เช้าวันหนึ่งเฟยฉีถือผืนผ้าไปปรนนิบัติท่านไป่หลงเช่นในยามปกติ นางแอบมองเรือนกายของท่านไป่หลง
ยามที่ว่ายน้ำ ไหล่แกร่งน่าชื่นชมดั่งหินผา ทรวงอกตึงแน่นแข็งแกร่งน่าซุกซบ
และยามที่ท่านไป่หลงขึ้นมาจากผืนน้ำแล้ว นางเผลอมองไปที่กึ่งกลางกายท่านไป่หลง ช่างน่าตกใจนัก ท่านไป่หลงมีเรือนกายใหญ่โตไปทุกสัดส่วน กว่าที่นางจะได้สติตื่นฟื้น ท่านไป่หลงก็ยกฝ่ามือลูบลงบนผมของนางเสียแล้ว เสียงทุ้มนุ่มดังขึ้นเบาๆ
"เจ้าตื่นเช้าเสียจริงมังกรน้อย ขยันเช่นนี้ผิดวิสัยเด็กน้อยๆนัก ข้าชมชอบเสียจริงๆ "
ท่านไป่หลงพูดกับนางในเช้านี้และเดินผ่านไป นางจึงทวนคำอีกครา และขยับไปที่ริมฝั่งน้ำยามแสงตะวันขึ้น
ร่างของนางฉายในผืนน้ำเป็นทารกน้อยๆน่ารักผู้หนึ่ง และค่อยๆกลายร่างเป็นสตรีงดงาม ยามที่ท่านไป่หลงจากนางไปแล้ว เหตุใดกันจึงเป็นเช่นนี้
นางมิเคยสังเกตุตนเองมาก่อน นางนึกไปเองว่าท่านไป่หลงชมชอบนางในร่างอิสตรีเสียแล้วท
