บทที่14
รุนแรงไปหน่อย NC
หลังจากที่อชิระกลับไปเพียงฝันก็เดินกลับเข้ามาในบ้านแต่ก็ถูกกระชากมาโยนที่โซฟาจนแม่บ้านต้องพากันออกไป เพียงฝันจ้องหน้าปฐพีด้วยสายตาที่เกลียดชังแต่มันก็ไม่ต่างจากที่ปฐพีมองเธอเหมือนกัน
“พี่ดิน! ถ้าพี่เกลียดเพียงขนาดนี้พี่หย่ากับเพียงสิ จะได้จบๆ!”
“คิดว่าฉันไม่อยากหย่าเหรอเพียงฝัน รอให้ฉันจัดการพ่อเธอก่อนเถอะ หึ!”
เพี้ยะ!! เพียงฝันลุกขึ้นมาตบหน้าปฐพีอย่างแรงแต่มันกลับเป็นการสุมไฟให้ปฐพีมากขึ้นไปอีก
เพี้ยะ!! แรงจากฝ่ามือของปฐพีตบเข้าเต็มใบหน้าของเพียงฝัน ร่างของเธอเซล้มไปบนโซฟา แต่เหมือนปฐพีจะได้สติจึงเข้าไปดูใบหน้าของเธอแต่เพียงฝันกลับผลักปฐพีออกแล้ววิ่งหนีขึ้นห้องทั้งน้ำตา
///เพียงฝัน///
“แม่จ๋าเพียงคิดถึงแม่จังเลยฮึก!!” ฉันได้แต่นั่งกอดเข่าตัวเองเกิดมาพ่อกับแม่ยังไม่เคยตีฉันเลย ทำไมฉันต้องมาทนอยู่กับคนใจร้ายอย่างเขาด้วย
ก๊อกๆๆ
“เพียงเปิดประตูให้ฉันหน่อย เ
