มู่ตานขยับกายเยื้องกรายมาสนทนากับสนมหยา ดวงตานางจดจ้องผู้คนอย่างถือดี สนมหยาอดชื่นชมนางมิได้ไต่ถามหาหัวนอนปลายเท้าของนางอย่างใส่ใจ
"กงฝุเหรินช่างปราดเปรื่องนัก แม้จะยังดูเยาววัยเสียงพิณก็ล้ำเลิศ แม้มิเหมือนเสียงดนตรีแห่งต้าเหยียน ข้าขอไต่ถามท่านได้หรือไม่ ท่านนั้นมาจากสกุลใดกัน จึงมีเสียงพิณล้ำเลิศเพียงนี้ "
มู่ตานแย้มยิ้มดั่งดอกไม้คลี่บาน แล้วเอื้อนเอ่ยออกมาช้าๆ
"สกุลเดิมของข้านั้นสืบเชื้อสายมาจากแม่ทัพใหญ่แห่งต้าหลี่ห่างไปจากต้าเหยียน นามว่าสกุล หลี่ "
"อา เช่นนี้เองข้าจึงมิคุ้นเคยฝีมือพิณ เช่นนี้ในต้าเหยียนครานี้นับว่าเปิดหูเปิดตายิ่งแล้ว เช่นนั้นในภายหน้าข้าขอเชิญเสี่ยวฝุเหรินไปเป็นแขกในวังหลวง แสดงเพลงพิณต่อหน้าพระที่นั่งดีหรือไม่ ครานี้องค์จักรพรรดิส่งข้ามาพบปะผู้นำสกุลกงในวาระพิเศษ เช่นนี้นับเป็นวันดี ในคราหน้าข้าจะส่งเทียบเชิญมาให้ฝุเหรินอย่างเป็นทางการในอีกครา"
ร่างบางยิ้มเจ
