"กรี้ด ข้าเจ็บ อร้า"
"อา มู่ตาน เจ้าคับแน่นนัก ซี้ด ข้าเจียนจะระเบิดกายแล้ว มู่ตานน้อย "
ไป่หลงครวญครางยามที่รู้สึกคล้ายกับตนเองได้ฝ่าด่านพรหมจรรย์ของราชินีรักในอีกครา
เรือนกายนุ่มนิ่มคล้ายจะทำให้คลั่ง ร่างหนามิคิดทะนุถนอมอันใดนางอีก จับสะโพกของนางกระแทกกระทั้นอย่างรุนแรง เฟยฉีน้ำตานองใบหน้า นางดีดดิ้นทุรนทุราย เจ็บปวดจนแทบขาดใจ
ท่านไป่หลงของนาง มิปราณีปราศรัยสตรีดั่งที่นางเคยคิดไว้ ร่างหนากดกระแทกเรือนกายลงหนักๆในกายของนาง ฉีกเรือนกายนางอย่างบ้าคลั่ง ยามที่นางขยับหนี สะโพกหนาก็ตามติดกดกระแทกจนลำกายใหญ่โตกระแทกลงที่ท้องของนางจนจุกเสียด
"กรี้ด อ้า ข้าเจ็บท่านไป่หลง "
"อืม ข้าก็ตัวเท่าเดิมนะมู่ตานน้อย ไหนเจ้าว่าชื่นชอบยามที่ข้ารุนแรงอย่างไรเล่า ซี้ด เจ้ารัดแน่นยิ่งนักในครานี้ ข้ามิอาจทานทนได้เลย อร่า "
ร่างหนาหนักกระแทกที่กึ่งกลางกายของนางอย่างหนักหน่วง ขยับแก่นกายแทรกลงลึกๆ กระแทก
