“ฉันบอกว่าไง” คำพูดของฟรานซิสทำเอาฉันต้องกลืนน้ำลายลงคออย่างเลี่ยงไม่ได้ ก่อนจะเอามือขึ้นกุมขมับเล็กน้อยเพื่อตั้งสติจากอาการมึนๆ แอลกอฮอล์
“โธ่ คุณสามีตรงเวลาจังเลยนะคะ” ฉันเอี้ยวหน้ากลับไปยกยิ้มให้เขา
“เธอดูเวลาไม่เป็นเหรอ” ฟรานซิสเลิกคิ้วถามก่อนจะชูนาฬิกาให้ฉันดู
“….” ฉันก็เพ่งดูอย่างตั้งใจ ใครเขาเอานาฬิกาที่มันเรือนเล็กๆ มาให้ดูตอนคนกำลังมึนกันเล่าแต่มันก็ไม่เป็นปัญหาสำหรับฉันเพราะตอนนี้เวลาเที่ยงคืนสิบนาทีแล้ว “เลทสิบนาทีเอง”
“ฉันเป็นคนไม่ชอบคนผิดเวลา” เขามองหน้าฉันด้วยสายตาที่ฆ่าคนได้ แต่เขาชอบมองฉันแบบนี้เป็นประจำจนฉันเริ่มที่จะชินแล้วแหละ
“ถือว่าให้สิทธิ์นี้กับฉันคนแรกแล้วกันนะคะคุณสามี”
“อย่ามาเรียกฉันแบบนี้ ถ้าเธอยังไม่ได้เป็นเมียฉันจริงๆ”
“….” ฉันยกยิ้มออกไปก่อนจะหันไปเผชิญหน้ากับเขา ยกมือขึ้นคล้องคอเขาไว้ ส่วนเขาก็มองหน้าฉันนิ่งๆ “เป็นจริงๆ เลยได้ไหมคะ?”
“อย่ามาเล่น ปล่
