SPECIAL 01
***************************
“เดี๋ยวพี่ไปทำงานก่อนนะคะ แล้วจะรีบกลับมาหาหวานนะ”
“ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้ค่ะ ยังไงหวานก็ไม่ได้หายไปไหนอยู่แล้ว”
“ไม่ได้หรอกค่ะ ก็พี่คิดถึงเมียไงก็เลยต้องรีบกลับมา”
“งั้นตั้งใจทำงานนะคะ ห้ามแอบไปหาผู้หญิงคนไหนเด็ดขาดเลยนะ”
“ทำไมพูดแบบนี้ล่ะคะ พี่เคยนอกลู่นอกทางที่ไหน”
“ก็พูดเผื่อเอาไว้ก่อนไงคะ เพราะเมื่อก่อนเห็นทำบ่อย”
“หวานก็รู้ว่าตั้งแต่ที่พี่แต่งงานกับหวานแล้วมีลูกด้วยกันพี่ไม่เคยนอกใจหวานเลยนะ”
พี่แทนผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีของฉันยื่นหน้าเข้ามาหอมแก้มฉันอย่างเอาใจเพราะไม่อยากให้ฉันคิดมากเรื่องที่เขาจะออกไปทำงานข้างนอก
ฉันไม่ได้คิดมากหรอกก็แค่พูดไปอย่างนั้นเองแหละ ฉันยิ้มให้พี่แทนที่ยิ้มกลับมาให้ฉันเหมือนกัน
เขาเป็นเจ้าของบ่อนพนันส่วนมากแล้วก็มักจะมีผู้หญิงแวะเวียนมาหาเขาบ่อยๆ ถึงแม้เขาจะบอกฉันว่าเขาไม่คิดที่จะทำอะไรลับหลังฉันก็ตาม
แต่อะไรมันก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้นนั่นแหละ เพราะเมื่อตอนที่พี่แทนยังเป็นวัยรุ่นเขาร้ายและเลวมากเลยนะ
เขานอกใจฉันเป็นว่าเล่นเลยล่ะ มันเลยทำให้ฉันต้องย้ำกับเขาเอาไว้ก่อนไงว่าตอนนี้เขาแต่งงานมีลูกกับฉันแล้ว
เพราะงั้นเขาจะกลับไปเป็นแทนคนเดิมไม่ได้อีกแล้ว และฉันก็ไม่อยากกลับไปเจ็บเหมือนตอนนั้นอีกแล้วเหมือนกัน
“พี่เลือกหวานกับลูกอยู่แล้วนะคะ”
“จะพยายามเชื่อนะคะ”
“ต้องเชื่อสิคะเพราะพี่ตามใจหวานและยอมหวานมาตลอดเลยนะ”
พี่แทนมองหน้าฉันด้วยสีหน้าที่จริงจังมากก่อนที่เขาจะบอกว่าเขาไม่คิดที่จะทำให้ฉันเสียใจ
ฉันเองก็ขอให้มันเป็นแบบนั้นเหมือนกันนะที่เขาจะไม่ทำให้ฉันเสียใจเหมือนที่ผ่านมาน่ะ
รู้มั้ยว่าตอนที่เขานอกใจฉันมันเป็นอะไรที่ทำให้ฉันเสียใจมากเลยล่ะ แต่ตอนนี้ความเจ้าชู้ของเขาก็ลดลงมากแล้วล่ะ
“พี่รักหวานกับลูกมากนะคะ”
“หวานก็รักพี่แทนค่ะ”
“บอกรักพี่แบบนี้เดี๋ยวจะรีบกลับมาพาขึ้นห้องนะคะ”
“ดูพูดเข้าทำเหมือนว่าเรายังเป็นเด็กวัยรุ่นไปได้นะคะ”
ฉันหัวเราะออกมาที่คำพูดของพี่แทนยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย แต่มันก็ทำให้ฉันดีใจนะที่เขาไม่ได้เปลี่ยนไปจากฉันน่ะ
เขาเคยให้สัญญากับฉันว่าเขาจะเป็นสามีที่ดีและเป็นพ่อที่น่ารักของลูกเขาก็ทำได้อย่างที่พูดจริงๆ เลย
“อยากได้อะไรมั้ยคะพี่จะได้ซื้อเข้ามาให้หวานไง”
“หวานไม่อยากได้อะไรหรอกค่ะ แค่พี่แทนกลับบ้านให้ตรงเวลาก็พอ”
“แล้วที่ผ่านมาพี่กลับบ้านไม่เคยตรงเวลาเหรอคะหืม?”
คนตรงหน้าพูดยิ้มๆ ก่อนที่เขาจะเดินออกไปจากบ้าน ฉันมองตามแผ่นหลังของพี่แทนที่หายไปแล้ว
มันก็จริงอย่างที่เขาพูดนั่นแหละ เพราะตั้งแต่ที่เราแต่งงานกันมาเขาก็ไม่เคยทำอะไรให้ฉันเสียใจเลยนะ
ไม่สิ ต้องบอกว่าเคย แต่นั่นมันก็นานมาแล้วล่ะตั้งแต่ที่ฉันท้องมอร์แกนลูกสาวคนเดียวของเรา
พอเขามีอะไรกับฉันไม่ได้เขาก็แอบไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น แต่พอถูกฉันจับได้เขาก็บอกว่าจะเลิกให้หมดเลยและจะเป็นสามีที่ดีของฉันและเป็นพ่อที่ดีของลูกด้วย
มันเลยทำให้ฉันยกโทษให้เขาเพราะไม่อยากให้ลูกเกิดมาขาดพ่อไง และเขาก็ทำได้อย่างที่พูดจริงๆ ก็คือการที่เขาไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนไหนอีกเลย
ฉันเองก็ไม่รู้หรอกนะว่าลับหลังฉันเขาแอบไปทำอะไรเหมือนเดิมหรือเปล่า
แต่อีกใจฉันก็อยากจะเชื่อใจสามีตัวเองไงว่าเขาจะไม่นอกใจฉันอย่างที่เขาเคยให้สัญญาเอาไว้
“พอหวานท้องก็แอบนอกใจกันเหรอคะพี่แทน!!!”
“หวาน…พี่ขอโทษ”
“ขอโทษอีกแล้ว รู้หรือเปล่าว่าคำขอโทษของพี่น่ะมันทำให้หวานต้องมาเจ็บปวดและเสียใจที่พี่นอกใจหวานแบบนี้”
ฉันมองหน้าสามีตัวเองที่บอกว่ารักฉันมากที่สุด แต่ก็ไม่คิดเลยว่าเขาจะแอบนอกใจฉันไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นแบบนี้ มันอธิบายความเจ็บออกมาเป็นคำพูดไม่ถูกเลยล่ะ
“หรือว่าที่ทำแบบนี้เพราะอยากจะเลิกกับหวานเหรอคะ?”
“ไม่ค่ะ พี่ไม่ได้อยากเลิกกับหวาน พี่ผิดไปแล้วพี่สัญญาเลยนะว่าพี่จะเลิกนิสัยแบบนี้ให้หมดเลย แล้วพี่ก็จะมีแค่หวานกับลูกเท่านั้น”
“พูดแบบนี้มากี่ครั้งแล้วล่ะคะ เคยทำได้สักครั้งหรือเปล่า?”
“แต่ครั้งนี้จริงๆ นะคะ พี่จะทำให้หวานหมดทุกอย่างตามที่หวานต้องการเลย หวานคงไม่อยากให้ลูกเกินมาขาดพ่อหรอกใช่มั้ย”
“…”
ฉันเงียบไปเมื่อได้ยินที่พี่แทนพูดประโยคเมื่อกี้ออกมา พี่แทนที่เห็นว่าฉันไม่ได้พูดอะไรก็เอื้อมมือมากุมมือฉันเอาไว้แน่นแล้วบอกว่าเขาจะไม่ทำให้ฉันเสียใจอีกแล้ว
และถ้าฉันยอมให้โอกาสเขาครั้งนี้เขาจะทำทุกอย่างให้ฉันมีความสุขมากที่สุดเลยล่ะ
“ต่อไปนี้พี่จะดูแลหวานให้ดีที่สุดและจะไม่ทำอะไรให้หวานต้องเสียใจอีกแล้วค่ะพี่สัญญา”
“งั้นก็จำคำพูดของตัวเองเอาไว้ด้วยนะคะ”
ตอนนั้นน่ะฉันเองก็เจ็บและเสียใจมากเลยนะ แต่ก็ไม่อยากให้ลูกเกิดมาไม่มีพ่อก็เลยเลือกที่จะให้โอกาสพี่แทนและยอมกลับไปรักเขาเหมือนเดิม
และตั้งแต่นั้นมาเขาก็ไม่ได้ทำให้ฉันเสียใจอีกเลย ไม่ว่าฉันอยากได้อะไรเขาก็พร้อมที่จะทำให้ฉันหมดทุกอย่างเลยล่ะ
หรือแม้แต่วันที่เขากลับเข้าบ้านไม่ตรงเวลาฉันไล่ให้เขาไปนอนหน้าประตูเขายังทำให้ฉันเลย
ความเลวของเขาที่เคยมีน่ะเขาไม่ได้เอามาใช้กับฉันแล้วล่ะ มันก็เลยทำให้ฉันเลือกท่ี่จะลืมอดีตที่เจ็บและเริ่มต้นใหม่กับเขาอีกครั้งไง
ไลน์
เสียงแจ้งเตือนข้อความไลน์ดังขึ้น ทำให้ฉันหันไปมองที่โซฟาห้องโถงก็เห็นว่าเป็นมือถือของพี่แทน เขาน่าจะลืมเอาไปด้วยนะ
ปกติแล้วพี่แทนเป็นคนที่ติดมือถือมากแทบไม่เคยให้หายจากตัวเลยล่ะ ฉันเองก็ถามเขาเหมือนกันนะว่าทำไมต้องติดขนาดนี้ด้วยทั้งที่ตัวเองก็อยู่ในวัยผู้ใหญ่แล้วไม่ใช่วัยรุ่นเหมือนเมื่อก่อน
แต่เขาก็บอกกับฉันว่าเขาจะต้องใช้ติดต่อเรื่องงาน ฉันก็เลยไม่ได้สงสัยอะไรมาก
ฉันเดินไปหยิบมือถือของพี่แทนมาเปิดดูว่าใครที่ไลน์มาหาเขาเผื่อว่าจะเป็นเพื่อนหรือลูกค้าของเขาก็ได้
แต่พอเปิดขึ้นมาก็พบว่าพี่แทนได้ตั้งรหัสผ่านเอาไว้ทั้งที่เมื่อก่อนไม่เห็นจะตั้งเลย เขาเป็นคนบอกฉันเองว่ามันยุ่งยากและบางครั้งเขาก็ลืมว่าตั้งรหัสอะไรเอาไว้
แล้วทำไมตอนนี้เขากลับตั้งรหัสเอาไว้แบบนี้ล่ะ ฉันมองตัวเลขที่อยู่หน้าจอมือถือก่อนจะลองพิมพ์เลขวันเกิดของเขาลงไป
แต่ปรากฏว่าไม่ถูก เหมือนเขาจะรู้ไงว่าถ้าฉันแอบดูมือถือเขาฉันอาจจะพิมพ์เลขวันเกิดของเขาลงไปก็ได้
“พ่อรักหนูนะมอร์แกน เพราะงั้นแล้วหนูคือหัวใจของพ่อเข้าใจหรือเปล่า”
“ถ้ารักหนู คุณพ่อก็ห้ามตีหนูนะคะ”
“ที่ตีเพราะหนูดื้อกับพ่อไง และตีเพราะรักด้วย”
“แบบนี้หนูก็เจ็บสิคะ”
“เออ ก็ตีให้เจ็บไงไม่ใช่อะไรๆ ก็เรียกหาแต่ผู้ชาย พ่อรักลูกเพราะงั้นพ่อไม่มีทางที่จะให้ใครมาทำให้ลูกพ่อต้องเจ็บแน่นอน”
“หนู...ขอโทษค่ะแต่หนูแค่รักพี่มังกรมากเกินไปหน่อยเท่านั้นเอง”
“ผู้ชายคนเดียวที่ลูกควรจะรักมากที่สุดก็คือพ่อเท่านั้นจำเอาไว้”
พี่แทนเคยบอกกับฉันว่าเขารักลูกมาก เพราะฉันไม่สามารถมีลูกให้เขาได้อีกแล้วเราสองคนก็เลยมีลูกได้แค่คนเดียวเท่านั้นก็คือมอร์แกน
นั่นแหละมันเลยทำให้เขารักมอร์แกนมากที่สุด ใครก็ตามที่กล้าแตะต้องลูกเขาไม่มีทางที่จะปล่อยไปแน่
ฉันเลยลองพิมพ์เลขวันเกิดของลูกลงไปและปรากฏว่ามันสามารถเข้ามือถือของเขาได้แล้ว
และสิ่งที่ฉันกดเข้าไปอ่านก็คือข้อความไลน์ของคนที่ส่งมาเมื่อกี้นี้ และเห็นว่าเป็นผู้หญิงที่ส่งมาหาเขา
ก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกันว่าสามีที่แสนดีและพ่อที่แสนน่ารักของลูกความจริงแล้วเขาจะทำอะไรลับหลังฉันได้ นี่เขายังไม่เลิกเลวอีกเหรอ
โบวี่ : คุณแทนจะมาหาโบวี่วันไหนเหรอคะ
โบวี่ : ช่วงนี้เห็นเงียบไปเลยนะ ค่าห้องโบวี่ยังไม่ได้จ่ายเลยนะคะ
โบวี่ : ค่าเทอมด้วย
ฉันอ่านข้อความไลน์แล้วมันถึงกับพูดไม่ออกไปเลยล่ะที่พี่แทนกล้าทำแบบนี้กับฉัน ตอนแรกก็คิดว่าเขาจะเลิกเลวแล้วซะอีกนะ
แต่ที่ไหนได้สันดานเดิมก็ยังคงเหมือนเดิม นั่นก็คือการกินไม่เลือก และเด็กที่ชื่อโบวี่นี่ดูเหมือนว่าจะอายุมากกว่ามอร์แกนแค่ไม่กี่ปีเท่านั้นเอง
เขาทำแบบนี้กับฉันและลูกได้ยังไงอ่ะ ไหนบอกว่าฉันกับลูกคือที่สุดของเขาแล้วไง เลวมากเลยผู้ชายคนนี้
ก่อนที่เขาจะทำผิดเขาไม่ได้นึกถึงหน้าลูกหรือหน้าของฉันเลยเหรอถึงได้กล้าทำอะไรเลวๆ ลงไปน่ะ
“ที่รักพี่ลืมมือถือค่ะ เห็นมือถะ...”
“มือถือพี่แทนอยู่นี่ค่ะ”
“หวาน...”
“นอกใจหวานยังไม่พอแต่นี่พี่แทนเล่นเลี้ยงเด็กรุ่นลูกเลยเหรอคะ?”
“พี่…”
“ถ้าหวานไม่เห็นข้อความนี้ก็คงโง่โดนผัวตัวเองหลอกอีกสินะ”
“คือพี่...”
“ไหนบอกว่าจะเลิกไงไอ้สันดานแบบนี้ แล้วทำไมมันถึงเลิกไม่ได้สักทีคะ!!!”
ฉันมองหน้าคนตรงหน้าแล้วถามเขาออกไปว่าเมื่อไหร่เขาจะเลิกเลวสักที หรือว่าชีวิตนี้เขาจะสะกดคำว่าแสนดีไม่เป็นแล้วใช่มั้ย
นี่เขาอายุเยอะแล้วนะและเราก็มีลูกด้วยกันแล้วเขาควรจะพอได้แล้วหรือเปล่า
“หรือต้องให้หวานขอหย่าเลยมั้ยคะพี่แทน”
“ไม่นะหวาน พี่ไม่หย่า”
“ถ้าไม่อยากหย่าแล้วทำไมทำแบบนี้”
“พี่...ขอโทษ พี่ไม่ได้ติดต่อโบวี่มานานแล้วนะ เลิกแล้ว”
“เลิกแล้วของพี่น่ะคือการที่เธอทักมาขอค่าห้องและค่าเทอมค่ะ”
พี่แทนเดินเข้ามากุมมือฉันเอาไว้แน่นเมื่อฉันบอกเขาว่าจะเลิก แต่ฉันก็เลือกที่จะปลดมือของเขาให้ออกห่างจากฉัน
นี่น่ะเหรอที่บอกว่ารักฉันกับลูกมากที่สุดและทำเพื่อฉันได้ทุกอย่าง
คำพูดของเขาไม่มีอะไรที่เชื่อได้เลยสินะ