คลั่งไคล้รัก(เมีย)ชั่วคราว

ทำหน้าที่เมียหน่อยไหม

บทที่12

ทำหน้าที่เมียหน่อยไหม

ปฐพีอุ้มเพียงฝันกลับขึ้นมาบนห้องจากนั้นก็เดินออกไปหายาทามาให้เธอ แต่ความเงอะงะของเพียงฝันมันช่างขัดใจปฐพีจนต้องนั่งลงแล้วยกขาเธอขึ้น

“โอ๊ย เบาๆ พี่ดิน!” น้ำเสียงที่เปล่งออกมามันทำให้ปฐพีถอนหายใจให้กับความอ่อนแอของเธอ มือที่บรรจงทายาแล้วนวดคลึงเบาๆ มันทำให้เพียงฝันหัวใจเต้นตึกตัก

“เสร็จแล้วพรุ่งนี้ไม่หายค่อยไปหาหมอแต่ดูแล้วไม่เป็นอะไรมากหรอก” ปฐพีเงยหน้าขึ้นมาแต่สายตากลับมองไปที่ชายกระโปรงที่ล่นขึ้นจนเห็นกางเกงตัวจิ๋วสีขาว

“ขอบคุณค่ะ” เพียงฝันรีบดึงกระโปรงลงเพื่อปิดของสงวนของเธอปฐพีจึงลุกขึ้นยืนเพื่อเดินกลับห้องของตัวเอง

“เงินที่พ่อเธอขอฉันจัดการให้แล้วนะโอนให้เธอไปแล้ว”

เพียงฝันรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูข้อความจากธนาคารที่แจ้งเตือนการโอนเงินเข้ามา

“พี่ดินเพียงโอนให้คุณพ่อไปแล้วค่ะ ไม่เป็นไรเพียงไม่อยากรบกวน อร๊ายยย” เพียงฝันลืมตัวลุกขึ้นยืนแต่ดันลืมไปว่าเท้าของเธอเจ็บอยู่จึงล่วงลงไปกองที่พื้นทำให้ปฐพีต้องหันกลับมาอุ้มเธอขึ้นมานอน

“รู้ว่าเจ็บยังจะสาระแนลุกมาอีก!”

“พี่ดินใจร้ายจัง เพียงขอโทษค่ะ” สายตาของเพียงฝันที่คลอไปด้วยน้ำตาปฐพีจึงต้องเช็ดออกให้เบาๆ สายตาของทั้งสองจึงประสานกัน

หนึ่งคนที่ไม่เคยผ่านมือชายใด อีกคนกำลังเคว้งคว้างจากคนรักที่จากกันไปแบบไม่มีวันกลับมา เสียงหัวใจที่เต้นดังเหมือนเสียงกลองทำให้ต่างฝ่ายต่างได้ยิน

“อยากทำหน้าที่เมียไหม”

เพียงฝันตาโตเป็นไข่ห่านเมื่อได้ยินคำถามนี้จากปากของชายหนุ่มเธอรีบส่ายหน้าจนชายหนุ่มกระตุกยิ้มก่อนจะลุกออกจากตัวเธอ

เมื่อชายหนุ่มออกไปจากห้องเพียงฝันก็ถอนหายใจออกมาเธอคิดว่าจะโดนชายหนุ่มจับกินเสียแล้ว ความบริสุทธิ์นี้เธอต้องเก็บไว้ให้คนที่รักสิ

วันต่อมา...

///ปฐพี///

ผมลงมาทานข้าวพร้อมกับเพียงฝันยังดีที่เรื่องการดูแลผมและบ้านเธอยังทำได้ดีผมเลยต้องให้เงินเดือนเธอในส่วนนี้ด้วย

“วันนี้เข้าบริษัทหรือเปล่าเพียง” ผมถามเธอที่กำลังก้มหน้าก้มตาทานข้าวต้มในถ้วยเหมือนจะรีบออกไปไหน

“ไปค่ะ”

“เดี๋ยวฉันไปส่ง”

“ไม่เป็นไรค่ะพี่ดินคุณอชิระใกล้ถึงแล้ว นั่นไงมาพอดีเลย”

ผมมองไปหน้าบ้านก็แปลกใจว่าทำไมไอ้ทนายนี่มันไม่มีงานอะไรทำหรือไง หันกลับมายัยเด็กเพียงก็รีบหยิบกระเป๋าวิ่งแจ้นออกไปขึ้นรถผู้ชาย ให้มันได้แบบนี้สิ

ผมขับรถตามไอ้ทนายมาเพื่อแยกกันไปบริษัทก็รู้สึกถึงเงาในรถที่มันแปลกๆ ดูยัยเด็กเพียงก้มๆ เงยๆ นี่เล่นกันในรถเลยเหรอโคตรเป็นผู้หญิงที่สกปรกเหมือนพ่อเธอไม่มีผิด

บริษัทPPจำกัด

ผมเดินทางเข้าประชุมเกี่ยวกับการวางแผนการตลาดที่จะตีไปต่างประเทศ แม้สายตาจะมองดูจอขนาดใหญ่ที่ฝ่ายการตลาดกำลังเสนออยู่ในหัวผมกับรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกสวมเขา ต่อให้ผมไม่ได้รักกันแต่อย่างน้อยก็ควรที่จะเห็นหัวผมบ้าง

“คุณปฐพีครับตามที่ผมเสนอคุณปฐพีมีอะไรให้ผมแก้ไหมครับ” ฝ่ายการตลาดเรียกประธานบริษัทที่กำลังนั่งมองโทรศัพท์อยู่นาน

“ไม่ เอาตามที่เสนอมานี่แหละ”

“ครับ”

หลับมาห้องทำงานผมก็ได้รับการแจ้งเตือนจากลูกน้องที่ผมให้คอยสืบเรื่องของไอ้พิสุทธิ์และลูกสาว ตอนนี้ไอ้พิสุทธิ์แทบจะไม่ออกจากโรงแรมของมันที่ภูเก็ตเลย แม่ของผมก็อยู่ที่นั่น ส่วนรูปสุดท้ายคือรูปของเพียงฝันที่จับมือกับทนายคู่ขาของเธอ เออให้มันได้แบบนี้สิแต่ละคน

หลังจากเลิกงานผมก็เดินทางมาดื่มกับพวกไอ้ซันที่นัดมารวมตัวกันพวกมันพยายามไม่พูดถึงน้ำเหนือให้ผมต้องเสียใจ แม้ผมจะทำใจได้บ้างแล้วแต่ความรักที่ผมมีให้เธอมันไม่เคยน้อยลงเลย

“แล้วกับน้องเพียงมึงจะเอายังไงต่อไอ้ดิน” ซันเทเหล้าให้เพื่อนรักที่ดูเหนื่อยๆ กับมรสุมชีวิต

“เพียงฝันเขามีแฟนแล้วกูอยู่ด้วยกันเพราะผลประโยชน์ ไม่เคยมีอะไรกันด้วย”

“เชี่ยย มึงนี่มันยอดคนจริงๆ เป็นกูนะไม่มีเหลือ” เสียงสมาชิกในกลุ่มพูดคุยกันขณะเปิดดูรูปในไอจีของเพียงฝัน

“นั่นน้องเพียงหรือเปล่าวะไอ้ดิน”

ผมหันไปมองมุมVIPด้านในตอนนี้เพียงฝันกำลังนั่งดื่มกับเพื่อนของเธอรวมถึงไอ้ทนายอชิระด้วย บริษัทจะเจ๊งเสือกมีอารมณ์มาเที่ยว

“คนนั้นเหรอแฟนน้องเพียง” ซันทำสีหน้าเศร้าลงทันทีเมื่อเห็นสาวสวยอย่างเพียงฝันไม่ได้โสดเสียแล้ว

“คงงั้น” ผมตอบไอ้ซันตามสิ่งที่ผมรู้มาแต่สายตาก็มองไปดูเธออยู่เรื่อย ๆ

เวลาผ่านไปจนกระทั่งปฐพีเริ่มได้ที่สติที่มีเริ่มถดถอยเมื่อเห็นภรรยาสาวเดินมาเข้าห้องน้ำจึงรีบลุกเดินตามไปเพื่อต่อว่าเธอเรื่องวันนี้

“เพียง!!”

“พี่ดิน พี่มาได้ไงคะ” เพียงฝันตกใจจนหน้าเสียเมื่อเห็นสามีในนามยืนอยู่ด้านหลัง มิเกลเดินออกมาจากห้องน้ำก็รีบเข้ามาดึงเพื่อนตัวเองถอยออกจากผู้เป็นสามีที่จะเข้ามาคว้าแขนเพื่อนของเธอ

“กลับบ้านเพียง ทำไมถึงได้แรดขนาดนี้มีผัวอยู่แล้วยังเสือกมากับชู้อีกเหรอ!”

“พี่ดินพี่เป็นบ้าอะไรของพี่เนี่ยวันนี้วันเกิดมิเกล เพียงมากับเพื่อนไม่ได้ทำอะไรเสียหาย จะโทรหาเพียงก็ไม่มีเบอร์พี่พี่!”

“กลับบ้าน!!” ร่างของเพียงฝันถูกปฐพีลากออกมาขึ้นรถจากนั้นปฐพีก็ขับรถออกมาด้วยความเร็วจนเพียงฝันจิกเบาะแน่นด้วยความกลัว

เพียงแค่ถึงบ้านร่างของเพียงฝันก็ถูกโยนมาที่โซฟากลางบ้านเล่นเอาคนตัวเล็กเจ็บปวดไปทั้งกายและจิตใจ

“พี่ดินจะทำอะไรไหนพี่บอกว่าจะไม่แตะต้องตัวเพียงไงคะ!”

“ฉันเสียเงินไปกี่สิบล้านเพื่อเอาตัวเธอมาอย่าโง่นักเลยเพียงฝันมานี่!!”

“ยะ!! อย่านะ!!!”