Chapter 12

1305 Words

Betty POV "A-anak ko, andito nanaman si mama.” umiiyak kong sabi habang nakaluhod sa puntod ni Camella. Magdadalawang taon na pero hindi ko parin matanggap na wala na siya, kahit na ayaw kong maniwala ay wala akong magagawa dahil andito at kompleto ang kanyang katawan ang kaibahan lang ay hindi ko nakita ang mukha niya, dahil ng nakarating ito sa bahay ay naka cremate na ito gusto kong magalit but they said Camella requested it, may nakasaad sa kanyang info na kung mawala man siya sa misyon niya ay ipapa cremate ang kanyang bangkay. “I missed you anak.” usal ko. Alam kong nadismaya ang kanyang mga magulang ngayon dahil imbes na uunahin ko ang kaligtasan niya ay hinayaan ko ito sa trabahong napakadelikado para sa kanya. Hindi ko kayang harapin sila kung sakaling pumanaw na ako, hindi k

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD