“ขอเพียง กินแล้วท้องไม่เสียก็พอครับ”
“แหม… ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ”
“Bon Appétit” แวววรรณอวยพรเขาเป็นภาษาฝรั่งเศส ให้เขาและเธอกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย
หลังจากนั้นทั้งคู่ก็กินข้าวไปอย่างเงียบ ๆ แวววรรณดูว่าไตรเทพจะเล่าอะไรให้ฟังหรือเปล่า แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอหันไปคว้าขวดไวน์แล้วเทให้ไตรเทพอีกแก้วหนึ่ง เขาก็กระดกดื่มอย่างไม่ลังเล หญิงสาวได้แต่จิบไวน์ เธอตัดหั่นสเต๊กเข้าปากกินอย่างละเมียดละไมด้วยความอร่อยจริง ๆ
แวววรรณไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่า ไตรเทพจะมาอยู่ในห้องนอนของเธอในคอนโดแบบนี้ “จากนี้ไป คุณมีอะไรให้กี้ช่วย ก็บอกนะคะ กี้เต็มใจที่สุดค่ะ”
“ครับ” เขารับปากสั้น ๆ ก่อนจะยกไวน์ดื่มอีกแก้วหนึ่ง ใบหน้าของไตรจากสีจางได้เปลี่ยนเป็นสีเข้ม ดวงตาของเขาแดงก่ำขึ้นมา ส่วนแวววรรณเธอนั่งเท้าคางจ้องหน้าของไตรเทพอย่างหลงใหล
“หน้าผมมีอะไรติดหรือเปล่าครับคุณกี้”
“ไม่มีค่ะ” ยิ้มร่ำไร
“กี้ชอบมองหน้
