินไปเปิดประตูห้องให้พวกเขาแบกเอ็กช์คิวเข้ามาในห้องพอถึงเตียงฉันก็จัดการห่มผ้าให้เอ็กช์คิวทันทีเดี๋ยวค่อยมาเช็ดตัวทีหลังแล้วกัน
"ขอบใจพวกนายมากน่ะกินน้ำไหมฉันไปเอามาให้"ฉันเห็นพวกเขาหอบๆอะเลยคิดว่าน่าจะต้องการน้ำกัน
"อืมขอบใจ/อืม"ทั้งเรดส์และมิดไนท์ต่างพยักหน้ากันฉันเลยเดินออกมารินน้ำให้พวกเขากิน
"ว่าแต่เอ็กช์คิวเครียดเรื่องอะไรหรอ?"ฉันถามขึ้นเมื่อพวกเขากระดกน้ำกินกันหมดแก้วคงจะเหนื่อยจริงๆล่ะนะ
"เรื่องงานตะ..."
"อ๋อเรื่องงานของมันแหละ"มิดไนท์พูดขึ้นมาแต่งยังไม่ทันจบประโยคก็โดนเรดส์พูดสวนขึ้นมาก่อนมิดไนท์ได้แต่มองเรดส์อย่างไม่พอใจฉันเองก็งงๆกับสองคนนี้นะแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร
"คงจะเป็นเรื่องที่ผับXQ-TWOแน่เลยสาขานั้นชอบมีปัญหาอยู่เรื่อย"ฉันเป็นคนพูดขึ้นเพราะฉันก็สังเกตุมาสักระยะหนึ่งแล้ว
"อืมคงใช่...งั้นพวกฉันกลับก่อนนะ"
"อ่อขอบใจพวกนายอีกครั้งนะ^_^"
"อืมไม่เป็นไร"และพวกเขาก็กลับไปฉันเลยเข้ามาในห้องเพื่อมาดูคนเมาที่นอนทีบผ้าห่มจนมันมาหล่นอยู่ที่ปลายเตียงฉันเลยหอบผ้าห่มขึ้นมาวางดีๆและเดินเข้าห้องน้ำเพื่อเช็ดตัวให้เอ็กช์คิว
ฉันปลดกระดุมเสื้อของเขาออกตามด้วยกางเกงทั้งร่างกายเหลือแต่บ็อกเซอร์ตัวจิ๋วฉันไล้ผ้าที่ชุบน้ำค่อยๆเช็ดไปตามใบหน้าลงมาลำคอและแพงอกขาวๆแน่นๆนั้นร่างกายของเอ็กช์คิวมันเป็นร่างกายที่ฉันหลงใหลมากจริงๆมันสมบูรณ์แบบที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมาเลย
"อื้อออ"เอ็กช์คิวครางออกมาเบาๆยามที่ฉันไล้ผ้าไปตามหน้าท้องของเขาฉันอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะแกล้งไล้เบาๆอย่างยั่วยวน
"อื้อออซาร์จ๋าาาา"เอ็กช์คิวครางหลับตาพริ้มปากหนายิ้มอย่างยั่วยวนจนฉันกลืนน้ำลายดังอึกว่าที่สามีฉันทำไมถึงเช็กชี่ขยี้ใจขนาดนี้เนี่ย!และก่อนที่ฉันจะอดใจไม่ไหวฉันก็รีบแต่งตัวให้เอ็กช์คิวใหม่แอบปะแป้งเด็กให้เขาด้วยจะได้ตัวหอมๆไงหุหุและฉันก็ขึ้นมานอนและก็หลับตามเอ็กช์คิวไป
8.00น.
ฉันตื่นขึ้นมาทำข้าวต้มให้เอ็กช์คิวเห็นเมื่อวานดื่มหนักวันนี้คงจะแฮงแหละฉันเลยตื่นมาทำข้าวต้มร้อนๆให้เขากินของร้อนๆจะได้รู้สึกผ่อนคลายฉันทำอาหารไม่ค่อยเก่งหรอกแต่ก็พอทำได้บ้างฉันไม่ค่อยถนัดพวกอาหารจานหลักแต่ฉันถนัดพวกของหวานมากกว่าพวกเค้กมาการองหรือวาฟเฟิลไรแบบนี้อะ
หมับ
"อ๊ะ!"
"ทำไรอะหอมเชียว"ฉันตกใจที่จู่ๆเอ็กช์คิวก็มากอดฉันที่กำลังจะตักข้าวต้มใส่ถ้วยดีน่ะเนี่ยไม่ตกใจจนเผลอทำข้าวต้มหกใส่มืออะ
"ข้าวต้มไงกินซะแก้ปวดหัวเรื่องเมื่อคืนเดี๋ยวมาเคลียร์กัน"ฉันพูดคาดโทษเอ็กช์คิวก็เมื่อวานบอกแล้วนิว่าอย่าเมาแต่เขาไม่ทำตามอะ
"ฟอดดดครับๆลงโทษคิวเบาๆพอนะวันนี้คิวมีงานต้องเคลียร์เยอะเลย"เอ็กช์คิวหอมแก้มฉันก่อนจะซบหน้าลงบนไหล่ฉันก่อนจะถูไปมาอย่างอ้อนๆ
ฉันนั่งมองเอ็กช์คิวที่ตักข้าวต้มกินเรื่อยๆจนเขากินหมดเอ็กช์คิวเงยหน้าจากถ้วยข้าวก่อนจะส่งยิ้มให้ฉัน
"ลงโทษได้แล้วครับ"
"เมื่อวานทำไมขัดคำสั่งล่ะ"ฉันถามเขาปกติเขาไม่เคยขัดคำสั่งฉันเลยนะ
"เอ่อ....คิวเครียดๆอะขอโทษนะ"เอ็กช์คิวพูดเสียงเบาก่อนจะจับมือฉันและพูดขอโทษด้วยน้ำเสียงสำนึกผิดจริงๆ
"ซาร์ก็พอรู้เรื่องนะงั้นไม่ทำโทษก็ได้"ฉันบอกเขาไปเอ็กช์คิวได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มทันที
ฟอดด ฟอดด
"ขอบคุณครับแฟนใครเนี่ยทำไมน่ารักจัง^^"เอ็กช์คิวหอมแก้มฉันฟอดใหญ่แถมยังมาดึงแก้มฉันเล่นอีกได้ทีเอาใหญ่เลยนะ
"พอเลยเจ็บแก้มหมดแล้วรีบไปอาบน้ำและไปทำงานได้แล้ว"ฉันไล่เขาทันทีถ้าไม่ไล่นะเขาก็จะดึงแก้มฉันอยู่แบบนี้แหละ
"รับทราบครับ!"เอ็กช์คิวพูดเสียงหนักแน่นก่อนจะวิ่งเข้าห้องไปฉันอาบน้ำแล้วล่ะวันนี้มีนัดกับเพื่อนทำงานด้วยกันที่คอนโดของน้ำใสเลยจะให้เอ็กช์คิวไปส่งหน่อย
-คอนโดน้ำใส-
เอ็กช์คิวมาส่งฉันที่คอนโดน้ำใสฉันเดินขึ้นมาบนห้องและก็เจอพวกเพื่อนๆฉันกำลังนั่งคุยกันอยู่ฉันเลยรีบเข้าไปทักทันที
"ฮายยเพื่อนๆ"เพื่อนๆของฉันต่างหันมาหาฉันก่อนจะส่งยิ้มให้ซึ่งฉันมองออกว่านั้นเป็นรอยยิ้มที่เสแสร้งสุดๆแต่ฉันก็ยิ้มกลับไปอย่างไม่คิดอะไร
พวกเรานั่งทำงานกันไปจนเวลามาถึงเที่ยงน้ำใสเลยถือโอกาสไปทำอาหารให้เพื่อนๆกินและไม่นานอาหารมากมายก็มาวางบนโต๊ะเพื่อนๆฉันต่างกู่เข้าไปมองอาหารอย่างหลงใหลส่วนฉันก็เดินไปห้องน้ำเพื่อล้างมือก่อนกินข้าวพอเดินออกมาก็ได้ยินเพื่อนๆกำลังพูดชมน้ำใสอยู่
"น้ำใสนี่เก่งไปหมดทุกอย่างเลยนะอาหารก็ทำเป็นงานบ้านงานเรือนก็ทำได้ใครได้ไปแต่งงานด้วยนะโชคดีตายเลย"อันนี้ฉันก็เห็นด้วยนะ
"ไม่ขนาดนั้นหรอกน้ำใสแค่ทำมาตั้งแต่เด็กๆอะมันเลยชินไปแล้ว"น้ำใสตอบกลับเสียงหวานแล้วทำไมฉันต้องมาแอบยื่นฟังด้วยเนี่ยฉันที่กำลังจะก้าวไปหาเพื่อนๆกับต้องชะงักขาตัวเองทันทีเมื่อได้ยินประโยคหนึ่งจากเพื่อนของฉัน
"อืมดีจังเลย...ไม่เหมือนใครบางคนนะจะแต่งงานอยู่แล้วอาหารก็ทำไม่เป็นงานบ้านก็ไม่เคยจับแบบนี้มันใช้ได้กันซะที่ไหนฉันล่ะสงสารพี่เอ็กช์คิวจริงๆที่ได้คนแบบยัยซาร์ไปแต่งงานด้วย"ฉันมองเพื่อนคนหนึ่งที่กำลังนินทาฉันอยู่ฉันได้แต่กำหมัดแน่นด้วยความโกรธไม่รู้อะไรแล้วเอามาพูดแบบนี้ฉันเสียหายนะเว้ย!
"อย่าไปว่าซาร์แบบนั้นสิน้ำใสว่าถึงซาร์จะทำของพวกนั้นไม่เป็นแต่มันก็ฝึกกันได้นิหนา"น้ำใสพดขึ้นเสียงหวานพร้อมกับตักข้าวให้เพื่อนๆ
"แกนี่เป็นเพื่อนที่ดีจริงๆเลยนะน้ำใสมีปกป้องเพื่อนด้วย"เพื่อนฉันพูดชมน้ำใสก่อนจะตักข้าวกินอย่างสนุกน้ำใสเดินมานั่งที่ตัวเองก่อนจะส่งยิ้มหวานให้เพื่อนๆ
"ก็ซาร์เป็นเพื่อนของน้ำใสนิ^__^"ใช่เราเป็นเพื่อนกันแต่ฉันว่าตอนนี้ฉันไม่มั่นใจแล้วล่ะ!
ฉันเดินออกไปหาเพื่อนๆที่กำลังตักข้าวกินกันอยู่ฉันเดินไปหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพายก่อนจะส่งยิ้มให้เพื่อนๆ
"ฉันไปก่อนนะพอดีมีนัดกับเอ็กช์คิวน่ะ"ฉันไม่ได้มีนัดหรอกแค่ไม่อยากอยู่ที่นี้ต่อแล้วก็เท่านั้น
"ไม่อยู่ทานข้าวก่อนหรอ?"น้ำใสพูดขึ้นฉันเลยส่ายหน้าปฏิเสธและกำลังจะเดินออกมาแต่ไม่วายได้ยินเสียงเพื่อนฉันพูดขึ้น
"เหอะยัยซาร์นี่นิสัยไม่ดีเลยนะ..น้ำใสอุส่าห์ทำอาหารเผื่อให้แต่ตัวเองกลับไปหาแฟนถ้าไม่กินทำไมไม่บอกก่อนล่ะปล่อยให้น้ำใสตักข้าวให้ทำไมกันชิ!"
"นี่พวกเธอหยุดพูดแล้วกินข้าวได้แล้วหน่าา"
"จร้าๆแม่น้ำใสแม่คนดี"
"ฮ่าาาๆ"
-ซาร์-
- Writer
