SPECIAL04:ตามง้อเมีย
2197 Words
SPECIAL 04
**********************************
หลายวันต่อมา
“หวานจะไปทำงานแล้วเหรอคะ?”
“…”
ฉันมองหน้าพี่แทนที่มองหน้าฉันกลับมาก่อนที่เขาจะยิ้มให้ฉัน แต่ฉันก็เลือกที่จะไม่พูดกับเขาเพราะฉันไม่อยากจะพูดกับผู้ชายที่ทำร้ายฉันหรอกนะ
ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้ทำให้ฉันต้องเจ็บตัวหรือทำร้ายร่างกายฉัน แต่สิ่งที่เขาทำน่ะมันกำลังทำร้ายหัวใจอยู่ไง
“อย่าเงียบแบบนี้ได้มั้ยคะ พูดอะไรกับพี่บ้างก็ได้ หวานจะด่าพี่หรือตะโกนบอกว่าพี่มันเลวก็ได้นะ แต่อย่าเง่ียบแบบนี้ได้มั้ย”
“…”
“พี่ไม่อยากให้เราเป็นแบบนี้กันเลยนะ พี่อยากให้เรากลับมาเป็นครอบครัวกันเหมือนกันนะคะ”
“…”
ฉันก็ยังเลือกที่จะไม่พูดกับพี่แทนเหมือนเดิม อย่างที่บอกนั่นแหละว่าฉันไม่มีอะไรจะพูดกับเขาแล้ว เพราะสิ่งที่เขาทำมันทำให้ฉันไม่อยากจะมองหน้าเขาด้วยซ้ำ
พี่แทนที่เห็นว่าฉันเงียบไม่ยอมพูดกับเขา เขาก็เลยเปลี่ยนเรื่องคุยทันทีเหมือนจะรู้ว่าถ้ายังพูดเรื่องนี้อยู่ฉันก็อาจจะไม่ยอมคุยกับเขาก็ได้
“เดี๋ยวพี่ไปส่งที่ทำงานนะคะ”
“มาทำไม บอกแล้วไงว่าหวานไม่อยากเจอหน้าพี่แทนตอนนี้”
“แต่พี่ไม่อยากให้เราห่างกันนะหวาน เราเองก็โตๆ กันแล้วอย่าทำแบบนี้เลยนะ”
“แค่ต้องมองหน้าของคนที่ทรยศกันมันก็ทำให้หวานไม่อยากจะมองแล้วค่ะ”
ฉันตอบกลับไปทันว่าฉันไม่อยากเจอหน้าพี่แทนตอนนี้ ฉันรู้ว่าการที่ตัวเองย้ายออกมาจากบ้านแบบนี้มันเหมือนเด็กมากเกินไป
แต่ฉันแค่ไม่อยากเห็นหน้าพี่แทน แค่มองหน้าเขามันก็ทำให้ฉันรู้สึกเจ็บขึ้นมาแล้ว อย่าให้ฉันต้องรู้สึกแย่มากกว่านี้เลย
ฉันย้ายออกมาอยู่ที่คอนโดที่ฉันกับพี่แทนเคยอยู่ด้วยกัน ฉันมีงานที่ต้องทำและมีต้นฉบับนิยายที่ต้องส่งด้วย
แต่พอมาเจอเรื่องแบบนี้บอกเลยว่างานของฉันมันก็ต้องหยุดชะงักไป นั่นแหละที่ทำให้ฉันเลือกที่จะย้ายออกมาก่อนเพื่อให้ตัวเองได้ทำงานต่อไปได้
เพราะถ้ายังอยู่บ้านเดียวกับพี่แทนงานของฉันก็อาจจะไม่เสร็จก็ได้ ที่จริงจะไล่เขาให้ออกจากบ้านก็ได้นะเพราะฉันเคยทำมาแล้ว
แต่พอมาคิดดูอีกที่ฉันย้ายออกมาเองมันน่าจะดีกว่า เพราะมันจะทำให้เขารู้ไงว่าฉันสามารถอยู่ได้ด้วยตัวของฉันเองแล้ว
เพราะถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันเองก็คงไม่กล้าที่จะออกมาใช้ชีวิตเองคนเดียวหรอก แต่เขาก็ยังพยายามที่จะตามง้อฉันให้กลับไปอยู่ที่บ้านกับเขาเหมือนเดิม
ก็ถ้าไม่อยากหย่ากับฉันและไม่อยากให้เราต้องห่างกันเขาก็น่าจะรู้ดีนะว่าถ้าทำแบบนี้โอกาสที่ฉันจะรับไม่ได้มันมีสูงมาก ต่อให้เขาจะเลิกติดต่อกับผู้หญิงคนนั้นแล้วก็ตาม
แต่ยังไงแล้วเขาก็ได้เลี้ยงดูเธอมาก่อนหน้านั้นไง ทำไมนะ ทำไมฉันถึงได้เจอกับเรื่องแบบนี้ซ้ำซากด้วยก็ไม่รู้
ฉันก็แค่อยากมีความรักที่เป็นของฉันแค่คนเดียว และครอบครัวที่น่ารักแค่นั้นเอง หรือว่าฉันจะไม่มีวันได้พบกับความสุขอีกแล้วเหรอ
“กลับไปเถอะค่ะพี่แทน หวานไม่อยากเห็หน้าพี่”
“แต่หน้าที่หวานไม่อยากเห็นมันก็คือหน้าของผัวหวานนะ”
“แล้วไงคะ ในเมื่อผัวมันไม่ดีก็ไม่รู้จะมีไปทำไหมเหมือนกัน”
“หวาน…”
“หวานเคยคิดนะคะว่าถ้าเราแต่งงานกันมีลูกด้วยกัน มันจะเป็นวันที่หวานมีความสุขมากที่สุด แต่เปล่าเลย เพราะถ้าพี่แทนไม่รู้จักพอแบบนี้มันก็คงไม่มีวันที่หวานจะมีความสุขได้หรอกค่ะ”
“พี่ขอโทษ ขอโทษที่ทำให้หวานต้องเจ็บและเสียใจ ถ้ามันยังไม่สายเกินไปให้โอกาสพี่อีกครั้งได้มั้ย?”
“แค่หวานไม่ฟ้องหย่าพี่ก็ดีแค่ไหนแล้วคะพี่แทน ยังมากล้าขอโอกาสจากหวานอีกเหรอ?”
“หวานพี่ขอร้องกลับบ้านเรากันนะคะ”
พี่แทนพยายามพูดอ้อนวอนขอร้องให้ฉันกลับบ้านไปกับเขา เพราะเขาไม่อยากอยู่บ้านคนเดียว
และเขาก็ไม่อยากให้เราต้องแยกกันอยู่แบบนี้ด้วย จะกลับไปทำไมล่ะ กลับไปก็ต้องไปเจออะไรที่มันทำให้ฉันต้องเสียใจอีก
ลองให้ฉันเลี้ยงผู้ชายดูบ้างสิเขาจะได้รับรู้ถึงความรู้สึกของฉันว่ามันรู้สึกยังไงในตอนที่่จับได้ว่าเขานอกใจฉันน่ะ
“กลับไปอยู่กับพี่นะคะหวาน”
“ก็บอกแล้วไงคะว่าไม่พร้อมที่จะเจอหน้าตอนนี้”
“หวานต้องการที่จะให้ครอบครัวของเราพังเหรอ?”
“นี่!!! อย่ามาโทษหวานนะคะ คนที่ทำให้ครอบครัวพังมันก็คือพี่แทนเองหรือเปล่า ไม่ใช่หวาน”
ฉันไม่ได้เป็นคนที่ทำให้ครอบครัวพังนะ แต่คนที่ทำให้ครอบครัวต้องพังน่ะมันก็คือเขา
ถ้าเขาไม่คิดที่จะนอกใจฉันเรื่องมันจะเป็นแบบนี้หรือเปล่าล่ะ และตอนนี้ก็ดูเหมือนว่าเขากำลังคิดว่าฉันเป็นคนที่ทำให้ครอบครัวต้องพัง
การที่ฉันไม่อยากจะอยู่กับเขาและเลือกที่จะออกมาแบบนี้มันไม่ใช่ความผิดของฉันหรอกนะ
และฉันก็เชื่อว่าผู้หญิงทุกคนก็คงคิดแบบเดียวกับฉันนั่นแหละ อีกอย่างฉันยังไม่พร้อมที่จะเจอหน้าพี่แทนด้วย แค่มองหน้าเขามันก็ทำให้ฉันเจ็บและเสียใจแล้ว
“คนที่มันนอกใจกันแอบไปกินนอกบ้านมันคือพี่แทนไม่ใช่เหรอคะ เอาไว้ให้หวานไปเอากับผู้ชายคนอื่นแล้วพี่ค่อยมาบอกว่าหวานคือคนที่ทำให้ครอบครัวพัง”
“แต่ถ้าหวานยอมกลับมาหาพี่ ครอบครัวของเรามันก็จะกลับมาเป็นเหมือนเดิมนะหวาน”
“พูดเหมือนคนที่เห็นแก่ตัวมากเลยนะคะ”
“พี่ขอโทษ จะให้พี่ขอโทษหวานกี่ครั้งก็ได้พี่ยอมหมดเลยค่ะขอแค่ให้หวานกลับมานะ”
“กลับไปเถอะค่ะพี่แทน ตอนนี้หวานไม่อยากเจอหน้าพี่แทนจริงๆ ค่ะ และไม่พร้อมที่จะคุยอะไรทั้งนั้น”
“หวานอย่าเป็นแบบนี้ดิ”
“มันไม่มีประโยชน์หรอกที่พี่จะมาตามง้อหวานแบบนี้”
“แล้วหวานก็จะปล่อยให้เรื่องของเรามันเป็นแบบนี้เหรอ?”
“มันก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอคะ พี่แทนจะกลับบ้านดึกเท่าไหร่ก็ได้ จะไปนอนกับผู้หญิงคนไหนก็ได้โดยที่ไม่ต้องมีหวานคอยคุมหรือคอยจับผิดอีกไง”
“แต่พี่ไม่ได้ต้องการแบบนี้ไง พี่ต้องการให้หวานกลับไปดุพี่เหมือนเดิม คุมเข้มพี่เหมือนเดิม”
“นี่ขนาดคุมเข้มนะคะพี่แทนยังสามารถหลอกหวานแอบไปส่งเสียเลี้ยงดูเด็กได้เลย”
ที่พี่แทนพูดมามันก็จริงนั่นแหละที่ฉันคุมเข้มเขาตลอด แต่ที่ฉันทำแบบนั้นเพราะฉันเคยจับได้ไงว่าเขาแอบนอกฉันน่ะมันเลยทำให้ฉันต้องคุมประพฤติเขา
แต่ถ้าถามว่าไม่ได้ให้อิสระกับเขาเลยเหรอ มันก็ไม่ได้ขนาดนั้นหรอกนะ ฉันก็ยังให้เขาไปเที่ยวกับเพื่อนๆ บ้าง
หรือถ้าจะกลับดึกก็แค่บอกว่าจะไปไหนที่กับใครฉันจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง แม้กระทั่งมือถือของเขาฉันยังไม่ค่อยได้เช็กเลยด้วยซ้ำ
เพราะกลัวว่ามันจะเป็นการล้ำเส้นความเป็นส่วนตัวของเขามากเกินไปไง แต่สุดท้ายก็อย่างที่เห็นนั่นแหละ
คุมเข้มไปก็เท่านั้นเพราะถ้าคนมันจะนอกใจมันก็จะทำทุกทางเพื่อไม่ให้เมียจับได้อยู่ดี
“แต่พี่ก็เลิกหมดแล้วนะหวาน ไม่ได้เลี้ยงดูใครเลย เลิกนานแล้วจริงๆ”
“คำพูดของพี่แทนมันเชื่อไม่ได้อีกต่อไปแล้วล่ะคะ”
“แต่พี่พูดจริงๆ นะให้พี่แม่งตายห่าตอนนี้เลยก็ได้”
“พร้อมหย่าเมื่อไหร่แล้วค่อยมาบอกนะคะ”
“พี่บอกแล้วไงว่าพี่ไม่หย่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นพี่ก็ไม่หย่า!!!”
คนตรงหน้าพูดเสียงดังขึ้นมาทันทีว่าเขาไม่ยอมหย่า ไม่ว่าฉันอยากจะหย่ามากแค่ไหนเขาก็จะไม่ยอมหย่าเด็ดขาด เพราะเขาไม่อยากเสียฉันไป
ก็อย่างที่ฉันบอกนั่นแหละว่าถ้าเขาไม่อยากเสียฉันไปจริงๆ เขาก็คงไม่คิดที่จะนอกใจฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่าแบบนี้หรอก แล้วตอนนี้กลับมาบอกว่าไม่อยากหย่าไม่อยากให้ครอบครัวต้องพัง
การที่เขาพาผู้หญิงคนอื่นขึ้นเตียงนั่นก็หมายความว่าเขาพร้อมที่จะให้คำว่าครอบครัวไม่ใช่ครอบครัวอีกต่อไปแล้วไง
ฉันมองหน้าคนตรงหน้าที่มองหน้าฉันกลับมาก็เห็นว่าเขามองฉันด้วยสายตาที่รู้สึกผิด มารู้สึกผิดตอนนี้มันก็คงไม่ทันแล้วล่ะ เพราะฉันได้เสียใจกับสิ่งที่เขาทำไปแล้ว
ฉันก็คิดว่าเราอายุขนาดนี้แล้วเขาจะเลิกเรื่องนี้แล้วนะ แต่มันก็เหมือนเดิมเลยก็คือการที่เขายังทำต่อไปโดยที่ไม่สนใจลูกเมียเลยด้วยซ้ำ
“เราจะไม่หย่ากันเด็ดขาด พี่จะไม่ยอมเสียหวานไป”
“จะรั้งกันไปทำไมในเมื่อหย่ากันก็ดีแล้ว พี่แทนเองก็จะได้ไปทำอะไรในสิ่งที่พี่ชอบไงคะ”
“พี่ไม่ต้องการอย่างอื่นเลยนะหวาน เพราะสิ่งที่พี่ต้องการก็คือหวานกับลูกนะ”
“คำพูดของพี่แทนมันไม่มีคำไหนเชื่อได้อีกต่อไปแล้วล่ะค่ะ”
“หวานไม่คิดที่จะให้โอกาสพี่อีกครั้งเหรอ?”
“หวานให้โอกาสพี่แทนจนนับครั้งไม่ถ้วนแล้วนะคะ แต่พี่แทนก็ไม่เคยรักษาโอกาสนั้นเอาไว้ได้เลย”
ใช่ ไอ้โอกาสที่เขาขอน่ะฉันให้เขาจนนับครั้งไม่ถ้วนแล้วล่ะ แต่เขาก็ยังเลวเหมือนเดิม นอกใจฉันเหมือนเดิม
ที่ผ่านมาฉันเคยคิดนะว่าต่อให้เขาจะเลวมากแค่ไหนขอแค่เขาไม่ทำร้ายฉันกับลูกให้เจ็บและเสียใจฉันก็โอเคทุกอย่าง
แต่นี่เขาเลือกที่จะทำร้ายคนในครอบครัวคิดว่าเขายังจะเป็นคนดีได้อีกเหรอ
“หย่ากับหวานแล้วไปกินไม่เลือกต่อไปเถอะค่ะ”
“หวานแน่ใจเหรอว่าอยากจะหย่ากับพี่จริงๆ แล้วปล่อยให้ผู้หญิงคนอื่นเข้ามาแทนที่ ทั้งๆ ที่หวานเป็นเจ้าของมันมาตลอด”
“ก็ถ้าของสิ่งนั้นมันไม่ดีก็ไม่รู้ว่าจะเก็บไปทำไมเหมือนกัน ต่อให้จะเป็นเจ้าของแต่มันไม่ดีก็ควรจะทิ้งมันไปซะ”
“หวาน…”
“ของที่ต้องใช้ร่วมกับคนอื่น หวานไม่ต้องการหรอกค่ะ ใครอยากได้ก็เขิญเอาไปได้เลยเพราะมันสกปรก”
“แล้วถ้าพี่ไม่หย่าหวานจะทำยังไง?”
คนตรงหน้าเอ่ยถามขึ้นมาว่าถ้าเขาไม่หย่าฉันจะทำยังไง ถ้าเขาไม่ยอมหย่าจริงๆ ฉันเองก็คงทำอะไรไม่ได้หรอก
ถ้าจะฟ้องหย่าฉันก็ไม่อยากให้ลูกต้องมารับรู้เรื่องอะไรแบบนี้ ที่จริงมอร์แกนเองก็มาหาฉันเหมือนกันนะมาขอร้องให้ฉันกลับไปอยู่กับพี่แทนเหมือนเดิม
เพราะลูกไม่อยากให้ฉันย้ายออกมาอยู่คนเดียวแบบนี้ แต่อย่างที่ฉันบอกนั่นแหละว่าฉันไม่อยากเจอหน้าพี่แทน ไม่อยากพูดคุยอะไรกับเขาทั้งนั้น
ถ้าถามว่ารักเขามั้ย ฉันตอบได้ทันทีเลยนะว่าฉันรักเขา รักมากด้วย หลายปีที่ผ่านมาฉันไม่เคยคิดที่จะนอกใจเขาหรือแอบทำอะไรลับหลังเขาเลยด้วยซ้ำ
มีแต่เขานั่นแหละที่นอกใจฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่รู้จักจบสิ้นสักที และมันก็ทำให้ฉันคิดว่าทำไมตัวเองต้องทนด้วยล่ะในเมื่อเราเลือกที่จะเดินออกมาได้
“พี่รู้ว่าตอนนี้หวานกำลังโกรธ พี่ไม่อยากให้หวานตัดสินมันด้วยอารมณ์นะ”
“แล้วถ้าหวานทำเหมือนพี่แทนบ้างล่ะคะ?”
- Writer
