[Pikkang Talk]
“จะไปจริงๆ เหรอ” ฉันมองหน้าคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ขณะที่กำลังนั่งรถไปถ่ายแบบร้านเสื้อผ้า ที่ฉันถามไม่ใช่ว่าไม่อยากให้ไปฉันยังไงก็ได้ แต่ฉันกลัวว่าเขาจะเบื่อ การไปรอคนถ่ายแบบมันน่าเบื่อนะ ยิ่งเป็นฟรานซิสล่ะก็ กลัวเขาเบื่อเกรงใจเขาด้วย
“ทำไม”
“เปล่า แค่กลัวเฮียเบื่อ” ฉันรีบตอบกลับไปเพราะสายตาที่เขามองฉันเหมือนกำลังจับผิดอะไรบางอย่าง
“แล้วไป”
“ไม่ได้ซ่อนชู้ไว้หรอกน่า” ฉันพูดออกไปแบบติดตลกก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่น
“คิดว่าจะซ่อนได้?”
“รู้น่า พริกไม่รอดสายตาเฮียหรอก” ฉันเงยหน้าจากหน้าจอโทรศัพท์มองหน้าเขาพร้อมยกยิ้ม ขนาดฉันไปยืนคุยกับซีเจย์วันนั้นไม่ถึงยี่สิบนาที ซีเจย์จิ้มหน้าผากฉันครั้งเดียว เฮียยังรู้เลยที่สำคัญมันได้นอนโรงพยาบาลแถมตอนนี้ก็ยังไม่ได้ออก
“เฮีย ทำงานเสร็จไปเยี่ยมซีเจย์ไหม เฮียต้องไปขอโทษนะ” ฉันคิดได้ก็รีบพูดออกไป เพราะเรื่องนี้คนผิดคือเขาเว้ย ไม่ถามหน้า
